Kru Somsri's English School

คือคุณแม่ได้คุณกับคุณป้าที่ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ

จริงๆแล้วก็ไม่ได้สนิทอะไรกันด้วยเลยด้วยซ้ำ

พอดีป้าถามว่าสนใจKMUTTไหม หนูก็ตอบไปว่าไม่ค่ะเพราะหนูเกลียดฟิสิกส์ คือที่นั่นดังจริงๆจังก็วิศวะก็เลยตอบไปอย่างนั้นค่ะ

ป้าก็เลยบอกว่ามันเป็นวิชาพื้นฐานนะ ยังไงก็ต้องเรียน

จริงๆหนูก็แค่เกลียดไม่ได้จะทิ้งซักหน่อย

แล้วไอ้คำว่าเกลียดของหนูมันไม่ได้ทำให้คะแนนหนูหลุดมีนของห้องเลยด้วยซ้ำ


แล้วก็ถามต่ออีกไม่สนเรียนนิติรามไปด้วยเหรอ หนูก็ตอบว่าไม่ค่ะเพราะว่าแค่เตรียมเอนท์ก็จะแย่อยู่แล้ว

ป้าก็พูดต่ออีกว่าเผื่อเอนท์ไม่ติดจะได้อยู่ปีสองไปเลยไงจบเร็วกว่าเพื่อนด้วย

หนูคิอว่ายังไงก็ไม่ชอบอยู่แล้ว ให้ตายถ้าเอนท์ไม่ติดก็ไม่คิดจะเรียนนิติ

แล้วก็ถามว่าบัญชีล่ะ หนูก็บอกไปว่าเกลียดสถิติ แต่ป้าก็ยังหว่านล้อมต่อไปอีกว่าเด็กวิทย์ไปเรียนแล้วมันจะสบายมากเลยนะ หนูก็เลยบอกแบบย้ำคิดย้ำทำไปอีกว่าตอนเรียนในตอนม.ต้นแล้วไม่ค่อยชอบ ป้าก็เลยพูดต่อไปอีกว่า หนูต้องทนเรียนอะไรหนักๆยากๆหน่อยนะ

หนูสงสัยนิดนึง ไอ้คำว่าไม่ชอบของหนูเนี่ย มันหมายความว่าเรียนไม่เข้าใจเหรอไง

หนูไม่ใช่คนที่จู่ๆก็จะไม่ชอบอะไรง่ายๆ แต่แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะ และไม่มีความสุขที่ได้เรียน

แล้วแม่ก็พูดอีกว่าน่าเรียนนะประมาณนี้ค่ะ หนูก็บอกอย่างเต็มปากไปเลยว่า ไม่ชอบ แต่แม่ก็ยังพูดประมาณว่าอยากให้เรียน...


เหมือนว่าแม่จะมาหว่านล้อมให้เข้าคณะที่ไม่เคยคิดอยากจะเข้าเลย

รู้สึกแม่อยากให้เลือกคณะและมหาลัยในต่างจังหวัดเพราะโอกาสติดสูง


เหมือนแม่ไม่อยากให้หนูเลือกสายวิทย์สุขภาพ

หนูอยากเข้าหมอกับทันตค่ะ ยังไม่แน่ใจระหว่างสองอันนี้อยู่

ถ้าเป็นหมอก็อยากจะเข้าศิริราชให้ได้

ถ้าเป็นทันตก็อยากเข้าจุฬา

มันอาจจะเป็นความรูสึกส่วนตัว หลายๆคนอาจจะบอกว่าหมอที่ไหนก็เหมือนกัน ทันตที่ไหนก็เหมือนกัน

หนูก็คิดแบบนั้น แต่ที่เลือกสองที่นั้นเป็นเป้าหมายก็เพราะ

ศิริรราช หนูชอบระบบรุ่นพี่รุ่นน้องที่นั่นมาก

ส่วนจุฬาเพราะ หนูภูมิใจในพระเกี้ยว หนูแบกตราพระเกี้ยวไว้บนอกตั้งแต่อยู่ม.1 ตอนนี้ก็ม.4ขึ้นม.5แล้ว (หนูไม่ได้อยู่เตรียมนะคะ)

หนูอยากใช้พระเกี้ยวต่อไป แต่จริงๆแล้วค่านิยมก็มีส่วน




หนูไม่ใช่คนฉลาดอะไร

แล้วก็ไม่มั่นใจด้วยว่าความพยามทีมีอยู่มันจะช่วยให้ประสบความสำเร็วหรือไม่

เริ่มสับสนตัวเองแล้วว่าจะทำยังไงดี

ป้าคนนั้นบอกว่าหนูเป็นคนไม่ค่อยอดทน

ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า หรือเพราะป้าอาจจะเห็นหนูแค่ไม่กีวัน

เวลาทำงานกลุ่มหนูก็จะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทุกครั้ง

สับสนไปหมดเลยค่ะ

ไม่รู้ว่าความพยามทั้งหมดมันจะสูญเปล่ารึเปล่า

ไม่รูว่าตัวเองอยากจะเป็นอะไรกันแน่

สู้ๆ ครับ

ใช้เวลา ค้นหาตัวเองให้มากขึ้น

เลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ และ รัก

ลองคิดดูว่า เราจะทนอยู่กับสิ่งที่เราเลือก ไปได้ อีกนานมั้ย

ถ้าได้ก็โอเค

คนอื่นจะว่ายังไง เราก็แค่รับฟังไว้ ไม่ต้องไปใส่ใจมาก

เราเป็นตัวของเรา ดีที่สุด

คนอื่นจะรู้มากกว่าตัวเราได้อย่างไร

พยายาม เข้า นะครับ

มรอะไรมาระบายได้เสมอเลยยย^ ^

ใช่อะเรปบน

ไม่ต้องสับสนนะ

ลองคิดดีๆ อะไรที่เราต้องการจริงๆ สิ่งที่เราต้องติดกับมันไปตลอดชีวิต เลือกแล้วก็มุ่งมั่นสุดๆ

เคนะ

(ขอแอบไร้สาระแบกตราพระเกี้ยวมาตั้งแต่ม๑ บดิน รึสาธิตจ๊ะ)

ไม่ใช่ทั้งบดิน แล้วก็สาธิตเลยค่ะ

ไม่ขอตอบนะว่าเป็นโรงเรียนอะไร :)

ดีจัง

เราแบกด้ายปักตัวย่อ 555+

บับบุยย

สู้ๆสู้ตาย...ย**