|
: May 04, 2008, 09:34:52 PM
: •?‘sNukEr‘?•
|
|
ถูกกกครับ......
เรื่องแบบนี้จะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
การที่เราไม่พอใจอะไร และเก็บเอาไว้โดยไม่ให้อีกฝ่ายได้รู้
มันจะเป็นการทำร้ายตัวของเราเอง.... โดยที่อีกฝ่ายเค้าจะไม่คิดผิดอะไรเลย...
|
|
: May 04, 2008, 09:08:04 PM
: fgthjk
|
|
เป็นกำลังใจ เข้มแข็ง และสู้เพื่อคนที่เรารักนะจ๊ะ
|
|
: May 02, 2008, 10:50:39 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
ไม่ต้องอยากตายนะคะ
ทุกปัญหามีทางแก้
หนูควรลองเสนอความคิดให้คุณแม่เรียกพี่ๆมารวมกัน
และเริ่มบอกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องโทษใคร
เพียงบอกว่า
เราอยู่ด้วยกันย่อมต้องช่วยกัน
และเริ่มแบ่งงานให้ทุกคนได้มีส่วนในการแบ่งเบาภาระ
บอกอย่างใช้เหตุผลนะคะ
ทำตารางออกมาให้ทุกคนรับทราบและปฏิบัติตาม
การที่ทุกคนไม่มาช่วยอาจเป็นเพราะคุณแม่ยังไม่เคยแบ่งหน้าที่ให้ชัดเจน
ม่เป็นไรค่ะ
เมื่อเกียจคร้านกันได้ก็ต้องขยันกันได้
ของใช้ส่วนตัว โตกันแล้วก็ควรจัดการของตนเอง
จจานชามก็ล้างของตัว
ส่วนที่เป็นส่วนรวมก้ลองเขียนออกมา
ลองจัดตารางนอกรอบก่อนประชุมกันก่อน
ค่อยๆพูดกัน
ลองสะกิดให้เขาคิดกันว่า
กว่าจะโตกันมาผู้หญิงที่เราเรียกว่าแม่คือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่
คนที่กตัญญูต่อพ่อแม่ย่อมประสบความสำเร็จ
และจะได้ลูกที่ดีในภายภาคหน้าเพราะลูกหลานย่อมทำตามตัวอย่างที่เขาเห็น
ไม่เป็นไรนะคะ
ค่อยๆแก้ ถ้าแบ่งหน้าที่แล้วไม่ทำก็ค่อยว่ากันอีกที
แต่ควรชี้ให้เขาเห็นว่า ถ้าแม่เป็นอะไรไป
ไม่ใช่แค่เเรงเท่านั้นที่ต้องช่วยกัน
แต่ยังมีเรื่องค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก
อย่าใช้อารมณ์ในการพูดนะลูก
หนูเองก็สามารถพูดได้ในฐานะน้องที่มีเหตุผล มีความคิด ใมความรับผิดชอบ
แต่อย่าไปแตะเรื่องว่าทำไมถึงขี้เกียจกัน
มันจะทำให้หนูไม่บรรลุจุดมุ่งหมายนะคะ
ลองทำดูนะคะ
อย่าใช้อารมณ์นะคะลูก
ลองดู สู้ๆ คุณครูเป็นกำลังใจให้นะคะหนูน้อยคนเก่ง
ลุกขึ้นมาให้สติพี่ๆนะคะ
พูดให้สุภาพนะคะลูก
|
|
: May 02, 2008, 10:37:54 PM
: N' OPEL
|
|
อย่ายอมแพ้นะ
แม้ว่าอุปสรรคมันจะหนักหนาแค่ไหนก็ตาม
เชื่อสิว่าในอนาคตสิ่งดีๆต้องเข้ามาแน่ๆ
วันนี้เราอาจลำบากมากมาย
อาจจะไม่ได้อะไรตอบแทน
แตสุดท้ายสิ่งที่เราทำจะตอบแทนเราในอนาคตอย่างแน่นอน
แค่ต้องอาศัยระยะเวลาที่ยาวนานหน่อยเท่านั้นเอง
ดูอย่างเพชรสิ
กว่ามันจะออกมาสวยงามแบบนั้น
ต้องผ่านการทับถมใต้ผิวโลก
โดนแรงกดดันมากมายและอุณหภูมิที่ร้อนจัด
กว่าจะมีความแข็งแกร่งเช่นนั้น
อีกทั้งยังโดนเจียระไนตัดเหลี่ยมมุมอีกหลายครั้ง
กว่าจะเป็นเพชรเม็ดงามที่มีมูลค่ามหาศาลเช่นนั้น
คนเราก็ต้องผ่านสิ่งต่างๆมากมาย
ยิ่งเจออุปรรคที่หนักหนาเท่าไร
ถ้าเราผ่านมาได้
สุดท้ายเราจะกลายเป็นคนที่เข้มแข็งและมีคุนค่า
อย่ายอมแพ้นะ
ชีวิตนี้ไม่ได้มีไว้ให้ยอมแพ้
ทกคนที่นี่เป็นกำลังใจให้เสมอ
|
|
: May 02, 2008, 05:44:10 PM
: lB a d t z_m a r u
|
|
เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
เข้มเเข็งไว้นะคะ
สู้ๆๆๆๆๆค่ะ T_T
|
|
: May 02, 2008, 01:09:19 AM
: กรุ๊ป BuBbLeZ^^
|
|
Su Su kab. Life worth more than anything na kab.
