Kru Somsri's English School

July 08, 2025, 07:32:54 PM

191147 46430 16643
: JoyBlazer9

Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ครูคะหนูควรทำยังไงดี )

:

:

:

:

: February 09, 2009, 11:49:16 AM : Dereana
ไก่เองก็เป็นคนขอนแก่นเหมือนกันค่ะ สู้ๆนะคะ เด็กขอนแก่นต้องเข้มแข็ง แต่ไม่แข็งกระด้าง อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ ถ้าอยู่ของแก่นวิทย์คุณคงจะรู้จักไก่ แต่ถ้าไม่ได้อยู่ที่ขอนแก่นวิทย์ เราคงอาจจะได้มีโอกาสเจอกันค่ะ อยากจะให้เด็กขอนแก่นคนนี้ช่วยอะไรได้บ้าง ก็บอกได้นะคะ สู้ๆค่ะ monruetai_kai@hotmail.com ถ้าสามารถช่วยได้ไก่จะพยายามอย่างเต็มที่ค่ะ
: February 09, 2009, 07:27:05 AM : rayon
เบอร์โทรศัพท์หนูค่ะครู หนูรักครูค่ะ
: February 09, 2009, 07:15:37 AM : EFFIE
สู้ๆๆ นะคับ
: February 08, 2009, 09:50:28 AM : rayon
หนูขอบพระคุณคุณครูมากๆค่ะ:]
: February 07, 2009, 08:20:50 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
Rayon ศิษย์รัก อดทนนะคะ แค่ได้ชีวิตมาหนึ่งชีวิต แค่ได้อาศัยท้องแม่มาเกิด แค่ได้เลือดที่แม่กลั่นมาเลี้ยง แค่ได้กระดูกแม่ที่สร้างเป็นกระดูกเรา แค่ได้น้ำนมที่ดูดดื่มกิน แค่ได้ 6480 ชั่วโมงที่อบอุ่นและกันภัยจนได้ลืมตาดูโลก พระคุณนี้ก็มากสุดจะทดแทนได้แล้วนะลูก หนูมีแม่ทางโลก ที่ให้ชีวิตและกายหนูมา หนูต้องแสวงหาแม่ทางธรรมที่คอยประคับประคองใจให้เข้มแข็งนะลูก ชีวิตเราไม่ได้เกิดเพียงหนึ่งภพภูมิ เราต่างถักทอชีวิตร่วมกันมาแสนนาน บ้างเคยอุปถัมภ์กันมาจึงผูกจิตติดตามกันมารับใช้เกื้อกูลกัน บ้างมาประสบกันเพราะกรรมที่เคยสร้างกันมา ไม่ว่าจะด้วยเหตุใด การได้ชีวิตของมนุษย์มาก็ถือว่าล้ำค่ายิ่ง เมื่อเทวดาจะจุติ ต่างก็อวยพรกันให้ได้ลงมาเกิดเป็นมนุษย์ ภพเทวดาคือภพแห่งการเสวยกรรมดีที่ได้ทำมา แต่ภพของมนุษย์เป็นภพที่เราสามารถสร้างสิ่งดีงามให้เพิ่มพูนนะลูก อย่าเพิ่งใช้พลังในตัวหนูไปกับเรื่องที่เกิดและดับลงแล้ว หลักที่ทำให้ชีวิตไม่สุขไม่ทุกข์คือ"ปัจจุบันขณะ" คุณพ่อได้พักผ่อนแล้วนะลูก คร่ำครวญไปก็เหมือนการไขว่คว้าสุริยันจันทราที่ไม่มีใครสามารถฉวยคว้ามาครอบครองได้ คิดถึง แต่อย่าได้คร่ำครวญจนหมองเศร้าเพราะชีวิตของเรายังต้องดำเนินต่อไป คอยติดต่อญาติทางคุณพ่อไว้บ้างนะลูก อย่างน้อยที่สุดท่านก็คือตัวแทนคุณพ่อที่สามารถให้แง่คิดและกำลังใจแก่หนูได้ เมื่อคุณแม่โกรธ อย่าได้ฝังใจเจ็บ ปล่อยคำพูดนั้นให้สลายไปกับสายลมนะลูก