สู้ๆ ครับ

พยายามเข้า

พยายามต่อไปนะคะ

ใช่ๆ
ลองนั่งสมาธิดูนะ
ค่อยๆฝึกไปวันละ5 นาทีก่อนก็ได้
แล้วค่อยๆเพิ่มเป็น 10นาที 15 นาที
จะช่วยให้อะไรๆในหัวเรามันเป็นระเบียบขึ้น

แล้วก็พยายามต่อไปนะ
ทุกความฝันเป็นจริงได้ถ้ากล้าฝันและกล้าไป
ถึงแม้ว่าเราไม่สามารถทำให้มันเป็นจริงได้
แต่ความฝันเหล่านั้นก้ไม่เคยสูญหายไป
มันก็ยังคงเป็นความฝันที่งดงามอยู่เช่นเดิม

อย่าลืมล่ะว่า
"อดทน
อย่าท้อแท้
อย่ายอมเป็น
ไอ้ขี้แพ้" --- ครูสมศรี ธรรมสารโสภณ

ขออนุญาตลงอตอบแทนคุณครูนะคะ

ลองหันมาฝึกสมาธิดูบ้างดีไหมคะ

มันจะทำให้ความจำดีขึ้นค่ะ

ขอแค่มีสมาธิเท่านั้นเอง^^"

หนูอยากเป็นหมอค่ะ

ถ้าใครๆมาได้ยินคงรู้สึกเฉยๆเพราะมันเป็นค่านิยมของคนไทยที่ทุกคนอยากจะได้ทำงานให้อาชีพดีๆ มีเกียรติ ได้รับความยกย่อง

ความรู้สึกนี้ของหนูมีขึ้นเมื่อตอนหนูอยู่ม.2 หนูได้ไปอ่านหนังสือของแพทย์หญิงคนนึง หนูประทับใจในตัวของแพทย์ท่านนี้มาก ความรู้สึกที่ได้ช่วยคนเจ็บให้เค้าได้หายกลับมาเป็นปกติมันคงเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ

จนถึงทุกวันนี้หนูกำลังจะขึ้นม.5 ความอยากที่จะเป็นหมอมันกลับกลายมาเป็นความสับสน แต่หนูรู้ตัวดีว่าในใจลึกๆหนูก็ยังอยากเป็นอยู่ ประกอบกับคุณครูที่เคารพรักเคยพูดไว้ว่าหนูไม่มีนิสัยที่เหมาะจะเป็นหมอ เหมือนว่าคุณครูท่านไม่อยากให้หนูเป็น หนูรู้ตัวดีว่าคำพูดทั้งหลายของครูล้วนมีแต่ความหวังดี คุณครูเป็นผู้ที่มองการณ์ไกล ไม่ใช่มองแค่การเอนท์ติดและเรียนจบ แต่มองไปถึงอนาคตการทำงาน การมีครอบครัวและอุปสรรคต่างๆในชีวิต และที่สำคัญหนูรู้ตัวดีว่าไม่เก่งพอ

ในทุกๆวิชาระดับคะแนนของหนูจะอยู่ในเกณท์ปานกลางถึงเข้าขั้นโง่ หนูอยู่ห้องธรรมดาค่ะ คะแนนในบางวิชาหนูจะไปอยู่ในระดับท็อปห้อง แต่หนูรู้ตัวดีว่ามันยังน้อยถ้าไปเปรียบเทียบกับคนในอีกหลายๆคน และที่สำคัญกับการเปรียบเทียบกับเกณท์ของตัวเอง

ตอนนี้ก็ตั้งใจทำแบบคุณครูสมศรีด้วยการเทียมเกวียน เราโง่ เราคะแนนไม่ดี ก็อ่านมันเข้าไป ทำโจทย์มันเข้าไป

หนูทำตารางคะ ตารางสำหรับการอ่านหนังสือและทำโจทย์ ช่วงปิดเทอมใหญ่นี้เรียนหนักมากเลยทวนและทำแบบฝึกหัดแค่ของที่เราเรียนมาในวันนั้น ถ้าให้เปรียบเทียบกับเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ของแต่ละวัน หนูสามารถทำมันได้ในระดับ60เปอร์เซ็นเท่านั้นเอง แต่หนูก็จะพยามต่อไป

อยากได้คะแนนรวมแต่ละวิชาสูงๆ แต่อังกฤษคอสแกรมม่าที่หนูพยามอ่านแล้วอ่านอีก เอาเวลาทวนในส่วนของฟิสิกส์และเลขมาทวน มันก็ยังได้น้อย คะแนนพัฒนาการของหนูได้0ค่ะ หมายความว่าหนูได้คะแนนเท่าเดิมจากครั้งแรก คะแนนรวมสอบได้เพียง47คะแนน แต่หลายๆคนเค้าได้ตั้ง60กว่าๆ

เริ่มคิดว่าทำไมพยามแล้วมันถึงไม่เห็นเกิดผล...

"ในตอนนี้หนูมีคณะในฝันของหนูคือแพทย์

หนูเป็นคนหัวสูงอยากเข้าแพทย์ศิริราช

ซึ่งไม่รู้ว่าเราจะเรียนไหวไหมถ้ามันเกิดติดขึ้นมา(ซึ่งคิดว่าการที่จะติดคงเป็นไปได้ยาก)

หนูไม่รู้ว่าถ้าไม่ติดแล้วหนูจะทำใจชอบในคณะอื่นได้ไหม

หนูคิดว่าถ้ามันไม่ติดในการเอนท์ครั้งแรกหนูอยากจะซิ่ว ซึ่งมันเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัว"

สุดท้ายนี้หนูอยากบอกว่า หนูอยากทำความฝันนี้ให้เป็นจริง แต่ทำไมพยามแล้ว พยามมากกว่าคนอื่นๆแล้วมันถึงออกมาไม่ดี แต่หนูก็จะพยามต่อไป

ปล.พี่ที่จบจากMwitที่คุณครูให้ออกมาพูด ทำไมดูพี่เค้าชิวจังเลยแถมยังเรียนเก่ง อยากจะทำแบบนั้นให้ได้บ้าง แต่ทักษะการรับรู้และความจำของหนูมีไม่ดีเท่ามังคงเป็นไปได้ยาก