Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( หนูทนไม่ได้แล้วค่ะครู )

: October 01, 2007, 07:44:39 AM : Au
หนูขอขอบคุณสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคะแล้วต่อไปนี้หนูพยายามสวัสดีอ.ท่านนั้นในทุกๆครั้งที่หนูเจออ.ท่านนั้นค่ะ ขอบคุณค่ะ
: September 30, 2007, 09:11:27 PM : mini aum
เรา ก้อว่านะ ยกมือไหว้ดีที่สุด อาจารย์เค้าคงแอบภูมิใจลึกๆ อยู่ในใจก็ได้เชื่อได้เลยนะจ๊ะ
: September 28, 2007, 08:57:24 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
ไม่ต้องทำอไรหรอกน้องAu หนูน่ารักมากนะลูก หนูใช้คำว่าท่านกับคุณครูท่านนั้น แม้ว่าหนูจะยังกลัวและแอบโกรธท่านอยู่ ถ้าต้องเจอหนูก็ยกมือสวัสดีท่านด้วยกิริยาที่งดงามนะลูก คุณพ่อของคุณครูเป็นคนจีน ความรู้ไม่สูง แต่ท่านเปรียบดั่งนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่สำหรับคุณครู คุณพ่อบอกว่าครอบครัวของคุณพ่อเป็นชาวนา คุณย่าสอนพ่อว่าตระกูลของเรายึดมั่นในความอ่อนโยน คุณย่าบอกคุณพ่อ และคุณพ่อก็สอนคุณครู เหมือนที่คุณครูกำลังสอนหนูว่า "ข้าวเนื้อดี ย่อมมีรวง ข้าวมีรวงต้องโน้ม คนมีดีต้องน้อม" จำไว้นะลูก วันข้างหน้าเวลาหนุโตเป็นผู้ใหญ่ เล่าให้ลูกหนูฟังนะลูก ว่าหนูมีคุณครูคนหนึ่งชื่อคุณครูสมศรี ได้สอนหนุไว้เช่นนี้ คุณครูคงภูมิใจมากๆที่ได้ฝากสิ่งดีๆไว้ให้เยาวชนไทยได้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและน่าเลื่อมใส ไม่สบายใจก็ถามได้นะ คุณครูจะมอบสิ่งดีๆ ให้สมกับคำที่พวกหนูเขียนให้คุณครูว่า "อบอุ่นทุกที่ ที่มีครูสมศรี"
: September 28, 2007, 06:22:18 PM : Au
ครูสมศรีคะหนูได้ลองทำตามคำแนะนำของคุณครูแล้วแต่ว่าวันนี้ตอนที่หนูพักสอบหนูก็ไปทวนหนังสือกะเพื่อนที่โรงอาหารแต่ตอนนั้นพอดีก็ได้มีที่สอนดนตรีหนูคนนั้นอะค่ะเดินเข้ามาในโรงอาหารพอดีเพื่อนหนูเค้าก็กลัวว่าหนูโดนอ.เค้าทำหนูอย่างวันนั้นอีกแล้วเพื่อนของหนูจึงมาบังหนูเพื่อไม่ให้อ.ท่านนั้นเห็นแล้วปรากฏเพื่อนของหนูเค้าทำพลาดอ.คนนั้นเค้าก็เห็นหนูแต่ตอนนั้นหนูก็ไม่ได้มองอ.ท่านนั้นแล้วพออ.เค้าเดินผ่านหนูเพื่อนของหนูไปเพื่อนหนูเค้าก็บอกหนูว่าตอนที่อ.คนนั้นเดินผ่านหนูไปอ.เค้าค้อนหนูหยั่งกะเหยี่ยวครูสมศรีคะตอนนี้หนูไม่รู้ว่าหนูจะทำยังไงดีแล้วค่ะครูช่วยให้คำแนะนำหนูหย่อยได้มั้ยคะ
: September 27, 2007, 07:56:04 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
ตัวครูไม่ใช่ปูชนียบุคคล ความเป็นปูชนียบุคคลอยู่ที่การกระทำของครู ใช่แต่ศิษย์ที่ต้องคิดเคารพครู ครูที่ดีต้องเคารพศิษย์ด้วยจริงใจเช่นกัน บ่อยครั้งที่ครูหลายท่านพูด ทำ โดยไม่ใคร่ครวญว่าศิษย์กำลังมองดูเราเป็นตัวอย่าง อย่างนั้นอาจได้ชื่อว่าผู้รับจ้างสอนธรรมดา แต่คุณยาย คุณตาตามท้องถนนที่มีกิริยาวาจาสุภาพ อบรมสอนสั่งลูกหลานให้เป็นคนดี เคารพความเป็นเด็กที่ควรได้รับแต่สิ่งดีงาม เช่นนั้นอาจกล่าวได้ว่าท่านคือครูที่แท้จริง เด็กๆสมัยนี้แยกแยะและเลือกเป็นว่าจะเรียกใครว่า"ครู"
