ไม่เป็นไรครับ
เก็บเรื่องรักไว้ในลิ้นชักเก๊ะสุดท้าย
ล็อคกุญแจไว้ แล้วปากุญแจทิ้งไปก่อน
ทำหน้าที่หลักก่อนนะครับ
อย่าถูกความคิดลากเข้าไป
เพราะตอนนี้ไม่มีใครทำให้ลูกทุกข์ ยกเว้นความคิดของลูกเอง
จินตนาการไปในเรื่องที่เคยเกิดและอยากให้เกิด
มันเป็นการอยู่กับเงาของความคิดเศร้าที่บั่นทอนกำลังใจลูก
อ่านหนังสือกลบเกลื่อนไปเลย
ขีดๆเขียนๆ
ทำอะไรให้เพลินๆนะครับ
รักไม่ผิดนะลูก
แต่ลูกต้องทำหน้าที่หลักก่อนนะครับ
ความเพียรของลูกคือผ้าซับหยาดเหงื่อของพ่อแม่นะครับ
พ่อแม่เปรียบดั่งแท่งเทียนที่ยอมละลายแท่งตัวเอง
เพื่อเปล่งแสงส่องทางให้ลูกเดิน
ลูกเดินไปตามลำแสงนะครับ
อย่าออกนอกลู่นอกทางนะลูก
เทียนแท่งนี้ รอลูกมาเป่าให้ดับเพื่อลูกจะได้จุดแสงให้แท่งเทียนของลูกเอง
ยามพ่อแม่แก่เฒ่าท่านจะได้ใช้แสงจากลูกนะครับ
ลูกต้องเป็นที่พึ่งให้ท่านนะครับ
ลูกมีหน้าที่ที่สำคัญนะครับ
หยิบหนังสือมาอ่านนะลูก
เศร้าได้วันนี้วันสุดท้ายนะลูก