เข้ามาอ่านค่ะ ก็ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ ไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไงดี เพราะคุณแม่คนที่สองของเรา (ครูสมศรี) ก็พูดได้ดีมากๆจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ 555 แต่. ครูสมศรีน่ารักจังเลยเนอะ รักครู ^^
ยังไงก็อดทนนิดนึงนะคะ เข้าใจเหมือนกัน ว่าถ้าอยู่ในจุดๆนั้น มันไม่ง่ายแบบที่คนอื่นเค้ามองว่า "โอ้ย อย่าไปคิดมากสิ" แต่มันเป็นค.รู้สึกที่ แย่ แย่มาก จนเกิดอารมณ์และความรู้สึกอัดอั้นใจไปหมด ยังไงก็ สู้ๆนะคะ. ลองอดทนอีกซักนิด ลองหันมาอ่านหนังสือให้กับตัวเอง ตั้งใจเรียนเพื่อสอบเข้าคณะที่เราต้องการ พอถึงเวลาได้ทำให้อาชีพที่เราต้องการก็จะได้กลับมาเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่ที่เรารักอย่างสบายใจ ทำให้ทุกคนรับรู้ถึงศักยภาพของเรา แล้วยอมรับในตัวเรานะคะ สู้ๆค่ะ ^^
|