|
: ครูคะ..หนูเจ็บ : หมวย March 08, 2010, 11:20:29 PM เมื้อกี้หนูทะเลาะกับคุณแม่มา เพราะหนูนัดพี่ติวเตอร์ออกไปเรียนพิเสด หนูถามคุณแม่และขออนุญาติแล้วถึงสองครั้ง แต่พอคุณแม่รู้ แม่กลับเข้ามาตบตีหนู คำพูดที่แม่ถามหนูคือ "ใครให้มึงออกไป" หนูบอกแม่ไปว่าหนุก็บอกแม่ไปแล้วไง เท่านั้นเอง แม่ก็เริ่มทำร้ายหนู แม่เอาเท้ามาถีบหนู เอาเหล็กที่เป็นขาโต๊ะพับมาตีหนู หนูสงสัยจังเลยครูว่าทำไมแม่เขาถึงทำกับหนูขนาดนี้ ทั้งตบ ทั้งต่อย ไหนแม่บอกว่ารักไง แล้วหนูทำอะไรผิด ? ครูคะ ตอนนี้หน้าหนูเย็นไปหมดแล้ว ทั้งน้ำตาทั้งเลือด หน้าหนูก็ชา หัวหนูก็แตก หนูอยากไปหาหมอ เพราะหนูปวดหัว ปวดหัวมาก หนูรู้สึกจะวูบแล้ว หนูเจ็บตรงซี่โครง ตอนนี้แม่หลับไปแล้ว ถึงเรื่องจะเกิดมาสี่ชัวโมงแล้ว แต่หนูก็ยังกลัวอยู่ หนูไม่กล้าปลุกแม่ให้ไปหาหมอ หนูไม่อยากเจอแม่ หนูกลัวแม่ไปแล้วคะครู หนูเกีลยดแม่ไม่อยากให้แม่เข้ามาใกล้หนู หนูผิดหรือป่าวคะ? ตอนนี้หนูตัดสินใจออกจากบ้าน หนูจะนั่งรถไฟไปอยู่กับคุณย่าที่ลำปาง หนูไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้ว หนูไม่กล้านอน หนูกลัวไม่ตื่น หนูกลัวแม่มาทำร้ายหนูอีก หนูไม่ผิดใช่ไหมคะครูที่แก้ปัญหาแบบนี้ หรือหนูควรจะทำยังไงคะ ถ้าหนูมีโอกาศหนูจะกลับมาที่กระทู้นี้ก่อนที่หนูออกจากบ้านนะคะ : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : BabySisteR March 09, 2010, 05:55:56 AM ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะน้อง
อย่าเพิ่งตัดสินใจทำอะไร น้องโทรมาหาคุณครูนะคะ 0-2669-1401 - 2 ฝากเบอร์โทรกลับของน้อง บอกว่าฝากให้พี่หน่วยไล่ล่าไปให้คุณครู อย่าเพิ่งเสียใจนะคะ พี่ว่าคุณแม่ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ เลยค่ะ ใจเย็น ๆ นะคะ พี่ ๆ เสื้อส้มทุกคนเป้นกำลังใจให้ อย่าเพิ่งอ่อนแอนะน้อง : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : ^_^หัวหน้าการเรียนและมารยาท^_^ March 09, 2010, 08:06:08 AM สู้ๆนะจ๊ะ
พี่ขอเป็นกำลังใจให้อีกคน อย่าอ่อนแอนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : แม่แพร March 09, 2010, 08:38:44 AM อ่านข้อความแล้วตกใจมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณแม่ทำถึงขนาดนี้ ต้องมีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า คุณครูดีมากค่ะ ช่วยแนะนำเด็กคนนี้
ด้วยนะคะ สงสารมากค่ะ : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : RaBBiT March 09, 2010, 01:05:19 PM พี่ว่า หนูใจร่มๆก่อนดีกว่าไหม ?
