Kru Somsri's English School

เราคือนายขี้เกียจ

พวกนายรู้ไหมว่าเราเบื่อที่จะต้องอยู่คนเดียวอย่างไร้ค่า

เด็กดีๆก็รังเกียจเรา

ดีแล้ว  เราจะหลอกเจ้าพวกเด็กหัวอ่อนที่ไม่รักอนาคตให้ติดเรางอมแงมเลย

คอยดูนะ  เราจะเริ่มจากนายก้องก่อน

ถ้านายก้องขี้เกียจเพียงคนเดียว

นายก้องก็จะไปชักชวนนายแบงค์ขี้เกียจ

แม่นายแบงค์ก็จะว่านายแบงค์

เราก็จะกรอกหูนายแบงค์ว่า

"แม่นายไม่มีเหตุผลเลย ทำไมล่ะ แค่นี้ต้องทำลายน้ำใจนายด้วย"

ไม่นานแม่ลูกก็ต้องทะเลาะกัน

ฉันจะขยายโอกาสให้ไอ้เด็กขี้เกียจมารวมกันทำอะไรก็ได้ให้อนาคตพวกมันถอยจม

ฮ่าฮ่าฮ่า  กว่าพวกมันจะรู้ตัวก็ใกล้เอนท์แล้ว

มันคงกลับตัวลำบาก

นีไงเห็นไหมนายแบงค์กำลังชวนแฟนสาวน้องเฟิร์นโดดเรียนแล้ว

นั่นไง แม่น้องเฟิร์นกำลังว่าน้องเฟิร์นแล้ว..........

(โปรดติดตามภาค2)

"อ่านหนังสือเถอะลูก เล่นอยู่ได้ ทำไมลูกคนอื่นเค้าถึงขยันกันนะ แม่ไม่เข้าใจเลย"

"เฟิร์นก็แค่เล่นเอ็มกะเพื่อนนิดเดียวเอง เวลาเฟริ์นอ่านหนังสือ แม่ก็ไม่มาดู เบื่อออ"

ฉันคอยเป่าหูน้องเฟิร์นอยู่ตลออด แม่ลูกจะได้ทะเลาะกัน

ยิ่งไม่เข้าใจกันน้องเฟิร์นก็จะโกรธแม่แล้วหันมาเป็นพวกฉัน

"โอ๊ยยย  นายมาผลักเราทำไมนายขยัน"นายขี้เกียจกลิ้งหลายตลบ

"ก็เพราะฉันทนเห็นแกทำลายเด็กต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะสิ  ไป ไปปป ไปให้พ้น"

ระหว่างที่น้องเฟิร์นร้องไห้เพราะน้อยใจแม่ น้องเฟิร์นเริ่มได้ยินพี่ขยันมากระซิบข้างหูว่า

"เฟิร์น ฟังพี่นะ ที่แม่บอกให้หนูไปอ่านหนังสือ หนูโกรธแม่เหรอ

แม่ทำอะไรผิดล่ะ แค่แม่หวังดีกับหนู แม่ผิดเหรอ ถ้าผิดที่สั่งให้หนูไปอ่านหนังสือ

หนูจะฆ่าแม่เลยไหม"

