เพื่อนสนิทที่รู้ใจเราที่สุดคือ"นายสติ"และ"นายปัญญา"
สามารถไว้ใจเขาได้ทุกเรื่อง
แต่ถ้ายังหาไม่พบ
ก็ควรเป็นคนที่มีวุฒิภาวะคือเป็นเพื่อนของตัวเองได้
เน้นไปทางช่วยคนอื่นมากกว่ารอคนอื่นมาช่วยเรา
เราก็จะกลายเป็นน้ำที่ล้นไปหาผู้อื่น
ไม่ใช่รอให้ผู้อื่นมาเติมให้เราเต็ม
อย่างนั้นเรียกว่า"โรคพร่องรัก"
คบกับใตรก็คบได้ไม่นาน
เพราะคบแล้วไม่ปลอดดปร่งสมอง
วันๆมีแต่เรื่องเครียดๆ
นานๆไปก็จะไม่มีใครคบเพราะไม่มี sense of humour
ที่สำคัญหนูต้องหัดเป็นคนที่มองโลกเป็น มองหาแต่สิ่งที่น่าสุนทรีย์
แม้จะเป็นปัญหาก็ยิ้มรับได้
อย่าเป็นพวก fault-finding personหรือ
โรคชอบจับผิดคนนะคะ
จะไม่น่ารัก และคนที่คบด้วยก็จะระวังจนกลายเป็นโรคประสาท
สรุป "รักคนอื่นเป็น พูดเพราะ มีน้ำใจ ไม่จุกจิก และรู้จักอภัยคน"
เดี๊ยวก็มรเพื่อนเองค่ะ
และสำคัญที่สุดคือต้องทำหน้าที่หลักคือการเรียนให้ดีนะคะ
คงได้เคล็ดลับวิธีมีเพื่อนดีแล้วนะคะ
แต่เพื่อนดีก็ไม่จำเป็นต้องสนิทก็ได้ค่ะ
แหมถ้าอายุเท่ากันคุณครูก็อาจเป็นเพื่อนหนูได้เหมือนกันนะคะ