Kru Somsri's English School

July 06, 2025, 09:17:30 PM

191147 46430 16624
: Briansig

Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( เรื่องที่ฝันไปคุณครูสมศรี ช่วยตอบด้วยนะคะ )

:

:

:

:

: May 19, 2009, 09:13:35 PM : NaNToR+
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้น้า ^^
: May 19, 2009, 02:56:11 PM : K0K
สูๆคับ บ บ??
: May 19, 2009, 11:40:00 AM : Dorapear
สู้ๆนะคะ
: May 18, 2009, 10:47:22 PM : -M๐NS๐๐N-
สู้ๆเข้านะครับ ^ ^
: May 18, 2009, 10:45:30 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
SUPANSA ที่รัก คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูนะลูก การตั้งจิตผิด จะนำมาซึ่งความทุกข์ มะหวังดีต่อพี่ชาย เพราะงานศิลปะในเมืองไทยนั้นยังไม่กว้างพอ ลูกศิษย์ของคุณครูเอนท์ 2 ครั้งเพื่อให้ติดคณะศิลปะ ในมหาวิทยาลัยชื่อดัง และมองข้ามการค้าเล็กๆที่เป็นร้านอาหารตามสั่งของคุณพ่อไป ทำงานขายผลงานทางศิลปะของตนอยู่ 2 ปี จึงเข้าใจว่า งานศิลปะคือการขายอารมณ์ ความรู้สึก และจินตนาการ และงานที่จะมีราคาคืองานที่ผ่านการเก็งกำไรมาก่อน จึงหนีไม่พ้นคำว่า "ธุรกิจศิลป์" ปัจจุบันลูกศิษย์คนนี้ได้กลับมาดูแลกิจการต่อจากคุณพ่อ ตกแต่งร้านน่านั่ง ผสานศิลปะกับมรดกในการดำรงชีพที่สืบทอดจาบิดาอย่างงดงาม ชีวิตยังมีทางออกนะลูก บอกมะนะลูกว่า ลองให้พี่ได้เลือกในสิ่งที่พี่ชอบ เขาจะได้ไม่โทษมะไปตลอดชีวิต คนที่รักศิลปะ จะใช้อารมณ์ที่อ่อนไหวในการตัดสินชีวิตจนบางครั้งอยู่เหนือนอกเหตุเหนือผล ประสบการณ์ตรงจะทำให้เขาได้ปรุงแต่ง ปรับเปลี่ยนไปตามเครื่องปรุงรสของชีวิตที่เขาได้รับมา หนึ่งชีวิตที่มะให้ลูกมา บางครั้งมะก็ไม่สามารถจัดแต่งริดกิ่งชีวิตของเขาได้ดั่งหวัง บางครั้ง ชีวิตของเราเอง เรายังไม่สามารถลิขิตไปตามที่เราวาดฝันไว้ เพราะภู่กันชีวิตที่เราหยิบมาระบาย อาจมีภู่ขนที่ไม่เหมาะกับลายเส้นที่จิตรกรบรรจงวาดไว้ หากภู่กันมีขนพุ่มมากเกิน ถ้าเราขยายภาพไม่ได้ เราคงต้องริดขนภู่กันให้บางลง ชีวิตไม่เคยลงตัวมาแต่แรก แต่การยอมกันคนละนิดคนละหน่อยจะทำให้ชีวิตกลมกล่อมได้ยิ่งขึ้น คุณครูเคยคิดว่า ถ้าคุณครุมีลูกและลูกชอบแคะขนมครก คุณครูจะเก็บเงินส่งลูกเรียนการทำขนม ให้เขาก้าวไปทีละขั้นๆ จนสำเร็จ แล้วค่อยๆสอนให้เขาเก็บเงินส่งตัวเองเรียนในประเทศที่ผลิตขนมอร่อยสัก 1 เดือน แล้วนำกลับมาผลิตให้ถูกลิ้นคนไทย ทุกอาชีพ ถ้าเราซื่อสัตย์และอดออม