|
: October 20, 2007, 02:22:54 PM
: PickADiiZz
|
|
ครูพูดได้ใจมั่กเลย
อิอิ
รักครูนะคะ
รักมากๆเลย
|
|
: October 20, 2007, 12:41:38 PM
: squalid3
|
|
สู้ๆนะ พ่อแม่ทุกคนีพระคุณต่อเรามาก จิงๆ
หนูรักครูนะค่ะ
|
|
: October 20, 2007, 12:12:19 PM
: Unidentified Girl
|
|
เป็นกำลังใจให้น้องเจ้าของกระทู้นะคะ
หนูก็รักครูด้วยค่ะ
|
|
: October 20, 2007, 11:19:48 AM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
ใครที่มาตกที่นั่งอย่างลูกก็คงต้องสับสนและอ่อนล้าหมดกำลังใจอย่างลูกน่ะค่ะ
พ่อแม่คงต้องการให้ลูกเร่งเรียนจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนกับที่ท่านเผชิญอยู่
หรือท่านอาจเห็นเห็นคนที่ขยันเรียน และจบจากที่ดีๆ ได้รับความสำเร็จมากมาย
แต่ท่านคงถ่ายทอดให้ลูกไม่เป็น
ลูกควรเลือกรับข้อมูลนะลูก
ต้องมองลึกๆว่าท่านอยากให้ลูกได้ดี
แต่ท่านไม่มีวิธีที่แยบยลจึงแสดงออกไปตรงๆ
ลูกก็รับรู้ตรงๆอย่างที่ท่านแสดงออกก็แล้วกัน เช่น
"ค่ะพ่อ ลูกจะขยัน
แต่ถ้าพลาดก็อย่าว่ากันนะพ่อ"
ออกstyle นักการฑูตนะลูกคือประสานผลประโยชน์ที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ
เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้จะทำร้ายลูกนะ
แต่เผอิญไปกระทบความกดดันของลูก
ลูกต้องเลือกรับข้อมูลและความรู้สึก
พ่อเพียงหวังกับลูกและเผอิญคาดหวังออกมาดังเกินไป
ลูกก็ดูกำลังของลูกเองว่า
ขณะมี้ที่ลูกเหนื่อยเพราะลูกขยันหรือเพราะลูกคิดมาก
วันสุดท้ายของการเรียนเด็กๆต่างมาให้คุณครูเขียนอวยพร
ลูกทราบไหมว่ามีเพื่อนคนหนึ่งพูดดีมาก
คุณครูเลยให้เพื่อนพูดออกอากาศในโรงเรียน
ทุกคนปรบมือให้หมด
เพื่อนพูดว่า
"คุณครูขาหนูดีใจที่หนูได้รับกำลังใจจากคุณครู
หนูจะซับหยาดเงื่อพ่อแม่เอง
ป๊ากับม้า เก็บหนูมาเลี้ยง
ป๊ากับม้าให้เสื้อผ้า
ให้อาหาร
ให้หนูเรียน หนูถึงมีวันนี้ได้
ไม่เช่นนั้นหนูคงถูกทอดทิ้งอ้งไว้ในสถานเลี้ยงเด็กโดยไม่มีใครหยิบยื่นความช่วยเหลือให้
ป๊ากับม้าดีกับหนูมาก
หนูจะขยันเพื่อซับหยาดเหงื่อท่านค่ะ"
ทั้งผู้ปกครองและเพื่อนๆทุกคนยืนปรบมือด้วยคราบน้ำตาที่ซึมอยู่ขอบตา
คุณครูจึงพูดสมทบเพื่อให้เด็กได้สติว่า
"เห็นไหมลูก น้องมีพ่อแม่บุญธรรม
น้องยังตระหนักถึงพระคุณของท่านทั้งสอง
แต่ลูกๆอีกหลายคนมีพ่อแม่แท้ๆที่ให้เลือดให้เนื้อลูกมาทั้งชีวิต
แต่ลูกกลับกระเง้ากรังอดน้อยเนื้อต่ำใจว่าพ่อแม่ไม่รัก
ลูกเทียบดูกับเพื่อนสิลูกว่า
คนที่ไม่ใช่พ่อแม่จริงๆเพื่อนยังคิดถึงพระคุณของท่านทั้งสองขนาดนี้
แล้วลูกล่ะ??