: September 25, 2007, 04:32:16 PM : mini aum
ครูที่ รร หนู เค้าพูด มึง กับนร ด้วยคะ หนูไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันที่อาจารย์เค้า พูด ต้องการจะสนิทสนม หมายถึงว่า แบบเปนกันเองรึป่าว หนูก็ไม่แน่ใจคะ แต่หนูก็เฉยๆๆ เพราะเค้าเป็นอาจารย์
: September 24, 2007, 08:33:55 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
น้องAU ที่รัก หนูเครียดอยู่นะลูก การที่คุณครูทำกิริยาไม่ดีกับหนู หนูเองคงต้องมีส่วนบ้างไม่มากก็น้อยนะลูก เวลามีปัญหากับบุคคลทั่วไป เมื่อหนูเล่าเรื่องเช่นนี้ให้คนวัยเดียวกันฟัง หนูระบายด้วยความรู้สึก เพื่อนก้จะรับรู้ด้วยความรู้สึก ความรู้สึกร้อนครุกรุ่นก็จะเพิ่มเป็นสองเท่า หนูควรนั่งเงียบๆ ใช้ความเงียบหลอมหล่อให้เกิดตัวปัญญา ปัญญาไม่ใช่ความคิดนะลูก แต่ปัญญาคือการรู้เท่าทัน ก่อนโกรธใครต้องสงบก่อนนะลูก หายใจเข้าออกแรงๆให้รู้ตัว หายใจเข้านับหนึ่ง ออกนับหนึ่ง นับให้ได้ยี่สิบครั้ง ถ้าไม่ครบก็ต้องตั้งต้นใหม่ เดินไปทำอย่างอื่น พูดคุยเรื่องอื่น เดินไปหาความเย็น อย่าเข้าใกล้คนที่ร้อนเหมือนเรา สักพักหนูจะเรียนรู้ที่จะจัดการกับปัญหาที่หนูเผชิญอย่างผู้มีสติ ไม่ต้องต่อว่าใคร ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผล แต่การแสดงออกขึ้นอยู่กับการอบรมเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน คุณครูจะอบรมสอนสั่งให้หนูเป็นเด็กใจเย็นนะลูก ฝึกทำนะคะ จะดีสำหรับตัวหนู ไม่ต้องหาเหตุผลว่าทำไมคุณครูท่านนั้นจึงทำกับหนูเช่นนั้น เรียนรู้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเราควรแสดงออกต่อเเต่ละบุคคลเช่นไร หมั่นกล่าวคำว่า "หนูขออภัยค่ะ" อย่างน้อยก้เป็นการทำบุญให้กับคนที่โกรธเรา เมื่อเรากล่าวคำว่า"อภัย"ก็จะไม่มีภัยแก่ตน ฝึกไว้นะลูก คำพูดที่พูดออกไป เหมือนตอกตะปูใส่ผนังหัวใจ ยามมีสติจะใช้ฆ้อนดึงออกมา ก็ย่อมทิ้งร่องรอยไม่น่าชื่นชม อย่าทำอะไรตอนที่จิตใจร้อนรนนะลูก เก็บมาระบายอย่างมีสติบนบอร์ดนี้ก็ยังดีกว่าพรั่งพรูความรู้สึกที่ไม่ดีออกไป อย่างน้อยท่านก็เป็นผู้สอนสั่งความรู้ให้เรา จะมากจะน้อยก็ได้ชื่อว่าเป็นครู ผู้เป็นศิษย์ควรแยกแยะ จดจำกิริยาของผู้ใหญ่ที่ไม่มีเหตุผล และหมั่นเตือนตนว่า ยามเราเติบใหญ่ เราจะไม่ยอมเผลอพลั้งทำสิ่งเช่นนี้กับผู้น้อยนะลูก ของที่เน่าเหม็นแต่หากใช้เป็นย่อมสามารถแปลงเป็นปุ๋ยให้พืชดูดกิน ของทุกอย่างในโลกมีประโยชน์หมด ถ้าลูกมีสติ ปัญญาก้จะตามมา อย่าฝึกโกรธนะจ๊ะ เด็กน้อย เชื่อคุณครูนะลูก[/size]
: September 24, 2007, 07:01:18 PM : อันยองโอเซโย....ชอนึม " ปุ้ย " อิชิมมีดา...
หวัดดี คลาวหลังมาเรียนดนตรีกับเราก็ได้ เดียวเราสอนเป่าขลุ่ยลีคอดเดอร์เอง เราเก่งน่า..... ถ้าความจริงคืออาจารย์เค้าเป็นโรคประสาทนิดๆ เราก็อย่าไปถือสาเค้าเลย ถือซ่ะว่า เค้าไม่สบาย เราก็คอยอยู่ห่างๆเค้าไว้เถิด อย่าไปถือสาเลย ลองคิดดูซิ อาจารย์เค้าก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นอย่างนี้หรอก จริงมั้ย ?