ท่านไม่ได้คิดขณะพูด ท่านใช้อารมณ์เป็นเข็มทิศและท่านอาจมีเรื่องที่กลัดกลุ้มมาแต่เดิม ไม่เป็นไรนะคะ ให้อภัยท่านเพราะท่านมีพระคุณต่อชีวิตของหนูนะลูก พยายามทำหน้าที่หลักให้มากๆ ผลักความรู้สึกออกมาเป็นการกระทำที่ซื่อสัตย์ การกระทำที่เป็นไปอย่างตรงไปตรงมา ยิ่งขยันก็ยิ่งรู้มากขึ้น ยิ่งรู้ ก็ยิ่งแก้โจทย์การเรียนได้ กระบวนการคิดแบบตรรกะของการเรียนจะบ่มเพาะให้หนูเรียนรู้ที่จะมองโลกอย่างมีสติและเป็นเหตุเป็นผล อย่าด่วนท้อแท้ใจจนทำให้อนาคตของลูกถูกนำมาใช้อย่างเสียประโยชน์ไปในปัจจุบัน เด็กมากมายที่บ้านเด็กกำพร้า ไม่มีโอกาสที่จะทราบด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อและแม่ เราโชคดีนะลูก ถ้าเรามี"สติ"และ"ปัญญา"พอที่จะคิดให้เกิดพลังสรรค์สร้างชีวิตของเราให้ดีงาม หนูทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้คุณครูนะคะ คุณครูจะโทรไปคุยกับหนู อย่าท้อใจนะคะ ตอนนี้ขอให้หนูขยันอย่างเดียว เรื่องอื่นไม่ต้องคิดถึงนะลูก ฝึกและฝืนเรื่อยๆ เราจะค่อยๆเข้าใจชีวิต ถ้าเครียดก็คอยดูลมหายใจเข้าออกช้าๆ เฝ้ารู้ไปเรื่อยๆ พอใจเย็นขึ้นก็หยิบหนังสือมาอ่าน อย่ายอมแพ้อุปสรรคที่เข้ามาฉุดรั้งมิให้เราก้าวสู่ฝั่งฝันนะคะ คุณครูจะคอยเป็นกำลังใจให้นะลูก สู้ๆนะคะ
: February 07, 2009, 05:37:46 PM : rayon
ครูคะ ตอนเด็กๆหนูอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ด้วยกันสามคน เราสามคนรักกันดี แต่พอมาช่วงหนึ่งพ่อและแม่ทะเลาะกันบ่อยขึ้น แล้วก็แยกทางกันตอนหนูหกขวบ หนูกับพ่อออกมาอาศัยอยู่บ้านญาติ(มีบ้านพักข้าราชการของคุณพ่อแต่คุณพ่อไม่อยู่) คุณพ่ออยู่ทำใจสักพักก็มาอยู่ที่บ้านพักข้าราชการ เราอยู่ด้วยกันสองคน ยิ่งไม่มีใครยิ่งทำให้เรารักกันมากขึ้น คุณพ่อสอนให้หนูเข้มแข็งท่องไว้นะลูก หญิงแกร่ง ลูกพ่อต้องเข้มแข็ง แล้ววันนึงคุณพ่อพาหนูไปบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็ไปบ่อยๆๆ สุดท้ายก็ได้ย้ายไปอยู่ที่นั่น บ้านหลังนั้นมีคุณตา คุณยาย และแม่ใหม่ เราต่างปรับตัวเข้าหากัน แต่ถึงแม้หนูจะรักพวกเขาแต่หนูก็ยังอยู่ห่างพ่อไม่ได้เหมือนเดิมยกเว้นไปโรงเรียน ตลอดเวลาที่หนูอยู่กับพ่อพ่อสอนให้เกลียดแม่มาตลอดพ่อบอกเค้ามีชู้ เค้าไม่รักลูกเค้าไม่รักเรา เค้าไปกับสามีใหม่ ซึ่งตอนเด็กๆหนูก็รู้ก็เห็นเรื่องสามีใหม่แม่มาบ้างค่ะ พอหนูอายุสิบขวบแม่ใหม่ก็มีน้อง แรกๆหนูเสียใจมากกลัวน้องมาแย่งพ่อไป แต่ก็เป็นความคิดของเด็กนะคะครู เพราะตอนนี้หนูรักน้องมากกกกกกก เพราะหนูถือว่าเค้าเป็นตัวแทนของพ่อ แล้วพอหนูอยู่มอหนึ่งคนทที่หนูรักที่สุดก็จากหนูไป ครูคะ...