มีวินัยในการใช้เงิน แม้ชีวิตจะไม่ฟู่ฟ่า แต่เราก็มีความสุขได้ ถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เรารัก หนูสุพรรษาอย่าเพิ่งหมดแรงนะลูก หนูต้องเป็นกำลังใจให้มะ มะเหนื่อยมานาน มะเครียดหลายเรื่อง ด้วยวัยของมะ ทำให้มะต้องกังวล พ่อแม่ที่ทำงานกินเงินเดือนทุกคน ไม่มีสมบัติมากมายทิ้งไว้ให้ลูก มะจึงอยากให้ลูกเรียนในสิ่งที่มะคิดว่าจะได้ไม่ต้องลำบากมากมาย หนูตั้งสตินะลูก บอกมะว่า มะควรวางใจให้สงบ และคิดว่าเราทุกคนได้ทำดีที่สุดแล้ว หนุพุดกับพี่เหมือนที่คุณครูบอกหนูนะลูก บอกพี่ว่า มะเหนื่อย มะพูดเพราะมะห่วงลูกๆ ลองพุดคุยกันดีๆนะคะ หนูต้องเป็นกาวที่สมานรอยร้าวนะลูก เรื่องความรู้สึกไม่มีคำว่าถูกผิด เพราะต่างคนก็ต่างรู้สึก แต่ถ้าเป็นเรืองสัจจะ จะไม่เปลี่ยนแปลง หากยอมรับกันได้ก็จะทำให้เราแยกย้ายไปทำหน้าที่ได้เร็วยิ่งขึ้น คุณครูขอเป็นกำลังใจให้หนูนะลูก อดทนนะคะคนดี หนูจะต้องดูแลชีวิตอื่นอีกมากมาย สิ่งศักดิ์ที่หนูเคารพบูชาคงมีพระประสงค์ให้หนูได้ฝึกความเข้มแข็ง คุณครูชอบบทสอนในศาสนาที่หนูเคารพว่า บางทีสิ่งที่เกิดกับเราเป็นพระประสงค์ของท่าน จงเผชิญอย่างรู้เท่าทันนะลูก วางดวงจิตให้ถูก ชีวิตก็จะก้าวไปในครรลองที่เหมาะสม โชคดีนะลูก
: May 18, 2009, 06:55:17 PM : SUPANSA
คุณครูสมศรีคะ หนูมีเรื่องทุกข์ใจอย่างนึงค่ะคือว่าครอบครัว หนูเป็นชาวจังหวัดนครนายกค่ะแต่คุณพ่อเป็นคนโคราช ครูคะในวันพรุ่งนี้พี่ของหนูจะต้องไปรับน้องที่ม.สุรนารี เรื่องที่หนูไม่คาดว่ามันจะเกิดขึ้นเลย คือพี่ชายของหนูเป็นคนชอบเรียนศิลปะคะแต่คุณแม่นั้นไม่ชอบและมักพูดเสมอว่ามันจะไม่มีงานทำจึงให้เรียนวิทย์-คณิต(แกมบังคับนะคะ)ซึ่งเขาก็เรียนไม่ค่อยดีมาตลอดจนเขาต้องมาเลือกคณะคุณแม่ก็แกมบังคับ ให้เลือกวิศวะคุณพ่อก็ให้เลือกที่ภาคอีสาน ส่วนพี่ ไม่อยากที่จะไปเรียนที่นั่นเพราะไกลและเป็นคณะที่เขาไม่ชอบ วันนี้หนูกลับจากโรงเรียนหนูยังเห็นเขานั่งเล่นเกมส์อยู่ที่บ้าน จนกระทั่งแม่กลับมา เขาก็ทะเลาะกันว่าทำไมถึงไม่ขึ้น รถทัวส์ไป เขาบอกว่าเขาไม่ไป เขาทะเลาะกันแรงมาก พี่ของหนูชี้หน้าแม่แล้วก็เตะข้าวของไปทั่วหนูนั่งร้องไห้และถามเขาว่าทำไมทำไมไม่ชอบแล้วไปเลือกทำไม เขาบอกเขาอยากเรียนเกี่ยวกับศิลปะ แต่พ่อแม่บังคับเขาให้เรียนวิศวะ เขาไม่ชอบ แม่ของหนูไม่ฟังใครหนูบอกให้ใจเย็น แม่ก็ไม่หยุด หนูนึกโกรธพ่อที่ไม่เคยมาดูแลพวกเราเลย เขาสบายอยู่คนเดียวต้องปล่อยให้เรา 3 คนต้องลำบากพ่อไม่สงสารเราเลย