คุณครูเห็นใจหนูมากนะลูก

เรื่องของหนูคงมีรายละเอียดมากกว่านี้

เพราะสถานการณ์ดูแรงกว่าที่ควรจะเป็น

การเรียนของหนูไม่เสียเมื่อตอนที่คบกับพี่คนนี้ ก็นับได้ว่าหนูเป็นเด็กดีมากทีเดียวนะลูก

"ความรัก"มีหลายระดับ การผ่านความรักแต่ละครั้งก็เหมือนสอบเลื่อนชั้น

ความรักขั้นแรกคือความรักที่ต้องอยู่ชิดใกล้ พูดคุยกันทุกวัน คาดหวังและอยากให้ใจทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว

ทุกลมหายใจมีเพียงแค่คนที่เรารัก

โลกเป็นสีชมพู และต้องไม่มีอะไรขวางกั้นให้รักนี้สะดุดลง

ความรักเช่นนี้จะด่วนสรุป เรียกร้อง โหยหา ไม่อดไม่ทน ไม่รอคอย สิ่งใดที่ผิดจากความคิดของเรา ย่อมต้องอยู่ตรงข้ามกันหรือเป็นศัตรูทางความคิดต่อเรา

แต่ในสายตาผู้ใหญ่กลับมองว่า ความรักเช่นนี้น่ากลัว เป็นอันตราย เเพราะทำให้คนที่มีความรัก ชอบแปลกแยกตนเองออกจากครอบครัว

และอาจส่งผลถึงการเรียน ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ เพราะความพร่องทางจิตใจที่ทำให้ต้องโหยหาความรักมาเติมเต็มให้ตนเองอยู่เสมอ

จุดมุ่งหมายของคุณพ่อกับคุณแม่ไม่ผิดที่อยากให้ลูกมุ่งสมาธิไปที่การเรียน

เพียงแต่การแสดงออกที่แรงเกินกว่าวัยที่อ่อนประสบการณ์เช่นหนูจะเข้าใจ

ด้วยพื้นฐานของความใจร้อนของคุณแม่และความหวาดกลัว ทำให้คุณแม่เร่งบ่มผลไม้ด้วยแก๊ส จนทำให้ผลไม้นั้นแม้จะเหลืองอร่ามแต่ภายนอก แต่กลับเปรี้ยวฝาดลิ้นเมื่อปลอกทาน

อีกทั้งคุณพ่อก็ตอกย้ำความเร่งด่วนเพื่อสรุปความรู้สึกของหนูด้วยความแรงของอารมณ์ของท่านเอง

ไม่มีอารมณ์ใดที่จะจัดการกับปัญหาได้อย่างลุล่วงนอกจากการสร้าง "สติ" ให้แก่หนู

ฟังคุณครูนะลูก

หนูไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงแต่ "จังหวะชีวิต" ยังไม่พอเหมะพอดี

หนูเองจึงไม่ควรใช้วิธีเดียวกับที่คุณพ่อคุณแม่ใช้กับหนูนะลูก

อย่าได้คิดนับจากนี้ไป คุณครูขอห้ามหนูโดยเด็ดขาด

อย่าให้ความคิดที่จะอัตวินิบาตกรรมมาอยู่ในจิตใจของหนูอีก

คุณครูไม่ยอมให้หนูคิดเช่นนั้น

หนูสามารถล็อคอินชื่อ แล้วคุณครูจะส่งเบอร์โทรไปให้หนู

ชีวิตหนูมีคุณค่ามากนะลูก

วันนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ใครถูกหรือใครผิด แต่หน้าที่ของหนูขณะนี้คือการเรียน

ชีวิตข้างหน้ายังแสนยาว อย่าหยุดเพียงแค่นี้

รอวันที่หนูคว้าความสำเร็จมาก่อน แล้วรอให้พี่คนนั้นจบการศึกษาและมีงานมีการทำก่อน

ถึงวันนั้น ลองมาดูอีกทีว่าความรู้สึกหนูยังเหมือนเดิมไหม

ลองมาดูว่าพี่คนนั้นยังรู้สึกเช่นเดิมกับหนูหรือเปล่า

คนเรา ถ้าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน

แต่วันนี้ หนูยังอยู่ในความดูแลของคุณแม่ ยังเป็นวัยที่ขาดประสบการ์อยู่

อย่าปล่อยให้ความใกล้ชิด หรือความรักมาทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวแตกร้าวเลยนะลูก

