|
: February 20, 2008, 10:27:51 PM
: อุซางิจัง..CUD44
|
|
โอ๊สสู้ตายลองมาแล้วไม่น่าเชื่อ
เพื่อนช็อกตาแหกวันนั้นเกิดอาการเครียดสุดขีดแบบไม่หวายแร้ว
อีก3วันสอบฟิสิกส์
ปกติตกตลอดกาล
ตกฟิสิกส์อ่ะเรื่องปกติหลายคนคงคิดแต่นี่มันตกแบบเต็ม60ได้13คะแนนอ่ะค่ะ
เหอๆแต่ก่อน(ม.ต้น)ไม่เคยเลยที่จะแบบต้องมานั่งห่วงคะแนนเต็ม60วิชาไรก็ตามห่วยสุด50
ทีนี้แบบเฮ้อปล่อยมันมานานเรียนก็ไม่ค่อยจาเรียนไม่เข้าใจก็ช่างมัน
เพราะตกจนเริ่มชิน
ทีนี้แบบไม่ไหวแระเรยฟิตนั่งทำๆๆๆๆๆให้เพื่อนสอนๆๆๆๆๆ
จนทุกคนอึ้งว่าเฮ้ยอีนี่เปนไรไป
ปรากดคะแนนออกมา
เต็ม45คะแนนนะ
ได้มา38 เพื่อนช็อกเพราะได้มาที่3ของห้อง
(คือปกติในห้องจะมีเพื่อนคนนึงสอบยังไงไม่เต็มมันก็เกือบเต็มทุกวิชา)
ส่วนที่2ของห้องก็แข่งกะคนแรก
ที่3ปกติจะแข่งๆกะที่1ที่2แบบมันเก่งฟิสิกส์มากๆ
ปรากดคะแนนออกมาทั้งห้องช็อกคนที่ปกติตกเละที่สุดคะแนนพุ่งแซงที่3ห้องไป
เหอๆคราวนี้ต้องเลิกขี้เกียจซะที
สู้ตายเอาแบบครั้งนั้นให้ได้ตลอด
|
|
: February 20, 2008, 09:26:39 PM
: เหม่งจ๋าย : )
|
|
หนูจะเทียมเกวียนแบบครูนะคะ ^^
หนูขอเป็นอีกคนที่การันตีว่าวิธีนี้ใช้ได้จริงค่ะ!
เพราะหนูใช้มันมาแร้ววววว ^O^//
(ถึงแม้ยังจำไม่ค่อยแม่นอ่า T_T)
|
|
: February 20, 2008, 08:54:51 PM
: mamaboys
|
|
อ่านแล้วรู้สึก มีกำลังใจเลยครับ ครู
ครูพิมพ์ตั้งเยอะแหนะ ^^
|
|
: February 20, 2008, 08:36:06 PM
: Unidentified Girl
|
|
มาเก็บเอาคำสอนสั่งและเรื่องราวต่างๆไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเองค่ะ
|
|
: February 20, 2008, 08:31:33 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
วันที่ได้คะแนนน้อยก็ไม่ได้คิด
วันที่ได้คะแนนมากก็ยังเหมือนวันที่ได้คะแนนน้อย
นกที่บินกลางอากาศไม่มีหลักไมล์ฉันใด
คุณครูก็ไม่มีเกณฑ์ของความดีใจ เสียใจกับคะแนนฉันนั้น
ตราบใดที่คุณค่าของคนยังมีมิติอื่นที่ใช้วัดได้
การศึกษามิได้เป็นเกณฑ์เดียวในการตัดสินคุณค่าของมนุษย์
เพียงแต่เกณฑ์ที่สังคมกำหนด คุณครูก็มิได้ต่อต้าน
ในขณะที่จริยธรรมก็สริมสร้างให้มั่นคง
มีประโยชน์อะไรที่นกบินแล้วจึงต้องมองกับไปวัดรอยเท้า
เพราะจุดหมายที่จะบินมีค่ามากกว่าจำนวนระยะทางที่บินผ่านมา
