หนูจ๋า ถ้าหนูกรีดตัวเอง หนูกรีดผิดคน กรีดผิดที่
เพราะหนูต้องกรีดความโกรธ ฆ่าความโกรธ
สูดลมหายใจลึกๆ ลองหลับตา หายใจเข้าออกลึกๆ หายใจเข้าให้สุดลมหายใจ
หายใจออกให้สุดลมหายใจ หายใจให้ดังฟึ้ดๆเลย อ่ะลองทำนะ นับด้วยนะ
หายใจเข้านับหนึ่ง ออกนับหนึ่ง ทำสิบครั้ง แล้วค่อยมาอ่านต่อนะ
อย่าโกงนะ...............
เอาล่ะระหว่างหายใจเข้าออก หนูคิดอะไรไหม
ถ้าหนูทำตามที่คุณครูว่าหนูจะตอบว่า "ไม่ค่ะ"
คนเราทุกข์เพราะคิด หนูต้องเปลี่ยนตัวคิดให้เป็นตัวรู้
ตัวรู้ก็จะไปไล่ตัวทุกข์
ตอนนี้หนูจะเริ่มมีสติ
คิดแล้วทุกข์ ก็อย่าไปคิด
อย่าเป็นเด็กขี้น้อยใจ
เสียดายพื้นที่ในสมอง
เวลาหนูเครียดสารแห่งความทุกข์ก็จะหลั่ง
ทำอะไรก็ไม่ได้เพราะหงุดหงิด
ถ้าไม่เลิกนิสัยนี้ก็จะติดเป็นนิสัย
สุดท้ายก็เรียนหนังสือไม่เก่ง เป็นเด็กอดีตย่ำเท้าอยู่กับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว
ก่อเหตุเชิงลบให้กับชีวิตในปัจจุบัน
เครียดมากๆชีวิตก็ไม่มีกำลังจะเดินไปข้างหน้า
มัวเเต่รอคนมารับฟังคิดเห็นของตน
แทนที่จะหาความรู้ที่น่าเรียนน่าอ่าน น่ารับมาพัฒนาชีวิตตน
แต่ละนาทีผ่านไปอย่างไร้ความสุข เพราะอยากให้คนเข้าใจตน แทนที่จะเข้าใจว่า
เราเองยังไม่น่าเชื่อถือพอที่จะทำให้คนอื่นจะเชื่อ แล้วก้มหน้าก้มตาพัมนาตนเอง
ความทุกข์มักเกิดกับความต้องการเป็นในสิ่งที่เราไม่ได้เป็น และไม่ต้องการเป็นในสิ่งที่เราเป็น
ก็แค่ยอมรับได้ ทุกข์ก็ไม่เกิด
ก็แค่รับว่าเขาไม่ฟังเรา เพราะเราอาจพูดไม่รู้เรื่องก็ได้
เขาไม่ฟัง ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รัก
การฝึกไม่พูดทำยากกว่าการฝึกพูด
จงหยุดพูดเมื่อถึงคราที่อยากพูดมากที่สุด
นกการ้องกา กา กา หนวกหูไร้ความหมาย
แต่นกเขา นกโพระดก เสียงเพราะเสนาะหู ไม่ร้องพร่ำเพื่อ จนคนต้องคอยเงี่ยหูรอฟังเสียงที่ไพเราะนี้
เลือกเอานะลูกว่าอยากเป็นนกกา หรือนกเขาชวาเสียงใส
แล้วก็อย่าคิดมากแต่จงเร่งความเพียรมากๆ
นี่ต่างหากที่หนูต้องใช้เวลาไปกับสิ่งนี้
โชคดีนะจ๊ะ
คุณครูสมศรี
|