"เฟิร์นขอโทษที่เฟิร์นไม่ตั้งสติ เฟิร์นไม่เคยมองเจตนาและความหวังดีของแม่

แม่จ๋าเฟิร์นจะตั้งใจเรียนนะแม่  แม่ไม่ผิดหรอก เฟิร์นผิดเอง

เฟิร์นก็ไม่ทราบว่าทำไมเฟิร์นเถียงแม่อย่างนั้น

ทุกครั้งที่เฟิร์นทะเลาะกับแม่

ตอนเช้าแม่ก็ควักเงินให้เฟิร์นไว้ซื้อขนมกินที่โรงเรียน

ตอนเฟิร์นอยู่ในท้อง เฟิร์นกินเลือดแม่

ออกมาเฟิร์นก็ยังกินเลือดที่แปรเป็นสีขาว

ตอนนี้เฟิร์นยังคงกินเหงื่อแม่ที่แปรเป็นเงินให้เฟิร์นใช้

เฟิร์นเห็นเพื่อนมีอะไร แม่ก็ซื้อให้

ทั้งๆที่เฟิร์นไม่เคยทราบเลยว่าแม่ลำบากมากแค่ไหนกว่าจะหาเงินมาได้แต่ละบาท

ทำไมเฟิร์นไม่เคยเห็นความหวังดีของแม่เลย เพราะอะไร ๆๆๆๆ

แม่จ๋า  เฟิร์นขอโทษ

เฟิร์นจะขยันชดเชยกับสิ่งไม่ดีที่เฟิร์นได้ทำไปกับแม่

เฟิร์นไม่เคยรู้ว่า

แค่เฟิร์นขยันแม่ก็หายเหนื่อย แม่ก็มีแรงที่จะต่อสู้กับอุปสรรคได้แล้ว

แม่จ๋า เฟิร์นขอโทษนะแม่


(โปรดติดตามภาค3)

"พี่ขยันจ๊ะคุณครูขอบคุณหนูมากที่ทำให้ความร้าวฉานในครอบครัวของเด็กๆหายไป"

"ไม่เป็นไรครับคุณครูสมศรี"

"ไม่เป็นไรไม่ได้ ตอนที่คุณครูเล็กๆ หนูก็มาช่วยคุณครู หนูมีพระคุณต่อคุณครูมาก

ทางเดียวที่จะตอบแทนหนูได้ก็คือ คุณครูจะแนะนำให้เด็กทุกคนรู้จักหนู

นายขี้เกียจจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับเด็กๆของเรา"

"ขอบคุณครับครู "

"เราต้องช่วยกันนะ ดูพระเจ้าอยู่หัวสิ ทรงงานหนักเหลือเกิน ถ้าเราช่วยให้เยาวชนไทยขยัน

และครอบครัวไทยมีแต่ความรักใคร่กัน

เราจะได้ช่วยกันซับพระเสโทของพระองค์ แม้จะได้เพียงเม็ดเดียว ก็ยังภูมิใจว่าได้ช่วยพระองค์แบ่งเบาภาระ"

"ใช่ครับครู"

(พี่ขยันกับคุณครูสมศรีพูดพร้อมกันว่า)


"ใช่ เราจะไม่ยอมให้นายขี้เกียจเข้ามาในชีวิตของเด็กๆอีกต่อไป

เราจะช่วยกันค่ะ/ครับ"

แม่จ๋าหนูจะขยันพื่อแม่จ้ะ


จบบริบูรณ์

ไม่น่าคบเลยจริงๆ ขอบคุณสำหรับข้อคิดครับ

หนูจาไม่ขี้เกียจค่ะ  ย้ากกก..

สู้เพื่อ เเม่ !!!!!!

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆสำหรับคนที่อยากจะปรับตัวอย่างผม ;)

อยากคิดได้แบบเฟิรนมั่งจังเลยคะ 

รับทราบค่ะคุณครูโอ๊สสสสู้ตาย

 version เจ้าแจมต้องเอาหนังสือไล่ทุบนายขี้เกียจออกไปค่ะ อิอิ ;D

รับทราบเจ้าค่ะ ไฟท์ติ้ง เย่เย่ ;D

น้องแจมยังแค่เอาหนังสือทุบก็ไป

ของพี่ต้องระเบิดคอมทิ้ง  ย๊ากกกกกกกกกกกกกก ~

เห็นด้วยกะฟิล์ม   อย่างเราๆ ต้องทุบคอมทิ้งงงงงง  55++

ขอบคุณครับสำหรับข้อคิดดีๆอย่างนี้

 :)

 ;)

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค๊าบ

โอ้ แหล่ม!
 กำลังปรับตัวเองอยู่พอดี

ขยันเพื่อยาย

รักยายยย

ขยันเพื่อนแม่และอนาคต
โย้

สู้ตายยยยยยยย!!!
เพื่อแม่
เพื่อพ่อ
เพื่ออนาคตของตัวเองงงงงงงงง!!!!!!