|
: หนูไร้ทางเดินต่อไปแล้วค่ะ : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! August 08, 2010, 02:25:03 AM ครูสมศรีคะ ตอนนี้หนูรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลย เเม่ของหนูที่หนูรักเเละเคารพมาเเต่เด็กเค้าทิ้งหนูไปคะ คุณเเม่ไปมีชู้กับผู้ชายคนอื่น หนูไม่โกรธเเม่เลยนะคะ หนูเเค่รู้สึกเหงา หนูพยามไม่นำเรื่องนี้มาเป็นปม เเต่หนูกับชอบน้อยใจเรื่องอื่น หนูพยามร่าเริงเป็นเด็กปกติคะ พยามยืนด้วยตัวเอง ทุกวันนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ2คนคะจะมีไปกินข้าวเช้าที่บ้านคุณย่าก่อนไปโรงเรียน หนูรักคุณพ่อเเละคุณย่ามาก คุณพ่อเป็นคนเงียบดูเหมือนจะไม่ใส่ใจหนูสักเท่าไหร่กลับมาบ้านคุณพ่อก็จะนั่งทำงานที่โค๊กคุณพ่อ ไม่ค่อยได้คุยกัน ที่บ้านคุณย่ามีน้องสาวคนนึงคะคุณย่าดูเเลเอาใจใส่น้องคนนี้มากจนบางครั้งหนูก็คิดว่าหนูเป็นหลานคุณย่าด้วยรึเปล่า คุณย่าชอบคุยเล่นกับน้อง กอดน้อง ถามน้องว่าอยากกินอะไรไหม เเต่ไม่เคยถามหนูเลย หนูทำอะไรผิดหรอคะ ยิ่งเป็นเเบบนั้น หนูยิ่ง ไม่อยากที่จะไปคุยกับคุณย่า น้อยใจคะ เสียใจด้วย ตอนนี้หนูเเค่อยากให้ใครสักคนมากอดหนู ดูเเลหนู อยากที่จะมีพ่อเเม่มาคอยบ่น คอยว่า หนูใช้ชีวิตปกตินะค้ะ เเต่มีบางครั้งกลับมาจากโรงเรียน ก็มีฟุ้งซ่านกลับมาน้อยใจเรื่องพวกนี้ เเล้วยิ่งทุกครั้งที่เห็นคุณย่าทำดีกับน้อง หนูไม่อยากยอมรับเลยว่าหนูอิจฉาที่น้องเค้าก้มีคนดูเเลเอาใจใส่ ถ้ามีพ่อเเม่มาคอยกอดหนู ยิ้มให้หนู อย่างน้อยก็ได้เห็นหน้าพวกเขาก็คงดี หนูตอนนี้รู้สึกทำไรไม่ถูกเเล้วในหัวมีเเต่ความน้อยใจเเย่จังเลยนะค้ะ คนเราควรจะสู้ เเต่ตอนนี้รู้สึกอ่อนเเอเเละสับสนเหลือเกิน หนูทำร้ายตัวเองอยู่รึเปล่าคะ ? หนูควรจะทำยังไง... หนูเป็นเด็กที่เก่งมากลูก จิตใจที่พบกับเหตุการณ์อย่างนี้ ในวัยเช่นนี้ ถือได้ว่าเป็นหัวใจที่แกร่งยิ่งนัก สิ่งแรกที่หนูควรทำคือ การยอมรับความจริงของ "การพลัดพราก" แค่หนูได้ชีวิตนี้มา ชีวิตนี้ก็มาพร้อม"ความเสื่อม" หรือ "ความพร้อมที่จะสูญ"ไปจากเราเสมอค่ะ การโหยหาความรัก ประหนึ่งการร้องโอบกอดสุริยันจันทรา ยิ่งร้อง ยิ่งตอกย้ำในเงาที่จับต้องไม่ได้โดยไม่รู้ตัวมาโดยตลอด การไม่มีคนที่รักเราอยู่ใกล้เคียง ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักคนอื่นไม่ได้นะลูก ดึงตนเองออกจากความทุกข์นะลูก ด้วยการตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ กิจกรรมที่เชื่อมโยงกับคำว่า "ให้" ไม่มี "รัก" ใด ที่จะได้จากการ "ร้องขอ" แต่ "รัก" จะท่วมท้น หากเราเป็นผู้หยิบยื่นให้ผู้อื่นก่อน การมีครอบครัวพร้อมหน้า ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าครอบครัวนั้นจะปริ่มสุขนะลูก คนเราจะสุข จะทุกข์อยู่ที่การมองโลกให้เป็น ฝึกการยืนหยัดด้วยตนเอง ฝึกความแกร่งแต่อ่อนโยน ไม่หวั่นไหวไปตามสิ่งที่มาจาอารมณ์ทั้งเราและเขา เพื่อพร้อมจะก้าวไปสู่ฝันแต่ละขั้นที่หนูวาดไว้นะลูก การมีธรรมะประคองใจจะช่วยปรคับประคองจิตใจให้ประภัสสร อย่าตีความว่าคุณย่าจะรักน้องมากกว่าหนูหรือไม่ ฝึกยินดีเมื่อน้องได้รับความรัก คนเราแสดงออกไม่เท่ากัน ก็จะได้รับความรักแตกต่างกันออกไป คุณครูเป็นคนเข้มแข็ง คุณแม่ก็จะดูแลคุณครูแบบหนึ่ง พี่สาวของคุณครูเป็นคนอ่อนโยน คุณแม่ก็จะใกล้ชิดกับพี่สาว กอดกันเป็นประจำ แต่คุณครูกับคุณแม่ไม่เคยกอดกัน แต่คุณแม่จะลูบศีรษะให้พรตลอด เพราะคุณครูชอบขอพรคุณแม่ โดยการก้มศีรษะแล้วอุ้มสุนัขเล็ก ๆ สองตัว แองจี้อีกตัวมาขอพรพร้อมกัน ผู้ใหญ่จะปฏิบัติไปตามที่เด็กเเสดงกิริยา แม้ตนเองจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เราคิดอย่างไร เราจะเป็นเช่นนั้น คนเราเริ่มต้นที่ความคิดนะลูก ถ้าคิดผิดที่ผิดทาง ความทุกข์ย่อมปรากฏเป็นธรรมดา หากคิดถูก คิดให้กำลังใจตน คิดอภัยคน สีหน้าก็จะปริ่มสุข มีพลังที่จะกอปรเหตุที่เพิ่มสุขต่อไป ส่วนคุณพ่อ เป็นผู้ชาย ย่อมแสดงออกไม่เหมือนผู้หญิง และด้วยจริตเดิมของท่านคงเป็นคนทุ่มเทกับหน้าที่การงานและภาระรับผิดชอบที่ท่านมี จิตท่านจึงหลอมหล่ออยู่แต่ในงานและรายได้ที่จะจุนเจือครอบครัว จึงมองเลยคำว่า "ความรู้สึก" ออกไป แต่ก็ไม่เป็นไรนะลูก การได้เกิดมาเป็น "มนุษย์" ยากเหลือหลาย กว่าจะใช้ภพชาติหลายอสงไขยนับรวมมิเท่าเม็ดทรายทั้งหมดในมหาสมุทร เมื่อได้ "ชีวิต"มาแล้ว อย่าประมาทใช้ไปอย่างสะสมผลกรรมไว้ในใจ "บุญ" ก็คือ "ความสุขใจ" "บาป" ก็คือความทุกข์ใจ ไม่มีใครสร้างทุกข์ให้เราได้ หากจิตของเรามีธรรมะครองใจ ไม่ว่าคุณแม่จะกระทำสิ่งใดลงไป ล้างสิ่งเหล่านั้นออกจากจิตใจของหนูออกไปให้จงหมดนะลูก จำแต่สิ่งดีๆไว้นะลูก แม่มีพระคุณต่อหนู ที่หลั่งเลือดมอบกายาให้เรา เนื้อ เลือด กระดูกของหนูมาจากแม่นะลูก อโหสิกรรมให้คุณแม่ แล้วใช้ชีวิตอย่างสรรค์สร้าง มองโลกจากตัวเราออกไปอย่างไม่ทำร้ายตนเองนะลูก หนูสามารถทิ้งเบอร์โทรไว้ที่พี่เสื้อส้ม แล้วคุณครูจะโทรไปคุยด้วยนะคะ อย่างน้อยคุณครู คุณแม่ และเพื่อน ๆที่นี่จะเป็นกำลังใจให้หนูนะลูก รักหนู ห่วงใยหนูนะลูก คุณครูจะเป็นแม่ที่สองให้หนูเอง (กราบขอบพระคุณคุณแม่ทุกท่านที่กรุณาช่วยตอบ และขอบคุณพี่น้องชาวบอร์ดทุกคนค่ะ) : Re: หนูไร้ทางเดินต่อไปแล้วค่ะ : stackingkarn August 10, 2010, 11:34:27 PM Good
|