ลูกทุกคนต้องเป็นเด็กดี น่ารัก และไม่คิดมากนะลูก"
ลูกอย่าคิดมาก
แต่ขยันมากๆ
เสียดายพื้นที่ในสมอง
ถ้าลูกคิดมาก
ลูกจะสอบไม่ติดก็เพราะพลังความคิดเชิงลบที่กระชากใจลูก
ไม่ต้องเพ่งโทษใครนะลูก
คนเราได้มา"หนึ่งหน่วยชีวิต"เท่ากัน
ต่างกันที่หน่วยความเพียรและความเข้มแข็ง
คุรครูยืนยันได้ว่าชีวิตคุณครูเองไม่ได้ราบรื่นในวัยเด็ก
หลายคนที่รู้ประวัติถึงกับอ้าปากค้างว่า
"ดูไม่ออกเลยว่าชีวิตเคยประสบเช่นนี้"
คุณครูเกิดมาเพื่อ "ต่อสูอย่างเข้มแข็ง"
และเป็นเสาหลักให้ลูกๆได้พึ่งพาทางจิตใจ
รักครูไหมลูก???
ถ้ารัก อย่าคิดมากนะลูก
พ่อแม่คือพระพรหมของลูก
แค่ให้ชีวิตกับลมหายใจมาก็มากพอแล้วนะลูกนะ
มนุษย์เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและหยาดเหงื่อนะลูก
แค่"น้ำนมหนึ่งหยดหรือเลือดในอกที่กลั่นมาให้ลูกดูดดื่ม"
ต่อให้แถเนื้อเราออกเป็นชิ้นๆยังมิสามารถทดแทนพระคุณท่านได้หมดเลย
สู้ๆนะลูกนะ
แม่ครูคนนนี้มีกำลังพอที่จะเปลี่ยนการคาดหวังของพ่อแม่ของหนู
ให้กลายเป็นพลัง
ปุ๋ยก็คือของหมักเน่า
แต่เมื่อโรยใส่โคลนต้นไม้
กลับเป็นประโยชน์มาถึงมนุษย์ด้วย
ไม่มีสีดำก็ไม่สามารถทำให้หนูรู้ว่าสีขาวสว่างล้ำค่ายิ่ง
ยิ่งสีดำมากขึ้นเท่าไหร่ สีขาวก็จะส่องประกายมากขึ้นเท่านั้น นะลูกนะ
เชื่อแม่ครูคนนี้นะลูก
จะอยู่เป็นกำลังใจให้ลูกทุกคน
รักลูกๆจ้ะ
|
|
: October 19, 2007, 10:01:27 PM
: pedwater
|
|
อย่าเครียดเลยนะ เรื่องปกติแหละ เราก็เคยเป็น ผลการเรียนมันเคยดีมาตลอดไง แล้วมีปีนึง ตอนม.2 ได้ 3.5 ตัวนึงอ่ะ --
พ่อกับแม่ เครียดมากอ่ะ เราก็เครียด
แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงเราว่าเกรดอ่ะ ก็เป็นตัวกำหนดอนาคตและชีวิตของเราได้ไม่มากนักหรอก สู้ๆๆๆ กับ
O/A - net ดีกว่า
|
|
: October 18, 2007, 09:53:00 PM
: :: Mica ::
|
|
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
เรื่องการเรียน ก็อาจจะมีบ้างที่เราถูกกดดันากคนรอบข้าง
เเต่ก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ
คนเราอาจจะ "ท้อ" ได้ เเต่อย่าถอยเป็นอันขาด
บางครั้งเราเองก็โดนกดดันอยู่เหมือนกัน เราก็พยายามคิดว่าเพราะว่าพ่อเเม่เราหวังดี อยากให้เราได้ดี
อย่าเพิ่งเครียดเลยนะคะ
กำลังใจหาได้จากทุกที่ค่ะ
เราเองก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
|
|
: October 18, 2007, 10:02:14 AM
: เหม่งจ๋าย : )
|
ก็เพราะแต่ก่อนผลการเรียนของพี่ดี
พอไปๆมาๆ ถ้าเกรดตกลง..ก็โดนเป็นธรรมดาแหละคะ
เพราะพ่อแม่ทุกคนต่างหวังให้ลูกของตนเก่งทั้งนั้น
บางทีท่านอาจเครียดแทนพี่ เลยอาจเผลอพูดอะไรแรงๆออกไปที่กระทบจิตใจนะ
อย่าเครียดนะคะ ยิ่งเครียดหนูว่า ทำอะไรออกมาก็ไม่ดีหรอก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ 
