Kru Somsri's English School

คุณครูค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ม.4 สายวิทย์ เป็นเด็กต่างจังหวัด หนูใฝ่ฝันอยากเรียนหมอค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็อยากให้เป็นค่ะ แต่ว่าตอนนี้หนูกำลังมีความรัก(ต้องห้าม)ค่ะ หนูไปเข้าค่ายธรรมะที่ทางโรงเรียนจัดให้ 5วัน 4คืนตอนแรกหนูก็เป็นเหมือนเพื่อนคนอื่นๆค่ะ ไม่ชอบเลยอยากกลับบ้าน แต่พอตกเย็นวันที่3 หนูเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆคะ รู้สึกเหมือนไม่อยากกลับบ้าน อยากอยู่ต่อไม่อยากกลับอีกแล้ว พอวันสุดท้ายหนูรู้สึกเหมือนจะร้องไห้เลยค่ะ กลับถึงบ้านมาภาพพระอาจารย์ก็ลอยเข้ามาในหัว ตอนแรกหนูเข้าใจว่าสงสัยหนูหลอนเพราะพึ่งออกมาจากวัด แต่หนูปล่อยไว้หลายวันเข้า มันไม่หายค่ะ แถมยังได้ยินเสียงอีกต่างหาก เพื่อนบอกกับหนูว่าหนูคงประทับใจท่าน หนูได้คุยกับพระอาจารย์ทางเอ็มเอสเอ็นค่ะ พระอาจารย์เป็นคนตลกมากๆค่ะ  หนูรู้สึกชื่นชมและชอบคุยกับท่านมาก จนถึงขนาดว่ารอพระท่านออนทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ หนูร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ(วันที่ไม่ได้คุย) หนูไม่รู้ว่าทำไม เจอเพื่อน หนูก็เอาแต่พูดเรื่องพระอาจารย์อย่างนู่นพระอาจารย์อย่างนี้ จนเพื่อนถามว่า หนูชอบพระอาจารย์หรือเปล่า หนูก็คงคิดว่าอย่างนั่น เพราะหนูไม่เคยร้องไห้กับใครได้หนักขนาดนี้ มีหนูครั้งนึงที่พระอาจารย์เคยบอกว่าจะอวยพรวันเกิดให้หนู หนูรู้สึกดีใจมากๆ วันนั้นทั้งวันหนูยิ้มเหมือนคนบ้าเลยค่ะ แต่พอถึงวันเกิดของหนูท่านลืม หนูร้องไห้เป็นบ้านเป็นหลังเลยคะ หนูมีอาการอย่างนี้มานานมากคะ จนมิดเทอมหนูไม่ได้อ่านหนังสือสอบเลยคะ เพราะมัวแต่รอจะคุยกับพระท่าน พอคะแนนออกมา มันแย่มากคะ ตอนนี้หนูมีอาการน้อยลงกว่าเดิมนิดหน่อยค่ะ แต่ก็ยังคงรอที่จะคุยเหมือนเดิมคะ แต่ไม่ได้ร้องไห้แล้วคะ(แต่มีบางครั้งที่ฟังเพลงแล้วร้องไห้) วันนี้หนูได้คุยเรื่องเกรดกับรุ่นพี่ค่ะ แล้วหนูรู้สึกเครียดมากเพราะหนูคิดว่าเทอม1หนูคงได้แค่3กว่าๆแต่คงไม่ถึง3.5 ตอนนี้หนูไม่รู้หนูจะทำอย่างไงคะ หนูยังไม่รู้ด้วยซ้ำคะ ว่าหนูรู้สึกอย่างไงกับพระอาจารย์กันแน่ แล้วก็ยังจัดการกับความรู้สึกนั่นไม่ได้เลยคะ อีกอย่างหนูคิดว่าหนูคงไม่ติดหมอหรอกคะ(แต่หนูก็ยังอยากเข้าอยู่เหมือนเดิมนะค่ะ) หนูทำใจไว้แล้วแต่ว่าที่บ้านก็คอยพูดกดดันหนูตลอดเลย หนูกลัวทำให้ที่บ้านผิดหวัง ตอนนี้หนูเริ่มเถียงคุณพ่อคุณแม่ค่ะ หนูไม่รู้ว่าทำไม ช่วยให้คำแนะนำด้วยนะคะ :'(

พี่เองก็มีรักออกเเนวรักต้องห้ามเหมือนกันค่ะ

เเต่สำหรับพี่พี่ขอเเค่รักก็พอ ไม่ขอมากไปกว่านี้

วันไหนได้คุย ได้เห็นหน้าก็ถือว่าโบนัสสำหรับพี่

ไม่เห็นหน้าเเต่ได้คิดถึงวันละนิดก็ยังดี

ใครหลายคนบอกว่าพี่รักไม่เป็น มันก็ใช่มั้งคะ

อย่างน้อยพี่ก็รู้สึกดีที่ได้รักเเบบนี้ มีเรื่องอื่นมากมายให้พี่คิด

ถ้ามัวเเต่จมอยู่กับเค้าคนเดียวพี่คงเรียนซ้ำชั้นเเน่เลยค่ะ


snowgirl  คะ เป้าหมายตอนนี้คือการเรียนนะคะ

ต้องตั้งใจเรียนให้มาก ๆ เพื่อก้าวไปถึงอาชีพที่ปรารถนาให้ได้




มีอยู่ครั้งหนึ่ง พี่รู้สึกเครียดเพราะเเฟนเก่าโทรมา พี่เลยปรึกษาคุณครู

เเละนี่คือสิ่งที่คุณครูสมศรีบอกพี่ ซึ่งพี่คิดว่าท่านอาจอยากบอก snowgirl เเบบนี้เช่นกัน

(ขออภัยนะคะคุณครู)



snowgirl เองก็สู้ ๆ นะคะ

อย่ามัวไปคิดเรื่องอื่นเลย ถ้าปล่อยใจมากไปเดี๋ยวไม่ติดเเพทย์นะคะ

สู้ ๆ ค่ะ (สายลม)