อย่าเพิ่งออกจากบ้านเลยจ้า เท่าที่อ่านดู รู้สึกว่าแม่หนูไม่ได้เกลียดหนูหรอก อาจจะมีเรื่องเคืองๆมาจากที่อื่นหรือเปล่า อย่าคิดมากเลยนะ เข้าบ้านเถอะ แล้วรอคุยกับคุณครู เชื่อพี่ : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! March 09, 2010, 05:26:32 PM เมื้อกี้หนูทะเลาะกับคุณแม่มา เพราะหนูนัดพี่ติวเตอร์ออกไปเรียนพิเสด ข้อนี้หนูทำถูกแล้วลูก ที่เวลาจะไปไหนต้องบอกคุณแม่ก่อน หนูถามคุณแม่และขออนุญาติแล้วถึงสองครั้ง ฟังนะลูกแต่พอคุณแม่รู้ แม่กลับเข้ามาตบตีหนู คำพูดที่แม่ถามหนูคือ "ใครให้มึงออกไป" หนูบอกแม่ไปว่าหนุก็บอกแม่ไปแล้วไง เท่านั้นเอง แม่ก็เริ่มทำร้ายหนู แม่เอาเท้ามาถีบหนู เอาเหล็กที่เป็นขาโต๊ะพับมาตีหนู หนูสงสัยจังเลยครูว่าทำไมแม่เขาถึงทำกับหนูขนาดนี้ ทั้งตบ ทั้งต่อย ไหนแม่บอกว่ารักไง แล้วหนูทำอะไรผิด ? แม่คือมนุษย์ปุถุชนคนหนึ่งที่ได้รับประสบการณ์ชีวิตมาแตกต่างกัน ลักษณะของคุณแม่ของหนูคือภาวะความเครียดที่ตนเองไม่สามารถสะกดกลั้นไว้ได้ คิดอย่างไรก็กระทำออกมาทันทีด้วย "อารมณ์" ขึ้นชื่อว่าอารมณ์ โดยเฉพาะอารมณ์โกรธ ยามเกิดขึ้นกับผู้ใด ย่อมเผาผลาญจิตใจของผู้โกรธก่อน และลามไปถึงผู้ที่อยู่ใกล้เคียง คุณแม่คงไม่ได้โกรธเรื่องของหนูอย่างเดียว แต่คงมีเหตุอื่นที่ถักทอให้คุณแม่กดดันและค่อยๆสะสมตะกอนแห่งความเครียดไว้ ความเนิ่นนานของจิตใจที่คิดวนเวียนจนทำให้เกิดความคับแค้นใจในวินาทีสุดท้ายที่เกินกว่าจะทานทน โดยมีหนูคือฟางเส้นสุดท้ายที่ถูกหย่อนลงบนหลังลาที่บรรทุกของหนักมาแสนนาน เราอาจจะแปลกใจว่าทำไมลาจึงหลังหักเพียงแค่น้ำหนักของฟางเพียงเส้นเดียว แต่ "ลาเท่านั้นที่จะรู้ถึงน้ำหนักที่ลาแบกมาแสนเนิ่นาน" หนูเคยใส่บาตรทำบุญใช่ไหมลูก แต่พ่อและแม่คือพระอรหันต์ของลูก บุญที่ทำมิได้หมายความว่าต้องทำต่อพระพุทธศาสนาเท่านั้น แยกความเจ็บออกไปจากตัวเราก่อนนะลูก คุณครูยังขอยืนยันด้วยเกียรติของความเป็นครูว่า "แม่รักหนู" แต่สติของคุณแม่ตามอารมณ์ของท่านไม่ทัน แค่หนูยอมท่านคงยังไม่พอ โจทย์ชีวิตของหนูอาจยากกว่าอายุและประสบการณ์ในวัยนี้ หนูต้องรักษาสภาพจิตใจของตัวหนูนะลูก อย่างน้อยหนูก็ยังมีคุณครู มีเพื่อนในบอร์ดที่เป็นกำลังใจให้หนู แต่ถ้าหนูรักษาสติไว้ให้มั่น ก้าวข้ามความรู้สึกที่จะตามทวงถามหนูอยู่ร่ำไปว่าแม่รักหนูหรือไม่ให้กลายเป็นคำถามใหม่ว่า อะไรเข้ามาสิงใจคุณแม่ ทำให้คุณแม่แปรเปลี่ยนไป ตั้งแต่นี้ต่อไป หนูคงต้องนิ่ง ไม่ตอบโต้ ไม่แสดงความรู้สึกไม่พอใจทางสีหน้า และฟังอย่างลุ่มลึกโดยไม่โต้กลับอย่างทันควัน เลือกเวลาคุณแม่อารมณ์ดี เข้าไปใกล้ชิด