: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : Medsine February 17, 2008, 03:44:08 AM สวัสดีค่ะ... คุณครูสมศรี - - สายลมที่แสนดี,
ใกล้ถึงวันปิดคอร์สแล้ว หนูคงเป็นเพียงศิษย์เก่าของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษแห่งนี้... บ้านหลังที่ 3 รองจาก บ้านและโรงเรียน แม้ว่ามันค่อนข้างช้าไปสักนิดแต่ก็ดีกว่าที่ไม่มีโอกาสได้เรียนกับคุณครู หนูซาบซึ้งในพระคุณของคุณครูมากๆเลยนะคะ ตอนนี้หนูอยู่ม.6 สายวิทย์ที่กำลังใกล้สอบแอดมิชชัน - - หนูเพิ่งค้นพบตนเองว่า "หนูรักภาษาอังกฤษ" เมื่อตอนม.5 และวิทยาศาสตร์ไม่ใช่ตัวตนของหนูเลย หนูเรียนอย่างไม่มีความสุขมาตลอด 3 ปี... เนื่องจากย้ายสายไม่ได้ เมื่อใดที่ถึงคาบวิชาภาษาอังกฤษ หนูจะกระตือรือร้นมากๆ มีความสุขและสามารถทำคะแนนวิชานี้ได้ดี หนูอิจฉาเพื่อนๆห้องศิลป์-ภาษา และรู้สึกโกรธตัวเองที่ตอนม.3 ไม่รู้ว่าชอบอะไร...เลือกไปโดยที่ไม่รู้จุดมุ่งหมายในอนาคต ในขณะที่เพื่อนๆในห้องใส่ใจกับวิทยาศาสตร์ แต่หนูเริ่มเตรียมตัวกับภาษา มีความสุขกับการได้อ่านตำราไวยากรณ์ ทำข้อสอบ ร้องเพลงคำศัพท์ ฯลฯ คะแนนเกรดเฉลี่ยของหนูประมาณ 3 ต้นๆ คงเพราะมีภาษาอังกฤษช่วยชีวิตหนูไว้ เฮ้ออออ!! ฟิสิกส์ ?? จนวันหนึ่งในเทอมต้นของม.6 ที่หนูเปิดสมุดคำศัพท์ของเพื่อนทีเรียนกับคุณครู ... ความคิดแรกที่หนูนึกขึ้นได้ก็คือ.... "ที่นี่แหละ...คือความสุขของเรา ภาษาอังกฤษ" - - ฐานะทางเศรษฐกิจในครอบครัวของหนูไม่ค่อยดีนัก แต่แม่เห็นถึงความตั้งใจของหนู ท่านจึงนำเงินเก็บส่วนตัวที่ใช้ในยามฉุกเฉินและจากทำงานมาให้เป็นค่าเรียน 2 คอร์ส หนูรู้สึกซาบซึ้งอย่างหาที่สุดไม่ได้ แม่ทำงานกลับบ้านดึก....เหงื่อแม่ไหล แต่แม่ไม่เคยบ่นสักคำ แม่บอกหนูเสมอว่า "ตั้งใจเรียนนะทราย...แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกนะ " หลังจากปิดคอร์สในเดือนตุลาคมที่ผ่านมา... หนูคงไม่กล่าวอะไรมากไปกว่า "หนูดีใจจริงๆ...ที่ได้เรียนกับคุณครูสมศรี" หนูอยากพัฒนาภาษามากกว่านี้จึงไปเบิกเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา ซึ่งจริงๆแล้วทุนนี้มีไว้เพื่อค่าเล่าเรียนในโรงเรียนและอุปกรณ์เท่านั้น แต่หนูคิดว่านี่เป็นโอกาสเดียวที่จะช่วยให้หนูเดินไปตามความฝันได้เร็วมากขึ้น เลยตัดสินใจนำเงินที่เบิกและเงินที่แม่เก็บให้ใหม่สำหรับเทอม 2 มาลงเรียนกับคุณครู วันที่หนูไปรับเอกสาร พี่ๆทีมงานถามหนูว่า ..." 4 คอร์ส จะเรียนไหวเหรอ"... หนูมั่นใจว่าหนูเรียนได้ แม้มันค่อนข้างหนักสำหรับเด็กม.6ที่ลงเรียนตอนเทอม2ก็ตาม เหนื่อย(มาก)...