Kru Somsri's English School

ตอนนี่หนูอยู่ม.5 กลลังจะสอบgat pat อยู่สายวิทย์เรียนหนัก  งานหนัก  การบ้านเยอะ  บางทีก็ทำจนดึกดื่นทั้งๆที่ไม่ได้หมกงาน  ส.อ.ก็ไปเรียนพิเศษ  ฟิสิก เคมี ชีวะ เลขหลักเลขเพิ่ม ภาษาอังกฤษ  เวลาว่างก็อ่านสอบgat pat แต่ที่บ้าน ไม่ใชพ่อแม่หนูนะคะ  พวกญาติของหนู  หนูเป็นคนแรกที่ต้องสอบระบบนี้  ลูกพี่หนูก็เรียนจบไปหมดแล้วเหลือหนูที่โตสุดตอนนี้  น้องๆคนอื่นก็อยู่ประถม  อนุบาล  หนูก็จะโดนว่าว่า  เรียนบ้าเรียนบออะไรกันนักกันหนา  เรียนมากไป ระวังเดี๋ยวเป็นโรคประสาท  หนูโดนว่าแบบนี้บ่อยมาก  ที่รร สอบเก็บคะแนนหลายครั้งอาทินึงสอบตั้งหลายวิชา หนูก็หยิบหนังสือมาอ่าน  ไม่งั้นก็ทำข้อสอบไม่ได้สิ  เพราะหนูไม่ใช่คนเก่ง  ก็โดนบ่นว่าวันๆเอาแต่อ่านหนังสือ  ระบบการสอบก็เปลี่ยนไปแล้ว  สอบเร็วขึ้น  การแข่งขันสูงขึ้น  แต่ก็ไม่เคยมีใครเข้าใจหนูเลยหนูอธิบายให้ฟังหลายครั้งแล้ว  แต่ญาติหนูก็ยังพูดไม่หยุด  แต่ละคำแรงๆทั้งนั้น  ทำไมอ่ะคะ  หนูแค่ขยันแล้วมันผิดตรงไหน น้องๆหนูยังไม่ถึงช่วงเวลานี้ก็ยังไม่มีใครเข้าใจหนูหรอกค่ะ  ทีอนุบาลเรียนพิเศษญาติหนูยังไม่เห็นว่าอะรเลย  แต่นี่หนูจะเลือกอาชีพที่หนูอยากจะเป็นแล้วนะคะ  ทำไมไม่เข้าใจกันบ้างเลย  หนูเหนื่อยใจจริงๆ

เข้าใจสิคะ ทำไมจะไม่เข้าใจล่ะ

จ๋าเองก็โดนดุเหมือนกันค่ะ "เดี๋ยวก็เป็นโรคประสาทหลอก"

เเต่ก็ไม่สนหลอกค่ะ เพราะว่าจ๋าชอบเรียน ชอบอ่านนี่คะ มันสนุกดีออก

เเต่ว่าเราก็ต้องเข้าใจคนรอบข้างด้วยนะคะ

ที่ท่านพูดกันเเบบนี้เพราะว่าท่านเป็นห่วงกันทั้งนั้นเเหละค่ะ

บางคนยิ่งโตขึ้นความกล้าของก็จะค่อย ๆ หายไปนะคะ

เป็นห่วงใครที เลยใช้ประโยคเหมือนไม่เข้าใจเรา เเต่เชื่อเถอะค่ะ

ทุกคนล้อมเข้าใจเรา เเละเป็นห่วงเราทั้งนั้นค่ะ

เพียงเเต่เราจะมองเห็นความห่วงใยนั้นหรือเปล่าเท่านั้น



เข้าใจนะคะ ความรู้สึกนี่นะค่ะ เเต่ว่า...มัชฌิมา ปฏิปะทา (สายลม)