เสียสละความหวงแหนในความเป็นตัวเราออกไปก่อน เพื่อให้ทุกอย่างเงียบลง และหันหน้ามาพูดคุยกันดีๆ

ถ้าหนูกับพี่คนนั้นรักกันจริงๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าการไม่ได้พูดคุย หรือการไม่ได้เจอกันจะเป็นอุปสรรคนะลูก

หนูกับพี่คนนั้นยิ่งต้องรีบสร้างความสำเร็จและอดทนสู้กับอุปสรรคจนถึงวัยที่หนูรับผิดชอบกับชีวิตได้ แล้ววันนั้นหนูก็จะได้คำตอบที่แน่นอน

คิดเสียว่าทุกอย่างคือฝันร้ายที่ผ่านมา แล้วผ่านไปแล้ว เหลือแต่หน้าที่ของเราที่เราจะต้องเก็บกวาดเศษรกเศษร้างให้หายไปจากพื้อนที่แห่งจิตใจนะลูก

ยังมีคุณครูสมศรีที่เข้าใจหนูและจะคอยเป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษาให้กับหนูนะลูก

เห็นไหมคะ ว่าไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคของความรักและความหวังดี

หนูไม่เห็นต้องคุยกับคุณครูทุกวัน แต่หนูก็สามารถนึกถึงคุณครูได้และคุณครูก็สามารถช่วยเป็นกำลังใจให้หนูได้นะลูก

และนี่คือความรักระดับที่สองที่หนูจะต้องสอบผ่านให้ได้นะคะ

โชคดีนะคะ

อดทนนะลูก

มีอะไรก็เข้ามาระบายได้เลยนะคะ

กราบเรียนคุณครูที่เคารพ

คุณครูค่ะ ตอนนี้หนูประสบปัญหาชีวิตมากๆเลย จนคิดอยาก ฆ่า...ตัวตาย

คือ เมื่อประมาณปีที่แล้ว ตอนหนูอยู่ ร.ร. เก่าในชั้นม.ต้น หนูเป็นเด็กเรียนเก่ง ได้ไแเป็นตัวแทนในการแข่งขันอะไรหลายๆอย่าง และมักจะไปพร้อมกับพี่ม. ปลาย ซึ่งเป็นตัวแทนด้วยเหมือนกัน

หนูจึงเริ่มสนิทและคุ้นเคยกับพี่คนนั้น

จนม. ปลาย หนูมาสอบได้ใน ร.ร. ใน กทม.

พี่เค้าก็เข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้

เราจึงสนิทกันมากๆขึ้น คงเป็นเพราะเหตุผล ที่เราต่างเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วยกันละมั้ง

พอสักพักเราเริ่มคุยกัน กลับบ้านพร้อมกัน ไปทานอะไรด้วยกันบ่อยๆ มีอะไรก็ปรึกษากัน พี่เขาสอนการบ้านหนู และบางทีหนูก็ช่วยพี่เค้าทำงานเท่าที่จะทำได้ค่ะ

และแล้ววันนึงเราก็เป็นแฟนกันค่ะ

แต่การเป็นแฟนไม่มีอาไรเสียหายเลยนะค่ะ

เกรดหนูดีขึ้นด้วยซ้ำ

พอมาวันนึง แม่หนูรู้ว่าหนูคบกับพี่คนนั้น แม่หนูรู้จักครอบครัวพี่เค้าดี เพราะพ่อแม่เค้าเป็นครู ที่ร.ร. ม.ต้นของหนู

แม่บอกหนูว่าให้เลิก แต่หนูบอกว่า ทำไมค่ะ ไม่มีอะไรเสียหายสักหน่อย

แม่บอกว่า เราก็ต้องมีวอกแวกบ้างแหละ

จากนั้นมา หนูเลยต้องกลายเป็น "แอบ" คุยกับพี่คนนั้น

เวลาจะไปไหน ก็ต้องโกหกถ้าไปกับพี่เค้า เพราะเหตุผลที่่แม่ไม่ชอบ

หนูก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นนะค่ะ

ครูคงเข้าใจ...

