(ขอต่อหน่อยนะคะ) แหะๆ ที่หนูบอกว่า สอบเข้าม.1 จริงๆแล้ว หนูเป็นเด็กสุราษฎร์ หนูก็เลยสอบเข้าร.ร.ประจำจังหวัด แล้วหนูก็ไม่ติด แม้แต่จะจับฉลาก หนูยังจับไม่ได้เลยค่ะ คนอื่นๆ อย่างครูที่ร.ร.ประถมของหนู อาจคิดว่า หนู เรียนได้ดี แต่ในความคิดของหนู และคนอื่นๆ ในครอบครัว คิดมาเสมอว่า หนูโง่มาก เป็นเด็กขี้เกียจมาก หนังสือก็ไม่อ่าน ครูร.ร.ประถมถามหนูว่า ไปกาผิดข้อ การันข้อรึเปล่า หนูรู้ตัวดีว่า หนูไม่ได้ทำรันข้อหรืออะไรเลย แต่หนูทำไม่ได้เลยต่างหาก ตอนหนูทำข้อสอบ หนูทำไม่ได้เลย เดาตลอด แล้วก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง หนูมาสอบอีกที ที่กรุงเทพ เพื่อเข้าร.ร.ชื่อดังแห่งนึง สอบแล้ว ก็ไม่ติดอีก พอตอนสอบเข้าม.4หนูไปสอบเตรียม สอบมหิดล ก็ไม่ติดเลยซักที่ สอบบัณฑิตแนะแนว คะแนนก็แย่ เมื่อก่อนหนูมักจะโดนด่าว่า โง่ หนูจะร้องไห้ทุกครั้ง ที่ได้ยินคำนี้ แต่ตอนนี้ หนูคิดว่า ก็เกิดมาโง่ ทำยังไง - - เดี๋ยวนี้ก็เลยไม่ร้องไห้อีกแล้ว ตอนหนูสอบเข้าเตรียมฯ หนูคิดเองว่า หนูจะต้องทำได้ ทำได้ คิดตลอด แต่สุดท้าย หนูก็ทำไม่ได้......
ครูคะ วันนั้นหนูอ่านหนังสือ "ฤๅจักยอมเป็น ไอ้ขี้แพ้ ก็ตามใจ" ของครู หนูร้องไห้เลยค่ะ แต่ตอนนั้นนั่งอยู่บนรถเมล์ ก็เลยคลอๆ ไม่กล้าร้องไห้ออกมา หนูชอบทุกๆคำสอนของครู หนูจะพยายามที่จะทำทุกอย่าง ให้ดีที่สุดนะคะ
หนูอยากทำเพื่อ พ่อแม่ เพื่อทุกคนในครอบครัว เพื่อคุณครู แล้วก็เพื่อตัวเองด้วย
ไก่ ขออนุญาติลองตอบแทนคุณครูดูก่อนนะคะ
"ในโลกนี้ไม่มีคนโง่หรอกค่ะ
มีแต่คนที่ไม่พยายามต่างหาก"
ทุกๆการสอบที่ผ่านมา
คุณพยายามจนสุดความสามารถแล้วรึยังคะ???
ถ้ายัง ลองมาพยายามให้ถึงที่สุด
กับการสอบเอนเข้ามหาลัยดูดีไหมคะ
เตรียมตัวตั้งแต่เนิ่นๆ
ค่อยๆสะสมความรู้
ถ้าพื้นฐานไม่ดีก็เริ่มใหม่
"ห้ามท้อ"
"ห้ามพูดว่าทำไม่ได้"
"ห้ามคิดว่าตัวเองโง่"
"ห้ามอยู่กับอดีตที่ไม่ประสบความสำเร็จ"
สู้ๆนะค
Kru Somsri's English School
