ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ พยายามสู้ต่อไปทั้งเรื่องเรียนและเรื่องคุณพ่อคุณแม่

สู้ๆ ค่ะ ทำได้อยู่แล้ว

ขอตอบด้วยคนจิ

เราก็เปง อาจเป็นเพราะปรับตัวกับวิทย์ ม.ปลายยังไม่ได้

ม.4 เทอมแรก เกรดเราตกตั้งเยอะ

วันที่เกรดออก มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนร้องไห้

แทนที่เราจะร้อง เลยต้องเปลี่ยนไปเป็นคนปลอบใจเพี่อนแทน

แต่ปัจจุบัน ก็เริ่มดีขึ้น ไม่ใช่เพราะเก่งขึ้น แต่เป็นเพราะความเครียดลดลง อะไรๆ มันเลยดูสบาย

ตกวิชาไร ก็มานั่งขำกันก่อน แล้วก็บังคับให้คนเก่งวิชานั้นๆ ติวให้

จนปัจจุบัน ทุกคนเรียกห้องเราว่า "วิทย์บันเทิง" แล้ว

เล่ามาซะยาว สรุปก็คือ อย่าเพิ่งท้อนะ สู้ต่อไป ไม่ใช่เธอคนเดียวที่เป็น ทุกๆ คนก็เป็นเหมือนกัน

อยู่ที่แค่ใครมองเห็นปัญหา แล้วแก้ได้ก่อนกันตะหาก

++สู้ๆ ค่ะ อย่าท้อนะ เดี๋ยวก็ดีเอง++

หนูสับสนกับตัวเองอ่ะค่ะ
ตั้งแต่หนูขึ้นม.4มา หนูรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป ม.ต้นหนูเป็นเด็กที่เรียนก็พอใช้ได้อ่ะค่ะ แต่ม.ปลายมาการเรียนหนูกตกเยอะมาก (หนูอยู่สายวิทย์อ่ะค่ะ) หนู้รุ้สึกเบื่อตัวเอง เบื่อทุกอย่าง รู้สึกว่าทุกอย่างมันหนัก มันกดดันหนูไปหมด หนูไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง ตอนนี้หนูงงกับตัวเองมากเลยค่ะ หนูไม่รุ้ว่าหนูจาทำยังไงดีอ่ะค่ะ คุณครูช่วยหนูด้วยนะคะ
รักคุณครูค่ะ

หิ่งห้อยไม่อ้วนแต่น่ารักมากค่ะ

รักมากที่สุดค่ะ

อยากได้กำลังใจ
บุคคลทั่วไป

หนูเกลียดการกระทำของตัวเองจัง
? เมื่อ: สิงหาคม 12, 2008, 07:44:13 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
หนูรู้สึกไม่ดีเลยค่ะครู ทำไมตอนนี้หนูเริ่มรู้สึกว่าตัวหนูเปลี่ยนไป ยับยั้งใทอะไรไมค่อยได้ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการแสดงอารมณ์ต่อพ่อและแม่บางทีมันดูไม่เหมาะสม ทั้งที่เมื่อก่อนหนูจะเก้บอารมณ์ไม่เถียงท่าน แต่ตอนนี้ทำไมหนูยับยั้งไม่ได้ ทำไมหนูไม่ถึงใจของท่านให้มากกว่านี้ บางทีรู้สึกโมโหตัวเอง ทำไมคนอื่นหนูถึงทนได้ ยับยั้งได้ แต่หนูก็ไม่ถึงกับตะคอกท่านหรอกนะคะ เป็นเพียงเวลาเหนื่อยบางทีท่านถามเราก็อาจตอบด้วยนำเสียงที่ไม่ค่อยปกติมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเกินไปซะทีเดียว แหม หนูก็รู้อยู่ว่าอะไรมันมากเกิน เพียงแต่เมื่อก่อนไม่เคยเป้นและอีกเรื่องขี้เกียจอ่านหนังสือ เพราะอะไรรู้มั้ยคะ อ่านแล้วจำไม่ได้ อ่านแล้วทำข้อสอบผกผันกันบ้างล่ะ ท้อใจเหลือเกิน หนูรู้สึกตอนนี้ชีวิตไม่มีค่าเลยค่ะ อยากร้องไห้ หนูมีอีกเรื่องอยากปรึกษาครูค่ะ หนูเบื่อการกระทำของเพื่อนบางคนเหลือเกินที่เขาชอบมองคนอื่นอยู่ตำกว่าเขา เช่น บางทีเรียนได้ไม่ดีเท่าเขา หรือบางทีเขาก็ชอบมาสั่งอย่างนู้นอย่างนี้ เหมือนกับว่าตัวเองเป็นใหญ่กว่าคนอื่น หนูไม่ชอบคนวกนี้เลยค่ะ บางทีเราทำก็หาว่าเราไม่ช่วยทำ เฮ้อเมื่อไรจะพ้นจากคนอย่างนี้ หนูพยายามทำใจให้ปกติแล้วนะคะ เวลาทำตามที่เขาดก็เหมือนเราเป็นลูกจ้างเขา เวลาไม่ทำก็ไม่ได้ ชอบกระแนะกระแหน คนอื่นเขาเคยโดนอย่างนี้มั่งไหมเนี่ย คนแบบนี้ หรือหนูผิดที่เข้ากับเขาไม่ได้ แต่หนูชอบความดี ความริงใจ มากกว่าการเรียนเก่งแต่ไม่คิดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจคนอื่น แต่ตอนนี้หนูพยายามไม่สนใจคนพวกนี้แล้วค่ะ ไม่เห้นค่าของเราจะเป็นเห็นค่าของเขาทำไมกัน อยู่ม.6 แล้วด้วยตอนนี้อยากทำฝันของตนเองและพ่อแม่ให้เป้นจริง อ้อฝันของครูด้วย ช่วยเป็นแสงให้หนูมองเห็นค่าตนเองหน่อยนะคะ กราบสวัสดีวันแม่ด้วยค่ะครู