: September 24, 2007, 06:58:09 PM : rUkToR+
แผ่เมตตาให้เค้าไปเถอะค่ะ ยิ่งเกลียดก้อยิ่งเจอ คนแบบนี้ เค้าผิดปกติ เราก้อมองว่าเค้าป่วย สงสารเค้า คิดซะว่า เค้าไม่ปกติ เราก้อ ไม่ต้องไปถือสา คนแบบนี้อ่ะค่ะ
: September 24, 2007, 06:46:21 PM : Au
ครูคะแม่หนูเค้าบอกหนูอยู่เสมอว่าความอดทนของคนเราจะมีขีดจำกัดและในวันนนนี้คาบดนตรีหนูก็ได้รู้ๆจริงๆว่าความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดก็เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่งวันนั้นเรียนดนตรีกะอ.คนนี้แหละค่ะแล้ววันนั้นอ.เค้าก็บอกว่าใครสอบผ่านบ้านแล้วหนูเป็นคนที่ไม่ชอบดนตรีแล้วรำก็ไม่เก่งพอสอบผ่านก็ต้องดีใจเป็นเรื่องธรรมดาแล้วพอหนูดีใจอ.เค้าก็ถามหนูว่าหนูชื่ออะไรแล้วอยู่ดีๆอ.เค้าก็ปรับหนูตกแล้วหนูก็สงสัยหนูก็เลยพูดกับเพื่อนของหนูแล้วอ.เค้าก็คิดว่าหนูกะลังนินทาอ.อยู่ในเมื่อหนู่ไม่ได้นินทาแล้วอ.เค้าก็เลยมันหยิกหนูที่แขนแล้ววันนั้นหนูจำได้ขึ้นใจว่าอ.เค้าพูดว่าถ้ามีคนอย่างหนูในประเทศไทยเยอะๆประเทศไทยคงไม่พัฒนาแล้วครั้งนั้นที่อ.เค้าว่าหนูจึงทำให้หนูไม่ชอบแล้วโกรธอ.ขึ้นพอเวลาผ่านไปเรื่อยๆจึงทำให้หนูลืมเรื่องนั้นแล้วพอถึงวันนีในวิชาดนตรีอ.เค้าก็ให้นักเรียนนำเสนอแล้วกลุ่มหนูก็ได้นำเสนอไปกลุ่มแรกแล้วพอถึงตอนที่เพื่อนหนูเค้าเล่นคีย์บอร์ดหนูก็ไปช่วยเพื่อนแล้วอ.คนนั้นเค้าก็กระชากเสื้อหนูออกมาจากที่เพื่อนเค้าเล่นคีย์บอร์ดแล้วอ.เค้าก็ให้หนูมาเต้นหนูก็ตอบอ.เค้าไปว่า"ไม่เอา หนูไม่อยากเต้น"แล้วหนูก็เดินกลับไปหาเพื่อนแล้วอ.คนนั้นก็กระชากคอเสื้อหนูไปกลางห้องเพื่อไปต่อว่าแล้วอ.เค้าก็ไปไล่หนูกลับที่นั่งแล้วอ.เค้าก็บอกว่าถ้ามีคนอย่างหนูอยู่ในประเทศเยอะๆประเทศคงล่มจมแล้วคงจะมีการทะเลาะวิวาทชกต่อยตบตีแล้วพออ.ประจำชั้นของหนูเค้ากลับมาอ.ที่สอนดนตรีเค้าก็ไปบอกแล้วอ.ประจำชั้นเค้าก็พานูไปที่หน้าซองหรือห้องพักอาจารย์แล้วอ.เค้าก็สอบถามเรื่องไปแล้วอ.เค้าก็บอกว่าอย่าไปถือสาอ.เค้าเลยเพราะอ.เค้าเป็นโรคจิตหรือโรคประสาทอ่อนแล้วเคยเข้าโรงบานบ้ามาแล้วแต่ที่อ.เค้าอ.ว่าอ.สอนดนตรีเค้าเป็นโรคจิตหนูก็รู้แล้วพอหนูกลับไปที่ห้องเพื่อนหนูเค้าก็บอกว่าอ.ที่สอนดนตรีบอกว่าหนูเป็นเด็กมีปัญหาแล้วในที่จริงหนูไม่ใช่เด็ฏที่มีปัญหาเลยค่ะแล้วเพื่อนหนูเค้าบอกกับหนูว่าถ้าใครโดนอ.กระชากเสื้อมาด่าหน้าห้องในเมื่อตนเองไม่ผิดทุกคนก็คงจะโกรธแล้วก็เพื่อนหนูเค้าก็บอกหนูอีกว่าถ้าเค้าเป็นหนูแล้วโดนอ.กระชากคอเสื้อมาด่าหน้าห้องหยั่งงี้โดยที่เราไม่ได้ทำไรผิดเพื่อนหนูเค้าก็โกรธแล้วถ้าโดนไปเป็นครั้งที่2อย่างหนูเพื่อนหนูมันบอกว่าเท้าของมันคงจะไปอยู่บนหน้าอ.ไปแล้วๆหนูก็รู้ว่าอารมณ์ของวัยรุ่นเปลี่ยนแปลงง่ายจะขึ้นได้สูงสุดแล้วจะลงได้ต่ำสุดในเวลาใกล้ๆกันแล้วหนูอยากจะบอกครูสมศรีว่าหนูทนไม่ได้แล้วค่ะที่จะเรียนกับอ.คนนี้ที่สอนดนตรี