Kru Somsri's English School

คุณครูคะตอนนี้หนูอยู่ชั้น ม.4  เมื่อตอนหนูอยู่ ม.3 หนูใฝ่ฝันอยากจะเรียนเตรียมอุดมมากๆ หนูเรียนพิเศษอย่างหนัก อ่านหนังสือเต็มที่  แต่ท้ายสุดหนูสอบไม่ติด หนูร้องไห้แต่ไม่ฟูมฟาย หนูทราบดีว่า "เตรียมฯ ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตหนู" หนูจึงทำใจนั่นคงเป็นเพราะหนูเตรียมตัวไม่พอ และไม่ขยันพอค่ะ หนูรู้ตัวเองดีจึงไม่ได้ท้อแท้หมดอาลัยตายอยากกับชีวิตนัก

        แต่ทว่าตอนนี้หนูกลับอยากไปสอบเตรียมอีกครั้ง  หนูอยากเป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดม หนูอยากเรียนที่เตรียมอุดม ความฝันนี้วนเวียนไปมาในหัวอย่างไม่จบสิ้น  ความฝันหนูคืออยากเป็นนักเรียนเตรียมมากกก! ไม่รู้ว่าทำไม  ใช่ว่าโรงเรียนที่เรียนอยู่จะไม่ดี  โรงเรียนเดิมนั้นทั้งการเรีน สังคมก็ดี  แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็อยากเป็นนักเรียนเตรียมฯอยู่ดี  ที่เป็นอย่างนี้คงเพราะเตรียมฯนั้นได้จุดประกายอะไรหลายๆอย่างในชีวิตหนู  ทำให้หนูมีเป้าหมาย ไม่ได้ทำให้ชีวิตหนูอยู่ไปวันๆ

       แต่หนูนั้นคิดไม่ตกเลยว่า  หนูจะเดินหน้าต่อไป หรือจะเสียเวลา 1 ปีในการซิ่ว แต่ในตัวหนูหนูไม่กลัวเสียเวลาหรอกค่ะ แต่หนูเป็นพี่คนโต หนูต้องนำทางน้องๆ  หนูเลยไม่รู้ว่าจะควรทำอย่างไรดี  ความฝันก็อยากจะทำ  ทางข้างหน้าก็อยากจะก้าวเดิน  ตอนนี้สับสนค่ะ  แต่หนูพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด  เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายเวลาทีหลัง


ปล.ครูสอนให้หนูเป็นผู้เป็นคนขึ้น
ปลล.หนูรักครูเหมือนแม่ของหนูเลยค่ะ
ปลลล.หนูเรียนPH.2
ปลลลล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ



รัก...ครูสมศรี

ถ้าโรงเรียนเก่ามันไม่ได้แย่อะไร...พี่ว่าก็อย่าเสียเวลาเลยดีกว่ามั้ง....

แต่สุดท้ายมันก็แล้วแต่น้องคิดเองอ่ะ

พี่ก็แค่คิดว่า

จุดมุ่งหมายหลักของการเรียนม.ปลายมันคือหาความรู้

เพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้

ถ้าโรงเรียนเก่าน้องสามารถทำให้น้องบรรลุจุดมุ่งหมายนั้นได้

ก็ไม่จำเป็นอะไรที่จะเสียเวลาเพื่อที่จะได้ผลเท่ากันนี่คะ.....


แต่ก็อย่างที่บอก

สุดท้ายมันก็แล้วแต่การตัดสินใจของน้องเอง

^
^
^
ช่ายเลยครับ..อยู่ที่การตัดสินใจของน้องเองงง

พี่ก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาเหมือนกัน

สุดท้าย พี่ก็เลือกที่จะเดินหน้าก้าวต่อไป

รร ที่พี่เรียนก็ไม่ได้ดีเด่ หรือ เลวร้ายมากนัก

พี่ก็ยังพยายามที่จะเข้ามหาวิทยาลัยที่พี่หวังไว้ให้ได้

โดยเอาบทเรียนเมื่อตอน ม3 มาคอยย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ

พี่ขอให้น้องคิดให้ดีๆก่อน นะครับ

เพราะเวลา 1 ปีนั้น มันไม่ใช่น้อยๆเลย

สุดท้ายจะทำอะไรก็ สู้ๆคร้าบ^ ^

พี่ก็เห็นด้วยกับทั้งสองคนข้างบนนะจ๊ะ

พี่ว่าที่ไหนก็ทำให้เรามีความรู้และบรรลุเป้าหมายได้

พี่ๆที่พี่รู้จักมากมาย เค้าไม่ได้เรียน ร.ร. ดังอะไร

แต่ด้วยความเพียรพยายาม

ก็ทำให้เค้าสามารถเข้าคณะและมหาวิทยาลัยที่ตัวเองต้องการได้


พี่ว่าทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเป็นหลักค่ะ

สู้ๆ นะจ๊ะ ^^ คิดดีๆ ก่อนตัดสินใจนะ

พี่เป็นกำลังใจให้จ้า..

พี่เห็นด้วยกับพวกข้างบนอย่างมาก

เพราะไม่ว่ายังไงจุดหมายของเราคือหาความรู้
เพื่อนำไปใช้ในการทำงานเลี้ยงตนเองในภายภาคหน้า

เวลา 1 ปี เมื่อดุๆแล้วมันก็สั้นๆ แต่สำหรับการเรียนมันก็เป็นระยะเวลาที่นานพอควร
ไม่ว่าน้องจะเลือกทางไหน
น้องจะได้รับบางอย่างและสูญเลียบางอย่างเช่นกัน

และสุดท้ายอย่าลืมว่าสิ่งที่สำคัญไม่ใช่ว่าเราได้เรียนโรงเรียนไหน
หรือมหาวิทยาลัยอะไร
แต่เป็นตัวเราที่จะสามารถนำสิ่งที่เราเรียนรู้มาตลอดระยะเวลาเหล่านั้น
มาทำประโยชน์เพื่อสังคมได้อย่างไรบ้างต่างหาก

พี่ขอให้น้องโชคดีกับการตัดสินใจนะ ^^

ทำไมทกคนต้องขึ้นด้วยคำว่า"เห็นด้วยกับข้างบน"

ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ

แต่มันก็ไม่รู้จะขึ้นยังไงดี
แหะๆ

ใช่ครับ เราเห็นด้วย

เราว่าอย่าเสียเวลา 1 ปีนั้นเลยดีกว่าครับ
ยังไงจุดหมายของเรา คือ ได้เข้าคณะที่ชอบ ในมหาวิทยาลัย
เตรียม ฯ ไม่ได้กำหนดชีวิตของเรา

ถ้ารร.เดิมของเธอไม่ได้แย่อะไร  เราแนะนำให้เดินหน้าต่อไปดีกว่านะครับ

ตอนที่เราสอบเตรียม ก็ไม่ติดเหมือนกัน เราก็คิดว่า  เรายังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเรียนที่นี่หรอก ถึงเรียนไปก็เรียนไม่รอด
ทำให้เราไม่เสียใจอะไรมาก

อย่ากังวลไปเลยครับ
เราคิดว่า เราตั้งใจเรียนเหมือนเด็กเตรียมก็ได้นี่ครับ
สู้ๆนะ ครับ