พ่อบังคับเราทุกอย่าง แต่ไม่มาดูแลเราเลย ครูขาพี่หนูไม่ยอมไป รับน้อง เขาไม่อยากเรียน แม่หนูออกจากบ้านไป หนูเข้าไป ถามพี่ทำไมไม่บอกว่าเราไม่ชอบเรียน เขากลับตะหวาดหนูกลับว่า "กเกลียดกไม่ชอบเรียนวิศวะ กเลือกได้ไหมล่ะ" ครูคะถ้าเขา จะเข้าคณะเกี่ยวกับศิลปะที่จุฬาคะแนนเขาก็ถึง แต่เขาไม่เลือก หนูก๊ไมรู้ว่าทำไม อาจารย์ที่ปรึกษาที่โรงเรียนเคยบอกว่าพี่หนู เป็นคนไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ถ้าบังคับเขาได้เขาก็จะทำอะไร ที่มันทำให้เขาสะใจ ครูคะหนูอยากจะทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นมัน เป็นเรื่องที่ฝันไป แม่หนูจ่ายเงินไปแล้วหนูก็รู้สึกเสียดาย เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้รำรวยอะไรมากมาย และก็ยังมีหนี้สินแม่หนูกลับมาบ้านอีกครั้งแม่บอกให้ไป เรียนเอกชน หนูได้ฟังหนูก็ตกใจเพราะครอบครัวเราไม่มีเงิน แต่แม่บอกแม่มี แม่ส่งได้ หนูคะแม่ส่งหนูเรียนพิเศษทุกอย่างที่หนูอยากเรียน ส่วนตัวของหนูก็เรียนพอใช้ได้และก็พยายามตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด ครูคะหนูอยากเป็นหมอ และก็จะพยายามอย่างเต็มที่ อ่านหนังสือ เสมอ แต่ในวันนี้หนูไม่มีกำลังใจเลยทำไมครอบครัวหนูต้อง เป็นแบบนี้หนูรู้ค่ะว่าแม่หนูลำบากแม่เป็นครู แม่ต้องทำผลงาน เสมอเพื่อให้ได้เลื่อนขั้น เงินเดือนจะได้ขึ้นเพื่อเลี้ยงพวกเรา ทำให้แม่ไม่มีเวลามาอบรมเราเท่าที่ควร เราจึงต้องดูแลตัวเอง ไปเรียนพิเศษแม่ก็จะบอกให้ระวัง กลับบ้านอย่าดึก (คุณครูคะ ครอบครัวหนูเป็นมุสลิมจึงเรียกแม่ว่ามะค่ะ) พี่ชายของหนู เรียนรุ่นเดียวกับพี่ป่องหรือประธานที่ครูชอบเรียกค่ะ ครูคะช่วยให้กำลังให้หนูลุกขึ้นมาสู้ได้ไหมคะ หนูไม่ค่อยมีกำลังใจ นอนไม่หลับเพราะสงสารแม่ สงสารพี่ ครูช่วยปลอบใจแม่หนู หน่อยนะคะ เผื่อหนูจะได้ไปบอกแม่ แม่จะได้ไม่เครียด คุณครูสมศรีวันนี้หนูขอโทษที่หนูร้องไห้ มันทำให้หนูอ่อนแอ แต่หนูจะไม่เป็นไอ้ขี้แพ้แน่นอน ....หนูเสียดายค่ะที่อดเรียนคอร์สสดตะลุยGATกับคุณครู ......แต่ครูก็ยังอยู่ในใจของหนูเสมอค่ะ......

Sorry, the copyright must be in the template.
Please notify this forum's administrator that this site is missing the copyright message for SMF so they can rectify the situation. Display of copyright is a legal requirement. For more information on this please visit the Simple Machines website.