และต่อจากนั้นหนูก็แอบทำมาโดยตลอด

หนูไม่ได้อยากทำนะค่ะครู

พอมาเมื่อวานซืน หนูกลับจากกทม. มาที่ต่างจังหวัด

พอกลับมาถึงบ้านหนูก็โหลดเกมส์ ซึ่งเน็ตช้ามาก หนูเริ่มโหลดตอน 3 โมงเย็น พอ 4 ทุ่ม ก็ยังไม่เสร็จ แม่ก็ให้น้องลงมาตาม

หนูเลยบอกน้องไปว่า "ฝากบอกแม่ด้วยนะ ว่าอีกแป๊ปเดียว โหลดเกมส์อยู่"

พอเกือบๆ 5 ทุ่ม หนูได้ยินเสียงแม่เปิดประตูห้องหนู และไม่พบหนู แม่โวยวาายและรีบเดินลงมาข้างล่าง หนูได้ยินเสียงด้วยความกลัวสุดๆ หนูเลยรีบปิดเกมส์ที่เพิ่งโหลดเสร็จแะลกำลังจะเล่น ปิดไฟ และ
รีบวิ่งเข้าไปในครัว

แม่เดินตามเข้ามาในครัว และถามว่า ทำอะไรหน่ะ
หนูเลยตอบว่า มาหาของกินค่ะ

แม่รู้ ว่าหนูโกหก

แม่ถามว่า โกหกทำไม หนูตอบว่า หนูกลัว

แม่ถามว่า แล้วเมื่อไ่หร่เราจะคุยกันได้

หนูร้องไห้ แม่เอาไม้กวาดที่วางอยู่ตรงนั้นมา ฟาดหนู 3 ที จนด้ามหัก

ลากหนูขึ้นไปชั้น 2 กระทืบๆๆๆ ตบหนู จนหนู หวีดร้องออกมา

แม่บอกว่า มึงบ้าผู้ชายขนาดนี้เลยใช่ไหม บอกให้ไปเลิกกับมันก็ไม่ไป หนูวิ่งหนีแม่ที่จะยกที่ทุ่มน้ำหนักทุ่มใส่หน้าหนู จนมือถือที่อยู่ในกระเป๋า ตกลงมา แม่หยิบมือถือหนูไป แล้วพี่คนนั้นก็โทรมาพอดี

แม่รับ แล้วไม่พูด เสียงในสาย พูโว่า ฮาโหล

แม่พูดกลับไป อีเฆี้ย มึงจะโทรมาอีกทำไม กูจะไปเผาบ้านมึงให้ไหม้เป็นจุล หนูตะโกนเข้าไปในมอืถือว่า แม่อย่าทำ อย่าทำ

หวังว่าพี่เค้าคงจะเข้าใจและได้ยิน แม่บอกน้องให้ดูมือถือหนูไว้ อย่าให้มันมาหยิบ แม่พูดแบบนี้ หนูไม่เข้าใจค่ะ ครู เรื่องแค่หนู โหลดเกมส์ดึก

หนูถามแม่ทั้งน้ำตา หนูแค่โหลดเกมส์ดึกเองนะแม่ ทำไมเป็นเรื่องขนาดนี้ แม่ตอบว่า มึงนะหรอ โหลดเกมส์ คุยกับผู้ชาย หาผัวละสิ

ไม่ต้องมาโกหกกู ถ้าไม่มีอะไร มึงจะวิ่งหนีกูทำไม

หนูกลัวค่ะ หนูกลัวแม่ จะว่า

เออมึงว่ารู้ไม่ดี แล้วมึงจะทำทำไมดึกๆ ไม่มาบอกกู

หนูฝากน้องไปบอกแล้ว

หรอ มันไม่ได้มาบอกกู ทำไมมึงไม่ขึ้นมาบอกเอง

ก็หนูฝากน้องมาบอกแล้ว จะต้องขึ้นมาบอกอีกหรอ อีกอย่างหนูก็เห็นว่ามันดึกแล้ว แม่คงนอนแล้ว

จากนั้นแม่ก็บอกว่า มึงหยุดเถียงกู

แม่กดมือถือไปหาพ่อ

กลับมาดูลูกสาวมึงเดี๋ยวนี้นะ บ้าผู้ชายไปใหญ่แล้ว

หนูเอามือถือที่แม่คุยมา ตะโกนใส่ พ่อช่วยหนูด้วย พ่อฃ่วยด้วย

ไม่มีเสียงตอบรับ

เสร็จแล้วแม่ก็บอกว่า

กูไม่คิดว่าลูกกูจะเป็นแบบนี้

จากนั้นแม่ก็เข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำ

หนูรีบไปหยิบมือถือ แล้วเข้าไปในห้องของหนู

หนรูร้องไห้จนแสบตา พลางคิดแค่ว่า เรื่องแค่นี้เอง....

