Kru Somsri's English School

สวัสดีคับครูสมศรี...และเพื่อนๆทุกคน ตอนนี้ผมก็เสียใจมากๆ เพียงแต่ไม่รู้จะทำไงดี นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีบอร์ดครูสมศรีและเพื่อนๆอยู่

คือว่า ผมได้เรียนกะครูสมศรีแล้วฟังที่ครูพูด ผมก็นึกถึงตัวเองในเรื่องที่ครูบอกกับเพื่อนๆทุกคนรวมถึงผมในเรื่องของความขยัน ซึ่งผมไม่มีมันเลยซํกนิด วันนึงคิดจะหยิบหนังสือขึ้นมาก็ง่วง อ่านมัน2บรรทัดก็หลับ ตื่นมาอีกทีก็คิดว่า "ไม่เอาและง่วง" ผมทำอย่างนี้เป็นประจำจนกระทั่งก่อนวันสอบปลายภาค1เดือน ผมก็คิดว่ามันยังเหลือเวลาอีกเยอะ ก็เลยไปเที่ยวกะเพื่อน กลับบ้านดึกๆทุกวัน พอถึงบ้านก็นอน ผมก็คิดแค่ชีวิตผ่านไปวันๆนึง จนเหลืออีก1อาทิตย์ก่อนสอบ ผมเริ่มอ่านหนังสือ แต่พออ่านไปไม่ถึง3-4หน้าผมก็หลับ รู้สึกหนังสือมันน่าเบื่อ จนเหลืออีก2วันก่อนสอบ ผมพึ่งรู้สึกตัวเองว่าเพื่อนๆเขาเตรียมอ่านหนังสือตั้งแต่1เดือนที่แล้ว ผมเหลืออีก2วันผมก็เลยซัดกาแฟนั่งอ่านหนังสือเกือบโต้รุ่ง
          สุดท้ายผลการสอบก็ออกมา ผมได้อังกฤษ 1.5 ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ ผมรู้สึกว่าผมทำได้ดีกว่านี้ มันต้องดีกว่านี้ทำไมผมถึงทำไม่ได้ ผมจึงอยากแนะเพื่อนๆทุกคนว่าอย่าเหมือนผมเลย อย่าทำอะไรที่มันจวนตัวจริงๆ แล้วมานั่งเสียใจที่หลัง เป็นไอขี้แพ้ที่มานั่งเศร้าทีหลัง ทั้งที่เพื่อนๆยิ้มกันอย่างสนุก แต่ผมกลับต้องมานั่งทุกข์เพราะเกรดที่เป็นแบบนี้

ปล. สุดท้ายนี้ ความฝันของผมคือการได้เป็นแพทย์ ผมรักในอาชีพนี้จริงๆ ไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อหวังผลประโยชน์แบบอื่น แต่ผมดูคะแนนตัวเอง ดูเกรดของตัวเอง ผมถามตัวเองว่าทั้งๆที่เราได้คะแนนเท่านี้ ได้เกรดเท่านี้ ผมจะไปสู้กับใคร จะไปหวังอะไร ตอนนี้ผมสับสนกับตัวเองจริงๆ ผมต้องการเป็นแพทย์อาชีพที่ผมรัก แต่คะแนนมันทำให้ผมเปรียบเทียบในข้อด้อยของผม ผมจะสู้กับใครได้จริงๆหรือT-T
  

อย่าให้สิ่งบางอย่างมาขัดขวางความฝันของตัวเองสิคะ
อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น
เเต่ขอให้ทำตัวเองให้ดีที่สุดต่างหาก

อย่าเพิ่งหมดหวังเรื่องอยากเป็นเเพทย์สิคะ
นักศึกษาเเพทย์หลายคน ก็ได้เกรดไม่ดีตอนเรียน เเต่เขาก็ยังเป็นหมอที่ดีได้
ในเมื่อตั้งใจจริงๆ เเล้วว่าอยากจะเป็นเเพทย์
บอกได้เลยค่ะว่าขอให้ "พยายาม"

อย่างน้อยนะคะ คุณก็ยังดีกว่าอีกหลายๆ คน
ที่อย่างน้อยก็ยัง "คิดได้"
เเล้วหันมาเปลี่ยนตัวเองนะคะ