บินไปข้างหน้าเพื่อท้าสายลม และข่มพยับแดด
ตราบใดที่มีสองปีกกับหนึ่งแรงใจก็จะบินไปให้สุดแรง
ลองอ่านดูอีกครั้งนะคะ จะได้คำตอบมากกว่าที่หนูถามค่ะ
(ขอบพระคุณครูบาอาจารย์ทุกท่านที่ทำให้นกที่ไร้ค่าตัวนี้กลับมาทำหน้าที่ให้สมกับที่ท่านสั่งสอนมา)
จบบริบูรณ์
|
|
: February 20, 2008, 08:24:27 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
ก็แค่ภูมิใจในความดีของตน และไม่รังเกียจความเขลาเบาปัญญา ไม่เคยคิดเปรียบกับผู้อื่น
ไม่รู้สึกว่าตนคือแสงหิ่งห้อยที่เรืองแสงด้วยตนเองมิได้
ไม่เคยท้าทายแสงตะวัน
แต่บินวนในท่ามกลางนภากาศที่มืดมนโดยไม่ท้อแท้และท้อถอย
เมื่อไม่เทียบเทียม เมื่อขาดการเปรียบเปรย ชีวิตก็อิสระและปริ่มสุขอนันต์
ควายเทียมเกวียนโดยไม่สนใจว่าจะได้ข้าวกี่ทะนาน
ก็ครูเป็นควายกตัญญูไง
จนวันหนึ่งสวรรค์ก็ทดแทนความเพียรด้วยการสอบติดคณะอักษรศาสตร์
และได้มีวาสนาฝากตนเป็นศิษย์ของคณาจารย์คณะอักษรศาสตร์ทุกท่าน
โดยเฉพาะศาสตราจารย์ ดร.เฉลิมศรี จันทร์อ่อน และอีกหลายท่านที่นำกรวดหินอย่างคุณครูมาเจียระไนจนเป็นหินที่มีคุณค่า
รองศาสตราจารย์ ดร.สุภาพรรณ ณ.บางช้างที่พร่ำสอนธรรมะจนความหยาบแห่งจิตใจลื่นละมุน
พี่หมออมรา มลิรา ผู้สอนแก่นธรรมและวิปัสสนาเพื่อนกล่อมจิตด้วยอนิจลักขณะของโลก
รองศาสตราจารย์สุมิตรา อังวัฒนกุลผู้สอนสั่งศาสตร์แห่งผู้เป็นครุชน
มากมายเกินที่จะบรรยายได้หมด
ทั้งคุณครูปิ๋ว ครูเจี๊ยบสมัยอนุบาลและหลายท่านที่มิได้กล่าวถึง
และคุณพ่อ คุณแม่ปราชญ์ผู้อบรมสอนสั่งแต่ข้อคิดคติโบราณจนเติบใหญ่ได้จนถึงทุกวันนี้
(ต่อภาค4)
|
|
: February 20, 2008, 08:14:14 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
เนื่องจากเป็นคนหัวอ่อน ใครอยากให้ทำอะไรก็ทำ
แต่แปลกคือเรียนไม่เก่งแต่หยิ่งเพราะไม่เคยลอกใคร ทั้งๆที่เพื่อนข้างๆก็นะ แอบนิสนึง
เขายังห่วงเราถามเราว่าไม่ลอกเหรอ ก็บอกว่าลอกไม่เป็น ขอบคุณ
อย่างนี้มั้ง พระเลยประทานพรให้เอนท์ติด เป็นม้ามืดปื๊ดดดดดของห้อง
อ่านภาษาฝร้่งเศสของอาจารย์นิ่มนวลจนได้เกรด 3
อาจารย์ท่านนึกว่าเราเก่งก็เรียกให้ยืนบอกวิธีการเรียนให้เพื่อนเก่งๆในห้องฟัง
ดีใจมากรีบหยิบกระดาษปึกหนาสุดฤทธิ์ขึ้นมาโชว์เพื่อนๆว่า