แต่หนูก็ทำได้จริงๆ ^0^ หนูไม่เคยเรียนห้องสด... อยู่กับวีดีโอในสาขาบางกะปิมาทั้งหมด 6 คอร์ส เหมือนไกล...แต่ก็ใกล้ >_< สิ่งที่หนูได้รับคือ ความรู้ที่เพิ่มขึ้นมากๆๆๆในวิชาภาษาอังกฤษ เมื่อก่อนหนูเคยทำข้อสอบเก่าได้ 50 ต้นๆ แต่วันนี้หนูสามารถทำได้ 80> (อยากให้เป็นคะแนนจริงในการสอบจัง อิอิ) โดยเฉพาะคำศัพท์ที่คุณครูสอน... ทำให้โลกทัศน์ในการอ่านของหนูเพิ่มขึ้นมากค่ะ คุณครูคะ... ขอบคุณคุณครูที่มอบความรู้และปรัชญาในการดำรงชีวิตให้กับหนูและเพื่อนๆเสมอๆ อย่างเรื่องท่องศัพท์... ไม่เพียงแต่เราจะได้คำศัพท์เข้าสมองแต่ยังได้ฝึกวินัยในตัวเองด้วย ...ไม่ง่วงๆๆ อดทนๆๆ... ^^ เวลาที่รู้สึกท้อแท้ หมดหวัง ขี้เกียจ ก็มีคุณครูสมศรีที่คอยเตือนสติหนูเสมอ สร้างคุณธรรมเรื่องความขยันและความกตัญญู... ทำให้หนูซึมซับข้อคิดดีๆไว้ในหัวใจ ..คุณครู เปลี่ยนทัศนคติในชีวิตของหนู.. - - ตอนนี้หนูมีแต่คำเดียวในหัวใจคือคำว่า --สู้-- ค่ะ เมื่อไม่นานมานี้หนูผิดหวังในเรื่องความรัก... ตอนนั้นหนูแย่มาก ทำร้ายตัวเอง ไม่มีสติ ไม่อ่านหนังสือเลย เหมือนทุกอย่างคือฝันร้าย จนหนูลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไป .... แต่ทว่า...สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นไม่เคยทิ้งหนู แม่...อยู่ข้างๆ รับฟังปัญหาของของลูกสาวคนนี้ เวลา...รักษาทุกอย่าง จนวันนี้หนูเข้มแข็งขึ้น เมื่อมองย้อนกลับไป...หนูควรขอบคุณคนนั้นที่ทำให้หนูรู้จักกับคำว่า -ผิดหวัง- เพราะจริงๆแล้วหนูไม่เคยอยู่คนเดียว ครอบครัว..เพื่อนๆ ยังรักและใส่ใจในความเป็นไปของหนูเสมอ เพียงแต่ตอนนั้นหนูให้ความสำคัญกับอากาศที่ผ่านพ้นไปมากกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดเท่านั้นเอง แต่วันนี้... หนูจะทุ่มความรักสุดใจ...ให้กับสิ่งที่สำคัญที่สุดเท่านั้นค่ะ หนูค้นพบแล้วและจะไม่ทิ้งมันไปอีก ^^ คุณครูสายลมของหนู... หนูเป็นเพียงนกน้อยที่เริ่มหัดบินและอยากบินไปบนท้องฟ้าสูงๆ มีความฝันว่า.... สักวันจะไปถึงจุดหมายที่หวังไว้ แต่ถ้านกน้อยไม่มีสายลมแห่งความรักความอบอุ่นที่ช่วยพยุงให้นกน้อยได้เริ่มเรียนรู้ นกน้อยคงไปถึงความฝันได้ยากแน่ๆ คุณครูสมศรี... วันนั้นที่ครูเขียนคำอวยพรและบอกว่า "อย่ายอมเป็น ไอ้ขี้แพ้" หนูยังระลึกถึงเสมอนะคะ หนูพยายามจนได้เสื้อคุณครู 4 ตัวแล้วน้า ^^ และหนูจะพยายามต่อไปนะคะ หนูมีความมุ่งมั่นมากขึ้น..