อยากจะบอกว่าเตรียมไม่ใช่ทุกสิ่ง
อย่าไปผิดหวังกับมันมากเลยนะ
อย่าเพิ่งท้อ
ตั้งใจเรียนต่อไปนะคะ
สู้ๆๆๆ

สู้ๆ ครับบ

ผมก็เป็น คนนึง ที่ไปสอบที่เตรียมแล้วก็ไม่ติด

อาจเป็นเพราะเทียมเกวียนไม่พอมั้งง

ตอนแรกๆ ผมก็รู้สึกเสียใจ เสียทุกอย่าง

คิดว่าทำให้ คนที่เรารัก ผิดหวัง

แต่สุดท้าย พอวันคืน ผ่านไป ผมก็รู้สึกว่า ตอนนั้นผม ไร้สาระมาก

เราต้องพยายาม สู้ๆ เข้าไว้ ครับบบ

หมื่นพรุ่งนี้รอเราอยู่ อย่าปล่อยให้สองสามเมื่อวานนี้

จากคุณครูสมศรีเลยครับ ข้อคิดดีๆแบบนี้
ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ^ ^

สู้ๆนะคะ

จะเป็นกำลังใจให้

พยายามเข้าครับพี่

เรียน คุณครูสมศรีที่เคารพ
คุณครูคะ หนูเสียใจจังเลยค่ะ คิดเสียดายที่ปล่อยให้ตัวเองพลาดโอกาสไป....

ครูคะ หนูไม่ติดเตรียมค่ะ

ไม่ติดเตรียมไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่ที่หนูเศร้าใจกว่านั้นคือ...
หนูต้องไปอยู่ในสภาพสังคมเก่า (ที่หนูไม่อยากอยู่ เพราะรู้สึกอึดอัดตลอดเวลา)
หนูทำให้ครอบครัวของหนูเสียใจเป็นอย่างมาก....

พ่อหนูทุ่มเทมากกับหนู...
ท่านให้หนูลงเรียนกวดวิชามากมาย...
จ่ายค่านู่น ค่านี่..(ทั้งๆที่ ฐานะในครอบครัว ภายนอกอาจจะดูดี แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย)

แต่หนูกลับสอบเตรียมไม่ติด

ก่อนหน้านั้นหนูก็รู้สึกกดดันมากเลยค่ะ เพราะว่าพี่ทั้งสองคนของหนูก็สอบติดเตรียมติดแพทย์จุฬา
และฐานะในครอบครัวก็ไม่ดีเท่าไหร่ด้วยอ่าค่ะ อีกทั้งยังมีปัญหามากมายตอนอยู่ม.ต้น

มันไม่ติดอยู่แล้วหละค่ะ เพราะหนูทำวิชาเลขไม่ทัน(อย่างมาก) ได้ประมาณ10กว่าข้อจาก50

หนูก็คิดว่าหนูพยายามแล้วนะคะ
ช่วงตุลา หนูซื้อหนังสือเตรียมสอบเยอะมาก 20กว่าเล่มได้
ช่วงแรก ๆ ก็ทำค่ะ
พอช่วงหลัง ๆ หนูก็เริ่มขี้เกียจเรื่อยๆ+ปัญหาทางบ้าน(เรียนอยู่ต่างจังหวัดเลยพักที่บ้านญาติค่ะ)
ทำให้หนูกังวล และไม่มีสมาธิในการอ่านค่ะ

ญาติของหนูคนนึงเค้าเปลี่ยนไปค่ะ...
หนูเตือนเค้าแล้ว แต่เค้าไม่ฟัง
....
เค้าติดเพื่อน ติดแฟน ชอบไปเที่ยวข้างนอก โกหกป้าและลุง
บางทีตอนที่เค้าคุยโทรศัพท์(กับแฟน)เค้าก็ชอบเปิดลำโพงไว้ ไอ้เราที่อยู่ห้องเดียวกันก็ต้องทนต่อไป
ถึงบางทีหนูก็บอกให้เค้าปิด แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่เลยอ่าค่ะ
--หนูกังวลค่ะ--
เคยแอบร้องไห้ด้วยที่เตือนเค้าแล้วไม่ฟัง....
อีกทั้งหนูยังไปมีปัญหากับกลุ่มเพื่อนเค้าอีกค่ะ

หลายๆ เรื่องมันเข้ามาในชีวิต

หนูก็กังวลเพื่มขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ

จนมันเป็นอย่างนี้แหละค่ะ

ตอนนี้ที่บ้านนั้น ก็มีสมาชิกเพิ่มมาจนมีทั้งหมด 10คนค่ะ
จากตอนแรกมี6คน
พ่อหนูก็กังวลมากขึ้นเพราะว่า กลัวว่าหนูจะไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือค่ะ
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

ตอนที่พ่อรุ้ว่าหนูสอบไม่ติด
พ่อมองหน้าหนูสายตาที่เจ็บปวด
แต่ก็โอบกอดหนูไว้ค่ะ
แล้วบอกว่า
ไม่ว่าลูกจะติดเตรียมหรือไม่
เป็นบ้า เป็นใบ้
เรียนไม่จบยังไง
พ่อก็รักลูกเสมอ
....
ในตอนนั้นหนูก็ร้องไห้เลยค่ะ

ทำให้รู้สึกมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ
พอคิดแล้ว
ก็อยากจะรู้อนาคตตัวเองมาก ๆเลยค่ะว่าจะเป็นยังไง

ค่ะ
หนูก็จะพยายามมากขึ้นค่ะ
ถึงแม้ว่าค.ฝันของหนูที่อยากได้ทุนเรียนต่อต่างประเทศก็ริบหรี่ลงเรื่อย ๆ
แต่ก็จะพยายามค่ะ
ถึงแม้ว่าสภาพสังคมที่บ้านอาจจะลำบากหน่อยสำหรับหนู
แต่อย่างน้อย ในโรงเรียนหนูก็ยังมีเพื่อนดี ๆ อยู่ค่ะ
หนูก็เลยพอทำใจได้ในระดับนึงค่ะ

แต่ก็คงต้องทนไปเรื่อย ๆ และขยันมากกว่าคนอื่นมาก ๆ
หนูถึงจะทำได้ตามฝันหนูค่ะ

ขอบคุณคุณครูมากนะคะ ที่อ่านถึงนี่

จาก เด็กคนนึง(ที่เคยเรียนกะครูสมศรี)