คำตอบจากคุณครู

เด็กน้อย

คำพูดที่หนูพรั่งพรูออกมา ดูจะเป็ไปด้วยคำว่า หนูชอบ..หนูไม่ชอบ...

เมื่อหนูใช้คำว่าชอบไม่ชอบกำหนดชีวิต ผลที่ตามมาของผู้รับสารที่หนูส่งออกไปก็จะกลายเป็นชอบและไม่ชอบตามหนูไปด้วยนะลูก

หนูควรหันมาจับความรู้สึกที่ว่าอะไรพึงกระทำและอะไรไม่พึงกระทำมากกว่า

การกระทำก็จะออกมาเพียงแค่ว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม

คนอื่นจะเป็นอย่างไร เราแก้เขาไม่ได้ค่ะ

แต่เราแก้ตัวเองได้

อะไรที่เราเห็นว่าไม่ดี เราจงเตือนตนว่านิสัยเช่นนี้เราไม่ควรจะซึมซับเข้ามาไว้ในตัวเอง

แค่ศีล 5 ก็ทำให้ใจเราเป็นปกติแล้วค่ะ

ศีลที่บริสุทธิ์คือปราการป้องกันความทุกข์ให้เราได้นะคะ

ความจริงใครๆในโลกนี้ก็ทำให้เราทุกข์ไม่ได้ ถ้าเราไม่ปล่อยให้ใจเราไปรับความผิดปกติของจิตของเขา

อย่ามัวเสียเวลากับความคิดที่คอยปรุงอารมณ์ที่ขุ่นมัวอยู่เลยนะคะ

จิตทำงานได้ทีละหนึ่งอย่าง

ถ้ามัวแต่คิด จะทอนเวลาพัฒนาชีวิตของเรา

ยิ่งคิดแต่สิ่งลบๆที่ทำให้จิตหดหู่ใจ

ต่อไปก็จะเป็นคนไม่น่ารัก มีแต่ความทุกข์ มีแต่ความเครียด ย้ำคิดเรื่องเดิม

ไม่เอานะคะ ...

ตั้งต้นใหม่ด้วยจิตใจที่สดใส และก้าวไปอย่างมีสติ

วัยหนูเป็นวัยเรียนนะลูก และพัฒนาความมีวินัยและน้ำใจ

แค่นี้ก็น่ารักแล้วค่ะ

คุณครูจะเป็นแสงหิ่งห้อยให้หนูนะลูก

แม้นไม่เจิดจรัสเท่าแสงจันทร์

แต่ก็ทำให้หนูอุ่นใจทุกครั้งที่รอบกายหนูมืดมิดได้

โชคดีที่หิ่งห้อยตัวนี้อ้วนพีพอที่จะเปล่งแสงได้สว่างขึ้นมาอีกนิดนะคะ

ดีใจมากๆที่หนูคิดถึงคุณครูยามทุกข์ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