ส่วนหนึ่งก็เพราะคุณครูที่แสนดีคนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณครูให้กับลูกศิษย์คนนี้... จะอยู่ติดตัวกับลูกศิษย์ตลอดชีวิตนะคะ แม้ว่าอนาคตหนูจะสามารถทำความฝันให้เป็นจริงได้หรือไม่... หนูไม่กังวลอีกต่อไปแล้ว... เพราะหนูชนะใจตัวเองแล้วค่ะ หนูเข้าใจแล้วว่าต้องการอะไร และจะทำเพื่อใคร ครูเป็นครูสุดสวยที่เป็นฮีโร่ในใจของหนูนะ ... ขอบคุณครูสมศรีมากๆด้วยใจจริงนะคะ หนูรักคุณครูเสมอ... ปล. บรรยายจนลืมดูเวลาเลย... อิอิ หนูรู้ว่าคุณครูกำลังยิ้ม หนูก็กำลังยิ้มด้วยความสุขนะคะ 0 Medsine Reola 0 : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : Unidentified Girl February 17, 2008, 03:48:14 AM เข้ามายิ้มด้วยคนค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย
ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : เหม่งจ๋าย : ) February 17, 2008, 07:59:58 AM ยินดีกะพี่ด้วยนะคะ ;D
ก็ยังไงขอให้พี่ได้ตามที่หวังค่ะ แหะๆ : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! February 17, 2008, 02:18:39 PM จะคอยเป็นสายลมพยุงปีกนกน้อยให้กลายเป็นนกที่แข็งแรงพร้อมที่จะท้าสายลม
ด้วยสองแรงแห่งปีกที่มุ่งมั่น ฝ่าไปเถอะลูกทั้งพยับแดด และพายุลม มันก็แค่ทำให้เราเปียกปอน แต่มันไม่สามารถทำลายความฝันที่จะบินไปสู่จุดหมายของเราได้ บินไปให้ไกลเลยนะนกน้อย คุณครูสายลมจะพยุงปีกหนูตลอดเส้นทางการบินนี้จ้ะ : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : อุซางิจัง..CUD44 February 17, 2008, 07:51:10 PM อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย
เข้ามาแอบยิ้มด้วยอีกคน ขอให้พี่โชคดีนะคะ : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : Vulture February 18, 2008, 12:18:03 PM โอ้วพระเจ้าจอร์จ นกแร้งไม่แสดงความเห็นก้อจะน้อยหน้าเพื่อนๆ
แต่เดิมผมก้อไอ้แค่นกกินศพ แต่เด๋วนี้ไม่มีใครรังเกียจผมแล้วเพราะครูสายลม ทำให้ผมเลิกกินศพ มากินดิกชันนารี่แทน ถึงจะเป็นอีแร้ง ก็เป็นอีแร้งไฮโซ แม้จะเก่งซักวิชาแต่ก็ภูมิใจในภาษาอังกฤษ ขอบคุณครูสายลมนะคร้าบ : Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : กรุ๊ป BuBbLeZ^^ February 18, 2008, 04:42:23 PM ซึ้ง T_T
: Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : มะม่วง February 18, 2008, 07:25:59 PM เป็นกำลังใจให้พี่ทราย...ไล่ตามความฝันนั้นจนสำเร็จ สู้ๆๆๆๆๆๆอย่าท้อนะคะ รู้ว่าพี่ทำได้ อิอิ ^^
: Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : BOS February 18, 2008, 08:03:10 PM ยินดีด้วยนะคะ กำลังใจเพียบเลย เด็กดีก็ต้องได้รับสิ่งดีๆเป็นกำลังใจตอบแทนใช่มั้ยคะ
: Re: ...นกน้อย...อยากขอบคุณสายลม... : bubble boom!!! February 18, 2008, 08:07:38 PM ^W^พูดดีจังเลยคร่า
สู้ๆๆน่ะนกน้อย |