หนูรีบกดมือถือไปหาพี่คนนั้น พี่เค้าปิดเครื่อง

เค้าคงร้สึกแย่มากๆ เลยโทไรปหาแม่เค้า ขอสายพี่เค้า

หนูเล่าให้พี่เค้าฟังทั้งฟมดที่เกิดกับหนู

โชคดีที่พี่เค้าเข้าใจ แต่เค้าไม่โทรหาหนูอีกแล้ว

หนูเลยโทไปหาพ่อ เล่าให้พ่อฟังทั้งหมด พ่อเพียงแต่พูดว่า

พ่อเชื่อแม่ หนูหน่ะ ชอบโกหก

ไม่มีใครเชื่อหนูเลย หนูโหลดเกมส์จริงๆไม่ได้คุยเลยค่ะ
เพียงแต่ ทักไปพี่เค้าไม่ตอบ มันยังไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้น

เช้ามา แม่ถือไม้มาบนห้อง ฟาดให้หนูตื่น หนูตื่นทั้งน้ำตา

แม่เรียกหนูลงมาคุย

มึงจะเลิกกับมันไหม

หนูตอบ

ทำไมค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิด หนูจะคุยกับใครไมได้เลยหรอ

อ่อที่พูดคือมึงจะไม่เลิกใช่ไหม

หนูได้แต่ร้องไห้

แม่กดโืทรศัพท์ไปหาพ่อ

กลับมารับลูกไปลาออกเลย

แม่วางสาย พ่อจะมารับมึงไปลาออก ไปอยู่อินเดีย

จะได้ไม่ต้องติดต่อกบใคร

หนูบอกแม่ว่า

แบบนี้หนูไม่มีความสุขหรอกนะ ไม่มีความสุข

พอดีกับที่พ่อมา

พอเข้ามาแล้วพูดว่าเมื่อก่อนกนูเป็นเด็กดี ทำไมเดี๋ยวน้เปลี่ยนไป

หนูพูดว่า มันไม่มีอะไรหรอกนะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ

พอถามว่า จะเลอกกับมันได้ไหม

หนูถามว่า เค้าทำอะไรผิด หนูต้องเลิก พ่อบอก พ่อไม่ชอบ

จะเลิกไหม

จะเอายังงัย

หนูบอกว่า ขอคุยเหมือนเดิม

พ่อไม่พอใจมาก ลากหนูไปึ้นรถ บอกว่าจะไปบ้านพี่เค้าไปคุยให้รู้เรื่อง

หนูไมไป พร้อมวิ่งเขาไปกอดแม่ แม่ผลักหนูออก

พ่อตะโกน จะไปกับพ่อ หรือจะไปอินเดีย หนูเลยถูกลากขึ้นรถ พ่อไปหาเค้าท่บ้าน แต่โชคดีที่ไม่มีใครอยู่บ้าน พอกลับมาหนูขึ้นห้อง ร้องไห้ๆ นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกที ก็1 ทุ่มแล้ว

น้องหนูมาเรียก เจ้ไปกินข้าว

หนุขึ้นรถออกไป

แต่...พ่อกลับขับไปที่บ้านพี่คฃเค้าอีก

คราวนี้แม่เค้าอยู่ แม่เค้าลงมาปเิดประตูอย่าง งงๆ

หนูไม่ได้ลงไป มัวแต่ร้องไห้อยู่ในรถ หนูไม่รู้ว่าเกิดอะไรบ้าง

บนสนทนานั้นมีอะไรบ้่าง หนูไม่รู้

พอขึ้นมา แม่ก็มาด่าหนู

เป็นไงละ หน้าแหก เค้าบอกว่า ให้แม่ดูแลมึงด้วย ไม่ต้องโทรมาหาลูกชายเค้า ลูกชายเค้าก็ไม่ได้จริงจังอะไรหอกร เดี๋ยวก็มีแฟนใหม่ มึงแหละบ้า

พอตอนกลางคืน หนูรีบโทรไปหาพี่เค้า พี่เค้ารู้เรื่องทุกอย่างดี เราคุยกันได้ครู่เดียว พ่อสั่งให้แม่มานอนกับหนู หนูเลยไม่ได้คุย