และถามไถ่ความห่วงใยที่สายเลือดที่ผูกพันพึงมีต่อกัน มองเข้าไปในดวงตาของคุณแม่ แล้วหนูจะสัมผัสได้ว่าแม่ทุกข์หรือไม่ อย่าถามว่าทำไมหนูต้องเป็นฝ่ายยอมท่าน แต่จงบอกกับตัวเองว่า "ใครมีสติก่อน ก็ถือได้ว่าเป็ยผู้เข้มแข็งกว่าทางปัญญา และผู้ที่เข้มแข็งกว่าก็ควรเป็นผู้ที่เอื้อมมือช่วยเหลือผู้ที่แข็งแรงน้อยกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าท่านผู้นั้นเป็นบุพการีของเรา " ครูคะ ตอนนี้หน้าหนูเย็นไปหมดแล้ว ทั้งน้ำตาทั้งเลือด หน้าหนูก็ชา หัวหนูก็แตก หนูอยากไปหาหมอ เพราะหนูปวดหัว ปวดหัวมาก หนูรู้สึกจะวูบแล้ว หนูเจ็บตรงซี่โครง ตอนนี้แม่หลับไปแล้ว ถึงเรื่องจะเกิดมาสี่ชัวโมงแล้ว แต่หนูก็ยังกลัวอยู่ หนูไม่กล้าปลุกแม่ให้ไปหาหมอ หนูไม่อยากเจอแม่ หนูกลัวแม่ไปแล้วคะครู หนูเกีลยดแม่ไม่อยากให้แม่เข้ามาใกล้หนู หนูผิดหรือป่าวคะ? กายเจ็บก็ต้องรักษา ใจเจ็บก็ต้องรักษา กายเจ็บ ให้คุณหมอรักษานะลูก ส่วนใจ หนูต้องเป็นผู้ดูแลรักษาด้วยโอสถขนานเอกคือ "สติ" เข้าไปหาแม่นะลูก ประนมมือขออภัยแม่(ทั้งๆที่หนูอาจจะไม่ใช่ฝ่ายผิด แต่อย่างน้อยความอ่อนน้อมจะทำให้ความแข็งกร้าวของแม่อ่อนลง) บอกแม่ว่าหนูเจ็บตรงไหนบ้าง เจ็บแต่กายนะลูก อย่าให้บาดแผลทางกายกระทบเข้ามาในหัวใจของเรา แผลไม่นานก็จางหายได้ แต่บาดแผลทางจิตใจต้องชะล้างด้วย ยาปรุงที่ชื่อว่า "อภัย"ที่มีฤทธิ์เยียวยาความคั่งแค้นให้คลายจางได้ เทียบกับหยาดเหงื่อที่รินรด หยดเลือดที่รินไหลในวันที่แม่ให้กำเนิดหนูไม่ไดหรอกลูก พระคูณแม่สูงล้น ใช้ความอ่อนโยนและความดีรักษาตนให้พ้นภัยจากอารมณ์ของคุณแม่นะลูก สิ่งใดที่หนูรู้สึกว่าแม่ไม่มีเหตุผล สิ่งนั้นก็อย่าให้เกิดกับตัวหนูในยามเติบใหญ่ อย่าใช้คำว่าเกลียดกับแม่นะลูก แค่หนูไม่ชอบบางพฤติกรรมที่ไม่มีเหตุผลของแม่ แต่ความเป็นแม่ยังอยู่นะลูก เมื่อสถานการณ์ดีขึ้น หนูควรค่อยๆพูดกับแม่ หรือหาผู้ใหญ่ที่แม่เคารพรักค่อยๆบอกแม่ ผู้ใหญ่ก็มีสิทธิ์ทำสิ่งที่ผิดพลาดได้นะคะ ตอนนี้หนูตัดสินใจออกจากบ้าน หนูจะนั่งรถไฟไปอยู่กับคุณย่าที่ลำปาง หนูไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้ว หนูไม่กล้านอน หนูกลัวไม่ตื่น หนูกลัวแม่มาทำร้ายหนูอีก หนูไม่ผิดใช่ไหมคะครูที่แก้ปัญหาแบบนี้ หรือหนูควรจะทำยังไงคะ ถ้าหนูมีโอกาศหนูจะกลับมาที่กระทู้นี้ก่อนที่หนูออกจากบ้านนะคะ ไปหาคุณย่าไม่เป็นไร แต่อย่าออกจากบ้านในขณะที่ยังมีปัญหากันอยู่ ค่อยๆตัดสินใจนะลูก การตัดสินใจทำอะไรในขณะที่จิตยังขุ่นมัว ย่อมก่อให้เกิดปัญหาเพิ่มขึ้นในภายหลัง รอให้สถานการณ์ดีขึ้นอีกนิด แล้วขออนุญาตคุณแม่จะดีกว่าไหมคะ อย่าทำให้ช่องว่างของความห่างเหินขยายวงออกไปมากขึ้นนะลูก