Kru Somsri's English School

July 07, 2025, 02:00:33 PM

191147 46430 16632
: Richardged

Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ซ้ำแล้วซ้ำเล่า )

:

:

:

:

: March 28, 2009, 08:29:54 PM : คุJชายU๐มบ์
อ่านแล้วเศร้าเลยอ่ะ ผมรักพ่อแม่ที่สุดเลยค๊าฟ
: March 18, 2009, 10:06:31 PM : มาริโอ้(ว)
อ่านแล้วคิดถึงแม่อ่า ^ ^"
: March 18, 2009, 10:01:27 PM : GoyZ
ครูมาแล้วววววววววว คิดถึงค่ะ ^^
: March 18, 2009, 09:58:45 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
คุณครูว่าโลกแห่งการแข่งขันอาจทำให้เรามองข้ามความรักของแม่ไปได้ เท่าที่คุณครูจำความได้ เวลาเราไปไหว้บรรพบุรุษ ไม่มีปีไหนที่ลูกหลานจะไปไม่พร้อมหน้า แต่ปัจจุบัน เมื่อเวลาเปลี่ยนไป การแข่งขันที่ก้าวล้ำเข้ามาในชีวิตของนักเรียนทำให้รุ่นหลานไม่ได้มาร่วมงานคารวะบรรพชนอยู่เนืองนิจ เด็กอาจได้คะแนนเพิ่มขึ้น แต่ความอ่อนโยนและคุณค่าทางจิตใจต่อผู้ใหญ่อาจเลือนหายไปโดยไม่รู้สึกตัวจนกลายเป็นเรื่องปกติ สิงที่คุณครูพอช่วยหนูได้ก็คือ ถ้าหนูติดวิชาของคุณครู หนูทิ้งเบอร์โทรกลับให้คุณครูในข้อความส่วนตัวด้วย คุณครูจะอนุญาตให้หนูกลับไปกราบคุณแม่ผู้หลั่งเลือด รินเหงื่อให้ชีวิตหนูมา หน้าที่สำคัญมากลูก แต่หนูสามารถร้องขอดั่งที่หนูกระทำอยู่ได้ ชีวิตคุณครูมีแม่อยู่ท่านเดียว ครูรักสุดหัวใจ ถ้าอะไรจะเกิดขอให้เกิดกับคุณครูจะดีกว่า ท่านเองก็รักคุณครูไม่แพ้กัน จนบางครั้ง ก็แอบนั่งคิดว่าถ้าหนึ่งในสองต้องจากไป ใครควรจากไปก่อน คุณครูคิดว่าหากขาดคนหนึ่งคนใด อีกคนต้องทุกข์หมองเศร้าจนต้องขาดใจตายตามกันไป คุณครูเลยคิดว่าถ้าเช่นนั้นคุณครูยอมให้ท่านจากไปก่อนจะดีกว่า เพราะคุณครูจะได้เป็นฝ่ายดูแลท่านจนถึงที่สุด แล้วเมื่อท่านไปสบาย เราจึงตามไปได้ภายหลัง ขอให้ความทุกข์เป็นของเราดีกว่าที่จะเกิดกับท่าน ไปหาท่านเถิดลูก สักครั้งก็ยังดี เรื่องเรียนของคุณครู ไม่ต้องเป็นห่วง คุณครูจะจัดเวลาให้หนูเรียนต่างหากได้ ส่งเบอร์โทรกลับมานะครับ จะรอรับ หยาดเหงื่อที่รินรด หยดเลือดที่รินไหล หลอมรวมเป็นชีวิตลูก แม่ให้ชีวิตหนูมา ถือว่าล้ำค่าที่สุด ส่วนอนาคต หนูต้องเป็นผู้ลิขิตเอง มือถือที่มีโปรโมชั่นโทรถูก เรากลับใช้โทรกับเพื่อน เคยมีสักสามสี่นาทีในหนึ่งวันไหมลูกที่เราจะโทรไปถามแม่ว่า "แม่ครับ แม่เหนื่อยไหมครับ ผมจะขยันเพื่อจะได้ดูแลยามแม่แก่เฒ่า" ปากกาด้ามละหลายสิบบาท เคยมีสักด้ามละสามหยดที่เราบรรจงเขียนแปะหน้าห้องแม่ไหมลูกว่า "แม่เหนื่อยไหม หนูจะตั้งใจเรียนนะแม่" ทำเถิดลูก ก่อนที่จะเสียใจในวันที่เราหวนทำความดีกับท่านไม่ได้ ปริญญาบัตรถูกน้ำก็เปื่อยย่นได้ แต่เกียรติบัตรแห่งมนุษย์ไม่มีทางสูญสลายเพราะกอปรจากคุณความดีที่เรากระทำอย่างรู้คุณและเพียรแทนคุณยามเติบใหญ่ กลับไปหาแม่สักครั้งนะครับ เชื่อคุณครูนะลูก แม้จะแค่สองสามวันแต่ก็สามารถทำให้แม่ได้ชื่นใจมีแรงที่จะดำรงชีวิตอยู่ต่อไป
: March 18, 2009, 09:20:25 PM : GoyZ
5555 ตกใจว่าทำไมพี่วิวเปลี่ยนชื่อ