(My keyboard is broken.
I now use on screen keyboard which doesn't contain Thai language.
Sorry naa T_T)
|
|
: May 01, 2008, 10:21:42 PM
: อุซางิจัง..CUD44
|
|
สู้ๆนะคะ
พูดไม่ออกเลยแฮะ
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าฆ่าตัวตายเลยนะคะ
เพราะถ้าเทอเป็นไรไปแม่เทอเครียดกว่าเดิมแน่
คิดในแง่ดีไว้นะ
ส่วนน้องชายใจเย็นๆ
อย่าไปทำอะไรเค้าเลย
นะสู้ๆเป็นกำลังใจให้
|
|
: May 01, 2008, 09:11:50 PM
: เหม่งจ๋าย : )
|
|
ไม่มีอะไรจะพูด..
แต่ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่นะคะ
|
|
: May 01, 2008, 07:53:20 PM
: noojamnarak
|
|
สวัสดีค่ะครูสมศรี คือทางครอบครัวหนูมีปัญหาอะค่ะ ที่บ้านหนู
มีกันอยู่6คน พ่อ แม่ หนู น้องชาย กับพี่ชายแล้วก็พี่สะใภ้ค่ะ
แม่หนูเครียดมากๆเลยค่ะเรื่องงานบ้านเพราะว่า พ่อ น้อง และ
พี่ชายกับพี่สะใภ้ เค้าไม่ทำอะไรกันเลย กินข้าวเสร็จก็วางไว้
แล้วทุกครั้งแม่กับหนูต้องเป็นคนเก็บไปล้าง ถูบ้าน กวาดบ้าน
หนูกับแม่ก็ช่วยกันทำ จัดเก็บของ เราสองคนก็ทำค่ะ พ่อแค่ช่วย
ทิ้งขยะ กับขับรถเท่านั้น แม่หนูเหนื่อยและท้อใจหลายครั้งมาก
หนูก็สงสารแม่ แต่งานบ้านหนักมากค่ะ ไม่มีใครคิดจะช่วย แถม
ว่าแม่อีก แม่หนูยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ พี่สะใภ้ก็ไม่ทำอะไรเลย
กินข้าวเสร็จก็ล้างเฉพาะจานตัวเองค่ะ กลับมาบ้านก็เข้าห้อง
ไม่สุงสิง ไม่คุยกับแม่เลย อยู่บ้านเดียวกันนะคะ
ตอนนี้แม่หนูไปหาหมอกลับมา หมอบอกว่าเป็นโรคไต เพราะว่า
'ความเครียด'ตอนนั้นหนูแทบหยุดหายใจ แม่ไม่บอกใครนอกจากหนูคนเดียว หนูสงสารแม่มาก แม่ไม่กล้าบอกใครเรื่องที่
พี่สะใภ้ไม่ช่วยทำงานบ้าน เพราะกลัวว่าพ่ออจะคิดมากค่ะ แม่
เลยคิดคนเดียว บ้านหลังใหญ่ แต่เราทำกันสองคน เหนื่อยมาก
เหนื่อยมากๆจริงๆค่ะ เราเป็นเหมือน'คนใช้'เลยก็ว่าได้นะคะ
ตอนนี้หนูเริ่มเกียดทุกคน ที่ทำร้ายแม่หนู หนูกลัวว่าเกิดวันหนึง
แม่เป็นอะไรไป หนูจะอยู่ได้ไหม แม่เครียดจนไม่ไหวอยู่แล้ว
แค่ที่ทำงานแม่ก้ร้องไห้แทบทุกวัน ไม่มีใครเข้าใจแม่เลย
หนูหวังว่าหนูจะช่วยแบ่งเบาค.ทุกข์ของแม่ได้บ้าง
หนูไม่อยากพบกับคำว่าพรากจาก
หนูรักแม่ ไม่อยากให้แม่เครียดแต่สถาณการทุกอย่างก้พาไป
มีอะไรแม่ก้ไม่พูด ไม่บอก
หนูช่วยแม่สุดความสามารถ แต่ว่าแม่ก้ยังเครียดค่ะ
น้องชายก้ทั้งว่า ด่า แม่ตลอด นิสัยไม่ดี ทำให้แม่ร้องไห้
หนูอยากฆ่ามันค่ะ
หนูก้เคย แต่พอวันนี้รู้ว่าแม่เป็นโรค หนูมันคน'บาป'
ความจริงหนูเป็นคนนิสัยไม่ดี ด่าว่าแม่ จนร้องไห้ก้บ่อย
แต่มาวันนี่หนูเพิ่งสำนึกได้ มันสายไปแล้ว
หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยค่ะครู....
|
Kru Somsri's English School
