|
: ครูขาหนูควรทำยังไงดี : gaid June 03, 2010, 08:28:50 PM ครูคะหนูเป็นเด็กนักเรียนคนหนึ่งค่ะที่ไม่ติดเตรียมคือตอนที่ไปดูผลสอบของสายศิลป์-ฝรั่งเศส แล้วหนูได้ลำดับที่ 81 หนูไม่เสียใจค่ะแต่รู้สึดเสียดายที่เราได้ทุ่มเทกับการอ่านหนังสือมาเป็นปีแต่ผลสุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือ เราไม่ติดเตรียม แต่หนูสอบติดที่มาแตร์ศิลป์-ฝรัั่งเศสเหมือนกันค่ะทุกวันนี้ต้องขึ้น BTS ทุกวันเวลาเห็นเด็กเตรียมเค้าใส่เครื่องแบบอยู่บนรถขบวนเดียวกันรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก พอหนูบอกแม่ว่าหนูอยากจะซิ่วแม่บอกว่าเสียเวลาค่ะ ครูคิดว่าหนูควรจะซิ่วดีไหมคะหนูรู้ว่าเสียเวลาแต่อีกใจก็คิดว่าเรารู้สึกเสียดายกับสิ่งที่เราทำพลาดไปน่ะค่ะอยากจะแก้ตัวอีกซักครั้ง ขอบคุณคุณครูมากนะคะ
: Re: ครูขาหนูควรทำยังไงดี : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! June 03, 2010, 10:52:15 PM ความทุกข์มันอยู่ตรงที่อยากได้ในสิ่งที่ไม่ได้นี่แหละลูก
หนูเรียนมาแตร์ฯ หนูทราบไหมลูกว่าที่นี่เข้ายากขนาดไหน หนูได้เรียนในที่ๆมีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศแล้วนะลูก แล้วยังได้เรียนโรงเรียนชีวิต หรือโรงเรียนที่สอนให้หนูรู้จักคำว่า"พลาดหวัง" และได้เรียนและลิ้มรสของคำว่า "พลาดอย่างไม่ย่อท้อ" ถ้าหนูเป็นเด็กเก่ง โตขึ้น หนูก็คงคุยได้แค่ว่า หนู"เก่ง" แล้วก็จบ แต่ถ้าหนูได้เล่าเรื่องราวที่ถักทอมาจากการมีน้ำอดน้ำทน ไม่ย่อท้อและพร้อมที่จะก้าวสู้ไปอย่างไม่ยอมเป็น "ไอ้ขี้แพ้" หนูจะเป็นแสงนำทางให้คนรุ่นต่อไปที่จะต้องอ้าปากฟังเรื่องราวความอดทนอดกลั้นของหนูอย่างชื่นชมและอยากเดินรอยตาม แมวในกรุงเทพ ก็ร้องเหมียวๆ แมวที่มหาสารคามก็ร้องเหมียวๆ แมวอังกฤษก็ร้องเมียวๆ ขึ้นชื่อว่าแมว อยู่ที่ไหนก็ร้องเสียงเดียวกันหมด เฉกเช่นคนที่มีน้ำอดน้ำทนไม่ว่าจะอยู่โรงเรียนไหน เขาก็อดทนและสามารถสานฝันได้ด้วยความเพียรอย่างไม่ย่อท้อ อยู่กับปัจจุบันดีกว่านะลูก คุณครูก็แค่เด็กจันทร์หุ่นบำเพ็ญ ที่ฉีกตำนานคนโง่ที่สามารถไปเรียนในเตรียมฯและสอบติดอักษรศาสตร์ จุฬาฯได้ ก็แค่เด็กโง่คนหนึ่งที่กล้าฝันแล้วเดินไปสู่ฝันอย่างไม่เคยท้อแท้ แต่ทุกวันนี้คุณครูไปที่ไหน คุณครูก็จะบอกทุกคนว่าคุณครูเป็นเด็กจันทร์หุ่นฯมาก่อน เวลาที่เด็กที่ได้รับรางวัลของที่นี่มาจากเตรียมฯ คุณครูก็ไม่เคยลืมถามเรือนเพาะชำทางปัญญาก่อนที่เด็กๆเหล่านี้จะได้มาอยู่เตรียมฯว่าเขาเคยเรียน ม.ต้นมาจากไหน ขึ้นชื่อว่าครู ทุกที่ไม่ต่างกันกันนะคะ เพราะต่อให้ครูสอนเก่งอย่างไร ถ้านักเรียนไม่กลับไปทบทวนก็สอบไม่ติดคณะดีๆหรอกลูก คุณครูสอนเด็กทุกปี มีทั้งเด็กที่สอบติและไม่ติดมหาวิทยาลัย และนี่คือเหตุผลว่าทำไมคุณครูไม่ได้ให้ความสำคัญต่อเด็กที่เอนท์ติดได้คะแนนดี เพราะคุณครูทราบดีว่า เด็กหลายคนที่พลาดโอกาสแม้จะขยัน แค่นั้นเขาก็ได้รับเกียรติบัตรแห่งมนุษย์แล้วหากเขานังไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา สู้นะลูก ถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ออกไปให้หมด ถอดเข็มตราโรงเรียนออกไป นั่นแหละคือตัวเราจริงๆ ที่เหมือนกันทุกคน จะต่างก็แต่หัวใจที่มีกำลังใจไม่เท่ากัน ชีวิตลิขิตไว้แล้ว จงลิขิตด้วยความเพียร เชื่อมั่นในความดีนะลูก คุณครูขอเป็นกำลังใจให้นะคะ รักนะ จุ๊บๆ |