: March 18, 2009, 09:17:10 PM : อุซางิจัง..CUD44
คือ....ขอถามอะไรนิดนึงก่อนได้ไหมคะ คิดไงใช้รูปนี้ - -
: March 18, 2009, 09:12:21 PM : mizzz-u
สวัสดีคับ คุณครูสมศรี ของผมและของทุกๆ คน เรื่องมีมาอย่างนี้คับ... คือว่า ผมอยู่ปัตตานี พ่อและแม่ของผม แยกทางกันตั้งแต่ ผมอยู่ ป.5 จนวันนี้ผมอยู่ ม.5 และกำลังจะขึ้น ม.6 ในเทอมหน้า ผมอยู่กับพ่อคับ และก็ได้คุยโทรศัพท์กับแม่บ้างในตอนมัธยม แต่ก็ไม่บ่อยเท่าที่ควร โดยปกติแล้วแม่จะโทรศัพท์มาหาผม ผมห่างกับแม่มาประมาณ 7 ปีแล้วคับ ทุกครั้งที่เราโทรคุยกันแม่มักจะร้องไห้เพราะคิดถึงลูก ซึ่งผมก้อคิดถึงแม่เหมือนกัน แม่ก็มักชวนเสมอว่า ให้ผมขึ้นไปหาแม่บ้างที่เพรชบุรีผมก็บอกแม่ว่า"ลูกอยู่มอปลาย ลูกต้องเรียนหนังสือ ถ้าลูกไปหาแม่ลูกก็ต้องหยุดเรียนหนังสือ เดี๋ยวลูกก็เรียนไม่ทันเพื่อนแต่ลูกก็คิดถึงแม่" แล้วแม่ก็บอกว่าแล้วตอนซัมเมอร์หล่ะ ผมบอกว่า"ผมก็มีเรียนซัมเมอร์โดยปกติแล้วผมจะมาเรียนติวที่หาดใหญ่ ก็เป็นแบบนี้หลายครั้ง ผมมีพี่เรียนอยู่มหาลัยปี1ที่กรุงเทพฯและพี่ก็คุยกับแม่ไม่ค่อยบ่อยเหมือนกับผมเหมือนกัน ตอนนี้ผมมาอยู่กับพี่ที่หอ(กทม.)เพื่อเรียนติวที่วงเวียนใหญ่(ปกติผมอยู่ปัตตานีคับ) ก็ประมาณเดือนนึงที่ยังไม่ได้คุยกับแม่ วันนี้วันเกิดน้องผมแม่โทรมาหาผมเพื่อที่จะ Happy birthday น้อง ผมก็บอกแม่ว่าผมมาอยู่กับพี่ที่กรุงเทพฯ มาเรียนติว แม่ก็ชวนให้มาหาแม่บ้างเพราะว่าแม่คิดถึง(ผมก็คิดถึงแม่เหมือนกัน)แต่ผมบอกแม่ว่าผมมีเรียนทุกวันและทั้งวัน(ผมลงเรียนไป 4 วิชา คอร์สEnt,ตะลุย 2เดือน) ผมกลับปัตตานีเดือนพฤษภา แล้วแม่ก็พูดว่า"มาหาแม่บ้างไม่ได้หรอ แม่คิดถึงลูก หรือว่าไม่อยากเจอแม่" ผมก็อึ้งไป แล้วแม่ก็ร้องไห้ ผมสงสารแม่มากเลยคับครู แล้วแม่ก็บอกว่า"ทำไมลูกไม่โทรมาหาแม่บ้าง ต้องให้แม่โทรหาลูกอย่างเดียว พอแม่ไม่โทรลูกก็ไม่โทรมาหาแม่ หรือว่าไม่อยากคุยกับแม่" ผมก็อึ้งอีก แล้วก็คิดในใจว่า ที่แม่พูดมาทั้งหมดนั้นมัีนก็เป็นเรื่องจริงที่ถูกที่สุด ผมก็พูดอะไรไม่ถูก แล้วแม่ก็ร้องไห้มากขึ้นอีก ผมสงสารแม่มากที่ทำบาปกรรมทำให้แม่เสียใจ แล้วแม่ก็วางสายไป ผมทำให้แม่ร้องไห้เสมอเวลาที่เราคุยกันแต่ครั้งนี้แม่ร้องให้หนักที่สุด ผมกระทำบาปต่อแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้แม่ร้องไห้เสมอ ผมเป็นลูกที่เลวมากชั้ยมั้ยคับครู ผมไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้แม่สบายใจ แต่ผมก็ไม่กล้าโทรไป กลัวว่าแม่จะร้องไห้อีก อยากจะขอโทษแม่มั๊กมากครับครู อยากจะไปหาแม่แต่ก็ไม่มีเวลาจริงๆ คุุณครูคับผม เลวมากชั้ยมั้ย ผมควรทำยังไรดีคับ ... รักคุณครูคนนี้เสมอและตลอดไป(คุณครูสมศรี ธรรมสารโสภณ)

Sorry, the copyright must be in the template.
Please notify this forum's administrator that this site is missing the copyright message for SMF so they can rectify the situation. Display of copyright is a legal requirement. For more information on this please visit the Simple Machines website.