"หนูใช้วิธีเขียนประโยคละหนึ่งหน้าค่ะ เขียนซ้ำแบบนี้น่ะค่ะ"
พร้อมภูมิใจ ยิ้มไม่หุบแต่ไม่ทราบเลยว่าเพื่อนหน้าเบ้กันทุกคนกับวิธีเทียมเกวียนของเรา
(มีต่อภาค3)
|
|
: February 20, 2008, 08:08:39 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
ตอนที่เรียนไม่มีสมองเท่าไร ไม่ทราบว่าการได้เกรดน้อยไม่ดีอย่างไร
โง่แบบต๋ำไบ๋เห่ย(ขั้น superlative degree ค่ะ)
เพราะชีวิตติดลบมาตลอด แต่แปลกว่าถึง"โง่"ก็ขยันเหมือนวัวเหมือนควาย
รักการเรียนขยันมากๆๆๆๆๆๆๆ
ขยันตามพี่สาวและพี่ชาย
เคารพรักพี่ชายคนโตที่ต้องหาเลี้ยงเราแทนคุณพ่อที่เสียชีวิตไปกระทันหัน
ขยันโดยไม่ทราบว่าขยันแล้วจะได้คะแนนหรือไม่
ความรู้สึกคล้ายนกต้องบินเมื่อเหินลม
ปลาต้องแหวกว่ายเพราะอยู่ในน้ำ
"โชคมักจะบังเกิดต่อผู้มีความเพียรเสมอค่ะ"
(ต่อภาคสอง)
|
|
: February 20, 2008, 06:48:31 PM
: so^ cute
|
|
หนูมักเห็นในใบของครูบ่อยๆ ในเรื่องที่ครูบอกว่าครูเคยเรียนภาษาอังกฤษได้เกรด 1 แต่หนูก็แปลกใจจนกระทั่งทุกวันนี้ว่าวันนี้ครูประสบความสำเร็จมาก หนูขอถามคุณครูนะคะว่าพอวันที่ประกาศเกรดออกมาคุณครูรู้สึกยังไงเหรอคะ ครูร้องไห้รึปล่าวคะ ครูเสียใจรึปล่าวคะ แล้วก่อนที่จะสอบ หนูเชื่อว่าคุณครูอ่านหนังสือย่างเต็มที่แน่ แล้วพอผลสอบออกมาคุณครูบอกกับตัวเองว่าอย่างไรคะ คือว่าวันนี้หนูมีการสอบปลายภาคค่ะ หนูสารภาพนะคะว่าหนูอยากทำเกรดในเทอมนี้ให้ออกมา 3.5 แต่วันนี้หนูมีสอบเลข อังกฤษ ฟิสิกส์ ซึ่งเป็นวิชาที่มีหน่วยกิตมากพอสมควร และหนูค่อนข้างคาดหวังในการสอบเพราะวิชาเหล่านี้เป็นหลักๆในการออกเกรดออกมาว่าเป้นอย่างไร หนูทราบนะคะว่าเกรดไม่ได้เป้นตัวชี้วัดความสามารถของเราในทุกเรื่อง แต่ หนูอยากให้พ่อกับแม่ภูมิใจ อยากสอบติดแพทย์พระมงกุฎ หนูเลยคิดว่าหนูยังทำเกรดซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในการสอบไม่ดีพอ หนูอ่านหนังสือดึกเหมือนกันนะคะครูแต่อ่านไม่จบสักวิชา อ่านแล้วรู้สึกรน ครูขาถ้าหาก.....เกรดหรือคะแนนที่ออกมาไม่ตรงกับที่เราหวังเท้ที่เรามีความพยายามราควรบอกกับตัวเองอย่างไรคะแล้ววันนั้นคุณครูบอกกับตัวเองอย่างไรคะครูถึงมีวันนี้
ป.ล. หนุจะต้องทำฝันของหนูให้เป็นจริงค่ะ หนูต้องทำได้
|
Kru Somsri's English School