เพราะพอหนูห่างแม่ออกไปด้วยความรู้สึกไม่ดี พอเนิ่นนานเข้า เมื่อหนูจะกลับมา หนูก็จะรู้สึกห่างเหินและเข้าหน้าคุณแม่ไม่สนิทนะลูก หนูโทรมาหาคุณครูที่ 02-669-1401-2 บอกพี่ที่รับสายว่าคุณครูให้หนูโทรมาหา ถ้าไม่เจอคุณครูก็ทิ้งเบอร์โทรได้นะคะ คุณครูจะโทรไปทันที อย่าโกรธใครเลยนะลูก ความเครียดในสังคมปัจจุบันถาโถมเข้ามาในชีวิตคนมากมาย หากเราไร้ที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ ไร้แก่นธรรมเป็นเข็มทิศ จิตใจก็จะบอบช้ำและหาทางออกไม่ได้ อดทนนะคะ ครูจะรอโทรศัพท์จากหนูค่ะ เป็นกำลังใจให้หนูนะลูก : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : สารวัตรนักเรียน March 09, 2010, 08:10:15 PM ค่ะ เอากำลังใจมาให้ค่ะ
: Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : HISOKATIMEEN March 09, 2010, 08:34:06 PM สู้สู้น่ะ :D
: Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : เหม่งจ๋าย : ) March 09, 2010, 09:26:18 PM เป็นกำลังใจให้นะคะ : )
: Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : BOS March 09, 2010, 09:28:23 PM เชื่อคุณครูนะหลาน
ลุงบอสขอให้หลานมีกำลังมาก ๆ นะครับ : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : facecard March 10, 2010, 10:26:12 PM เข้าใจค่ะ เราก็โดน(แต่อาจไม่แรงขนาดนี้ค่ะ)
บางทีเราก็ถามตัวเอง นี่แม่เราเหรอ?? แม่ที่เค้าบอกว่ารักเราอ่ะนะ??? พอกันที จะต้องไปจากชีวิตที่อยู่กับแม่ให้ได้ ...... แต่เราก็รู้ว่าความคิดอย่างนั้นมันผิด มันก็เหมือนเป็นความคิดชั่ววูบที่เราคิดขึ้น ก็เหมือนแม่ ที่ก็คงมีอารมณ์ชั่ววูบเหมือนกัน เราเคยโมโหมากที่แม่ดุด่าเรา ทุบตีกับเพียงสิ่งเลกๆที่เราทำผิด แต่เราก็ได้มารู้จากน้าทีหลัง ว่าที่ผ่านมาแม่ต้องเจออะไรมาบ้าง แม่ต้องต่อสู้เท่าไรถึงจะมีงานการดีๆ หาเงินมาเลี้ยงเราได้ทุกวันนี้ แม่ไม่ได้เกิดมาแล้วอยู่อย่างสบายเหมือนเรา......แม่ถึงรู้ว่าอนาคตเรา สิ่งที่เราทำสำคัญแค่ไหน เราไม่รู้ว่าแม่คิดอะไร แต่เราเชื่อตลอดนะว่าแม่รักเรา เพราะฉะนั้น อย่าหนีแม่เลยนะคะ ลองคิดดูว่าแม่อยากให้เราทำอะไร ท่านต้องการอะไร?? สู้ๆค่า-_-=== : Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : armmra March 10, 2010, 10:37:53 PM เป็นกำลังใจให้ๆ
: Re: ครูคะ..หนูเจ็บ : Pinnky March 11, 2010, 10:12:58 AM ใจเย็นๆนะคะ
คุณแม่ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆเลย เป็นกำลังใจให้คะ ปัญหานี้ กี้ก็เคยเจอนะคะ แต่อาจจะไม่หนักเท่านี้ พ่อแม่ทุกคนต้องรักลูกอยู่แล้วค่ะ ^^ |