พ่อหนูเสียค่ะ ด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน ความรู้สึกหนูตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบแตกสลาย หนูรู้สึกว่าหนูไม่เหลือใครแล้ว หนูร้องไห้หนัก ร้องทุกวัน ก็ทั้งชีวิตหนูมีแต่เค้าหนิคะหนูนึกถึงตอนอยู่ด้วยกันสองคน หนูมีความสุขมาก คุณพ่อทำทุกอย่างให้หนู ทั้งซักผ้ารีดผ้าจนหนูโตหนูทำเองได้แต่พ่อเค้าก็ยังอยากที่จะรีดผ้าให้หนูเหมือนเดิม พอคุณพ่อเสียหนูก็มาอาศัยอยู่กับอาที่ไม่ได้อยู่กับแม่ใหม่เพราะทางฝ่ายพ่อเห็นว่ากลัวหนูจะไปเป็นภาระเขา พออาแต่งงานเค้าก็ย้ายไปที่อื่น ให้หนูอย่บ้นหลังนั้นคนเดียวตอนนั้นหนูรู้สึว่าหนูถูกทิ้งเหมือนทั้งโลกมีหนูอยู่คนเดียว แม่ส่งเงินให้หนูใช้เรื่อยๆๆ (แม่แท้ๆค่ะ) แล้วเค้าก็ชวนไปอยู่ด้วย เค้ามีลูกใหม่แล้วสองคน หนูไม่ชอบสามีเค้ามากเพราะเขาแย่งแม่ไป แม่ชวนไปอยู่ด้วย แต่ญาติทางพ่อไม่ให้ไปแรกๆแม่ก็ซื้อของให้บ่อยๆๆๆหนูขอให้แม่มาหาหนูบ่อยๆ แต่แม่ก็บอกว่าน้องไม่สบาย ไม่มาหาหนูสักที พอหนูขึ้นม.ห้า หนูก็ไปอยู่กับแม่ แรกๆก็ดีๆแต่พักหลังหนูทำอะไรก็ผิดไปหมด แม่ด่าแรงมาก แต่ละคำล้วนเป็นคำพูดที่หนูไม่เคยได้ยินจากปากพ่อ หนูขอเงินเรียนพิเศษก็ว่าหนูหนูขอซื้อปากกาก็ว่าหนู บอกให้หนูช่วยประหยัด แต่แม่กลับซื้อของเล่นให้น้องทั้งสองคนซื้อหุ่นยนต์ ซื้อของเล่นแพงๆ มันเป็นการทำลายน้ำใจหนูทางอ้อม ในขณะที่หนูช่วยประหยัดแม่ก็เอาแต่ซื้อของเล่นให้น้อง หนูตั้งใจเรียนหนูเป็นคนดีแต่หนูกลับได้รับผลแบบนี้เหรอค่ะครู แม่หนูให้ทุกคนได้ยกเว้นหนูที่แม่ให้ไม่ได้เลย แทนที่แม่เค้าจะชดเชยหนูตอนไม่ได้อยูกับเค้าเค้ากับละเลย หนูกลับมาจากโรงเรียนตอนหัวค่ำกับข้าวไม่เคยเหลือไว้ให้หนูเลยค่ะ คือเรื่องมันมีอีกมากมายที่คอยบั่นทอนกำลังใจหนูตลอดเวลา หนูควรทำยังไงดีค่ะครู (เรื่องมันอาจจะน่าเบื่อไปนะคะแต่หนูก็ขอบพระคุณคุณครูมากค่ะที่อ่านมันจนจบ) รักครูมาก แล้วพบกันที่ขอนแก่นนะคะครู ปล.จะรอนางฟ้าของหนู

Sorry, the copyright must be in the template.
Please notify this forum's administrator that this site is missing the copyright message for SMF so they can rectify the situation. Display of copyright is a legal requirement. For more information on this please visit the Simple Machines website.