ยังไงก็ขอให้สู้ๆ นะคะ

เพื่อนายเเพทย์ในอนาคตค่ะ

ขอเเค่ตั้งใจเเล้วสิ่งที่ทำไปจะไม่ไร้ค่านะคะ

คุรครูดีใจในน้ำใจที่หนูให้คำแนะนำเพื่อน

แต่ว่า หนูยังเป็นหมอไม่ได้หรอกลูก

คนที่จะเป็นหมอได้ ไม่ใช่คนเก่งนะลูก

แต่ต้องเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ

เพราะถ้าหนูเป็นหมอ หนูจะต้องรับผิดชอบชีวิตของผู้อื่นนะลูก

แต่ชีวิตของลูกเอง ลูกยังดูแลไม่ได้

การเป็นหมอ ต้องเสียสละ

การเรียนหนักจึงเป็นการสร้างความสอดคล้องต่ออาชีพ

ถ้าคนเกิดเจ็บหนัก ลูกต้องรีบไปช่วยเขา

แต่ถ้าลูกยังห่วงความสุขของลูก

ก็เท่ากับลูกทอนชีวิตคนไข้ให้สั้นลง

ถ้าลูกอยากเป็นหมอ ลูกต้องยอมสละความสุขในตอนนี้ด้วยการตัดความเกียจคร้านและความสนุกออกไปก่อน

ตื่น และอ่านหนังสือ โดยไม่ต้องรอให้คนมาคอยบอกคอยเตือน

คราวนี้ลูกทราบหรือยังว่าทำไมลูกต้องขยัน

คะแนนเป็นเรื่องตามมาทีหลัง

แต่การบ่มเพาะความรับผิดชอบต่อชีวิตผู้อื่นต้องมาก่อน

แต่คุณครูอยากบอกหนูว่า

หนูสามารถเป็นหมอที่ดีได้

เพียงแต่หนูต้องขยันมากขึ้นและตั้งจิตอธิษฐานให้มั่นคง

หรือขอทำความดีตอนนี้และย้อนหลังช่วงที่ผ่านมา

ไม่มีคำว่า "แพ้" ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้นะครับ

สู้สู้นะครับ

อย่าท้อกับเกรดเลยค่ะ เราต้องทำความฝันของเราให้เป็นจริงได้ในวันหนึ่ง
คนที่เป็นหมอไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง แต่เป็นคนที่เห็นใจ พร้อมที่จะช่วยเหลือคนอื่น
อยากเห็นคนอื่นพ้นทุกข์จากเจ็บไข้ แล้วมีความสุขจากการรักษาของเรา

ถ้าเรายังชนะใจตัวเองไม่ได้ แล้วอนาคตที่ต้องไปแข่งกับคนอื่นจะชนะใครได้คะ ???
เริ่มที่ชนะใจตัวเองก่อน ตัดความสุขส่วนตนออกไป
แล้วตั้งใจทำหน้าที่  ในการเีรียนการอ่านหนังสือ
ไม่ต้องคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาที่ทำให้บั่นทอนกำลังใจของเรา
ขอให้น้องตั้งใจ+ขยัน+อดทน+ตัดกิเลสให้เป็น
ทั้งสี่สิ่งนี้จะเป็นพลังผลักดันให้น้องทำความฝัน ให้เป็นความจริงได้นะคะ
ขอให้ได้เป็นนายแพทย์สมความตั้งใจนะคะ ;D ;D

 ก่อนอื่น.. ขอขอบคุณคำแนะนำสำหรับพี่นะคะ
มันทำให้หนูเห็นว่า ถ้าเราขี้เกียจ จะเกิดผลไม่ดีต่อเรายังไง
ขอบคุณนะคะ

ส่วนเรื่องของพี่
คนเก่ง แต่ถ้าใจไม่รักเป็นแพทย์ จะเป็นแพทย์ที่ดีได้เหรอคะ
แต่ถ้าพี่ใจรักจะเป็นแพทย์ หนูเชื่อว่า
ยังไงพี่ก็ต้องดิ้นรนตัวเอง เพื่อความฝันของพี่อยู่แล้วแหละคะ

หนูเชื่อว่าพี่จะเป็นแพทย์ที่ดีได้นะ
แต่อย่าขี้เกียจปล่อยละเลยคนไข้ละ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่าที่นายแพทย์ ;D