|
|
: October 17, 2007, 11:43:13 PM
: น้ำตา
|
|
สวัสดีค่ะคุณครู ตอนนี้หนูเรียนคอร์สแกรมม่าอยู่ค่ะ จิงๆแล้วคอร์สนี้เป็นคอร์สเเรกที่หนูเรียนที่นี่ วันที่หนูมายื่นสคลิป เป็นวันแรกที่หนูได้มาที่สถาบันกวดวิชาแห่งนี้ หนูค่อนข้าง
แปลกใจมากเลยทีเดียวค่ะว่าเอ! ทำไมครูได้ของจากลูกศิษย์เยอะจังแต่ยิ่งเรียนไปเรื่อยๆ หนูก็เริ่มเข้าใจค่ะ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของคอร์ส หนูก็เลยตัดสินใจจะมาระบายปัญหาที่
อัดอั้นมาตลอด 17 ปีค่ะ
ตอนนี้หนูอยู่ม.5แล้วค่ะ หนูเป็นลูกสาวคนโตมีน้องสาวอีก 1 คนค่ะ ตอนเด็กๆหนูถือได้ว่าเป็นเด็กที่เรียนค่อนข้างที่จะดีเลยล่ะค่ะ เพราะฉะนั้นหนูจึงเป็นความหวังของทั้งพ่อ แม่
และป้าๆน้าๆทุกคนเลยค่ะ มันเลยกลับกลายเป็นว่าหนูถูกกดดันมาตลอด 10 กว่าปีที่ผ่านมา มันทำให้หนูรู้สึกอึดอัดและลำบากใจอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะครู หนูเคยคิดเหมือนกันว่า
หนูถูกคนอื่นกดดันหรือหนูกดดันตัวเองกันแน่น้า.. หนูเป็นเด็กที่ท้อง่ายมากๆ ไม่รู้ว่าหนูเริ่มเป็นคนอ่อนแอตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน ตั้งแต่หนูเริ่มเรียน ม.ปลายเกรดของหนูก้อดูเหมือนจะ
ตกลงมาเรื่อยๆ หนูรู้ค่ะว่าหนูขยันและยังพยายามไม่พอ แต่พ่อกับเเม่เค้าก้อน่าจะรู้นะคะว่าหนูพยายามทำอย่างสุดความสามารถแล้วจิงๆ หนูพยายามที่จะทำตามที่ทุกๆคนหวังและ
อยากจะให้เป็น แต่ทุกครั้งที่ผลการเรียนออกมาหนูจะถูกดุให้เสียกำลังใจเรื่อยๆ แรกๆหนูจะเถียงและแก้ตัวตลอดเวลาเลยค่ะ แต่หลังๆมานี้หนูรู้สึกหมดเเรงและเหนื่อยเกินกว่าจะ
เถียง เมื่อก่อนนี้คำพูดติดตัวของหนูก็คือ "ขอโทษค่ะ เทอมหน้าหนูจะเอาใหม่" แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพ่อกับแม่นำคำเหล่านี้มาใช้ว่าหนูและตัดกำลังใจหนูให้มันเหลือน้อยลง
ไปเรื่อยๆเลยค่ะ เนื่องจากหนูเป็นเด็กที่เรียนพิเศษค่อนข้างเยอะ พ่อกับแม่ชอบเอามันมาเป็นข้ออ้างว่าทำไมเรียนแล้วไม่เห็นจะได้อะไรเลย ที่สำคัญ เค้าชอบเอาหนูไปเปรียบ
เทียบกับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย หนูพยายามที่จะไม่นำคำพูดของพ่อและแม่มาคิดและตัดรอนกำลังใจของตัวเองแต่คนเราถ้าถูกตอกย้ำทุกวันมันก็เจ็บเหมือนกันนะคะครู เดี๋ยวนี้หนู
เลยกลายเป็นเด็กขี้แย แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แต่ตั้งแต่หนูเริ่มเรียนกับครูหนูก้อพยายามจดจำและทำตามทุกๆคำสอนของครูค่ะ ยังไงครูก็อย่าลืมเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ
คะ หนูจะพยายามทำทุกๆอย่างที่พ่อและแม่หวังให้ได้ค่ะ
หนูรักครูนะคะคุณ
|
Kru Somsri's English School