เพื่อนหนูคนนึงได้ คุยกับพี่เค้าและแม่เค้า

เพื่อนหนูบอกว่า แม่พี่เค้าเป็นห่วงหนูมาก

พอเช้าวันรุ่งขึ้น หนูโทรไปหาพี่เค้า พี่เค้ารับและพูดว่า

อย่าทำให้ครอบครัวพี่เดือดร้อนได้ไหม เลิกยุ่งกันเหอะ

หนูร้องไห้พร้มอบอกว่า แต่ขอคุยได้ไหม อย่าตัดขาดกันเลยนะ

อีก 2 ปี ถ้าหนูเข้ามหาลัยได้ หนูจะกลับมาคบกัยพี่นะ

ี่พี่เค้าบอกว่า ไม่หรอก ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ลองคิดกลับกัน ถ้าเป็นครอบรัวน้องโดนมาว่า ถึงหน้าบ้าน จะทำใจได้หรอ อย่าเห็นแก่ความสุขของตัวเองมาทำให้คนอื่นเดือดร้อน

หนูเงียบ และบอกว่า ขอแค่คุยนะ ไม่โทรบ้อยหรอก ไม่ทำให้เดือดร้อนด้วยนะๆๆ

พี่เค้าเงียบละบอกว่า ตามใจละกัน

เค้าบอกหนูว่า พ่อแม่หนูเด็กกว่า พ่อแม่เค้า มายืนด่าๆๆๆ แม่เค้าอยู่หน้าบ้าน ใครจะยอมล่ะ ใช่สิ ครอบครัวพี่ต่ำต้อยกว่า อย่าคิดดูถูกคนจน

หนูไม่เคยคิดแบบนั้นค่ะครู หนูไม่อยากให้เกิดเลย

พอหนุลงมาข้างล่าง พ่อเข้ามาจับแขนหนู หนูสะบัดออกและบอกว่า พ่อทำอะไรไว้ หนูจำนะค่ะ

พ่อบอกว่า

เนี่ย เลี้ยงลูกตามใจ ยังงั้นก็อย่าคิดว่ามีพ่ออยู่บนโลกละกัน

พ่อขับรถออกไป

แม่เดินมาด่าๆๆๆหนู

หนูร้องไห้

ขึ้นไปนอน

พอลงมาก็มาเปิดคอม หนูเจอพี่เค้าออนเอ็ม หนูทักเค้า เค้าออฟไลน์หนีหนูไป

ทำไมค่ะครู หนูจะไม่มีสิทธิ์คุยกับเค้าอีกเลยหรอ เราต้อขาดกันโดยหนูไม่ได้ทำอะไรผิด เราต้องขาดกันโดยไม่มีการล่ำลา เค้าไม่คุยกับหนูอีกแล้ว

ตอนนี้หนูไม่เหลือใครอีกแล้วค่ะครู

หนูอยากฆ่าตัวตาย

หนูถามพี่เค้าว่า

จะมีแฟนใหม่ไหม รอได้ไหม

เค้าตอบว่า เดี๋ยวอีกสัก 1 เดือนก็มีแล้วแหละ

และพี่หวังว่าตอนนั้น ก็คงลืมเรื่องแบบนี้หมดแล้ว

พี่หวัีงว่าน้องก็คงเปนแบบนั้นเช่นกัน

แต่หนูไม่ค่ะครู หนูลืมไม่ได้ หนูไม่เลือกใครแล้ว หนูไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว มือถือหนู พ่อก็ยึดไป ไม่ให้หนูคุยกับใคร

ครูค่ะ หนูต้องทำยังัย

เปิดเทอมหนูจะได้ไปไหนมาไหน กลับบ้านพร้อมพี่เค้าอีกไหม

หนูจะได้คุยได้เล่นได้ คบกันอีกไหม

หนูไม่อยากอยู่แล้วค่ะครู

แึค่ที่บ้านหนูก็แย่มากแล้ว ต่อจากนี้ทุกๆคืน หนูจะไม่ได้คุยกับพี่เค้าอีกแล้ว

เราคุยกันทุกคืนตลอด 1 ปี

จากนี้ไม่มีแล้ว หนูไม่อยากอยู่แล้วค่ะครู หนูทำยังงัยดี หนูอยากคุบกับพี่เค้าเหมือนเดิม

พี่เค้าทำแบบนี้หนูยิ่งแย่นะค่ะ

หนูจะทำยังงัยค่ะครู ความรู้สึกดีๆ ของพี่เค้าจะไม่กลับมาแล้วใช่ไหมค่ะ