ล้มแล้วลุกไปข้างหน้าดีกว่าตั้งท่าแล้วถอยหลัง

ขอบใจสำหรับกำลังใจนะS

ทำไมถึงคิดว่า"ไม่คู่ควรที่จะเป็นแพทย์"ล่ะ

ไม่มีใครเคยบอกนะว่าคนต่างจังหวัดเป็นหมอไม่ได้

พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นสิครับ

ด้วยศักยภาพในตัวคุณ

ต่อให้ใครจะดูถูกเราแค่ไหน ขอเพียงเราไม่ดูถูกความฝันของตัวเองนะ

ไม่ทิ้งฝัน สู้ และเดินหน้าต่อไป

ท้อ ได้ แต่ อย่า ถอย

ทำทุกอย่างให้เต็มที่

เราขอเป็นกำลังใจให้นะ

ครูสมศรีค่ะ......

หนูเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง...ที่มีความฝันไม่ต่างกับคนอื่นๆ หนูอยากจะเรียนแพทย์ค่ะตอนแรกๆหนูก้อยังสับสนว่าตัวหนูเองชอบในวิชาแพทย์จริๆงรึป่าว แต่พอหนูได้ไน ทุกไปเข้าค่ายสานฝันสู่ความเป็นแพทย์มา ก้อรู้เลยค่ะว่ามันคือสิ่งที่หนูชอบ และคงจะเป็นสิ่งเดียวที่อยากจะเป็น แต่ตัวหนูเองไม่ใช่คนที่เก่งอะไรมาดมาย ดีก้อตรงที่ขยันทุกวันนี้ หนูเหนื่อยมาก และก้อเครียดมากค่ะหนูพยายามที่อ่าน เรียนทุกอย่างให้เต็มที่ ก่อนสอบในห้องที่ก้ออ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดแทบทุกอย่าง แม้แต่เวลากินข้าวหนูยังอ่านหนังสือเลยค่ะ วันๆก้อยุ่งกับการเรียน พักกลางวันก้อไปห้องสมุด จนเพื่อนบางคนถึงกับเอ่ยปากว่าไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลยทั้งที่นั่งโต๊ะเรียนติดๆกันแท้ๆ หนูเหนื่อยกับการเดินไปตามความฝันมากค่ะ หนูกลัวว่าสิ่งที่ทำลงไปจะไม่สำเร็จผล กลัวจะไม่คู่ควรพอที่จะเป็นแพทย์ เพราะเคยมีคนมองด้วยสายตาหยามๆว่าอย่างหนูเนี่ยนะจะเป็นแพทย์ได้ ทุกวันนี้แย่มาก เหนื่อยมากๆค่ะ ......... ช่วยให้กำลังใจหนูทีนะค่ะ และช่วยบอกหนูที่ว่าอย่างหนูพอจะมีหวังกับความฝันนี้บ้างไหม