เอ่อ อยากจะให้เพื่อนๆลองคิดก่อนว่า สิ่งที่เราจะหยุดทำ
มันส่งผลอะไร กับใคร แค่ไหน
เราอยากให้เธอลองสู้ต่อไป
ลองพยายามดู
ไม่มีอะไรเกินความสามารถของเรา
เพื่อนเราก็เป็นคล้ายๆเธอเลยนะ ถือว่าเป็นกรณีศึกษาแล้วกัน
พ่อเค้ากำหนดชีวิตทุกอย่างไว้
ขนาดม.6 ยังให้สมัคร PAT GAT ล่วงหน้า
เพราะเค้าเชื่อว่า ลูกตัวเองทำไม่ได้
เค้าประเมินค่าลูกตัวเองต่ำมากๆ
แต่เค้าก็จะมาระบาย มาร้องไห้ให้ฟังทุกวัน
เราในฐานะเพื่อนก็ได้แค่ปลอบและให้กำลังใจ
เค้าอยากจะเรียน Photo มากๆๆ แต่พ่อเค้าอยากให้เรียนวิศวะ
หรือไม่ก็เศรษฐศาสตร์
เค้าพยายามทำตามที่พ่อสั่ง อ่านหนังสืออย่างหนัก
แต่พอผลสอบออกมา เค้าสอบตกหลายวิชา
เพราะขาด "กำลังใจ"
เค้าเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย
เค้าเคยคิดที่จะหนีออกจากบ้าน
เค้าเคยที่จะหยุดเรียนแล้วลาโรงเรียนออก
แต่โชคยังดี เค้ายังได้กำลังใจพร้อมคำแนะนำดีๆจากเพื่อนๆ ครู และแม่ของเค้า
จนตอนนี้ เค้าสอบติดคณะเศรษฐศาสตร์ ศิลปากร
(แต่คุณผู้หญิงฯไม่ติดอ่ะ T^T")
เค้าสามารถพิสูจน์ให้ได้เรารู้ว่า
"แค่เส้นแบ่งนิดเดียว ระหว่าง การหยุดไว้ตรงนี้เพื่อความสบายของเราแต่เป็นภาระที่คนอื่นจะต้องส่งเรียน กับการก้าวต่อไปอย่างมุ่งมั่นถึงแม้จะลำบากยากเข็ญเพื่ออนาคตของเค้า เค้าเลือกได้แล้วว่า เค้าจะเดินทางไหน"
|