หนูเรียนมัธยมต้นที่พิษณุโลก
วันที่ครูมาเยี่ยมสาขาพิษณุโลก(ครั้งล่าสุด)
หนูขอให้ครูเขียนอวยพรให้ด้วย หนูขอว่า อยากเข้าเรียนที่โรงเรียนยุพราชเชียงใหม่
ตอนนี้หนูทำสำเร็จอย่างที่หวังตอนนั้นแล้วนะคะ
หนูได้เป็นนักเรียนทุนโครงการ พสวท. เรียนที่ศูนย์ภาคเหนือ โรงเรียนยุพราชฯ
นักเรียนทุนเนี่ย วิชาที่เน้นมากๆ นอกจากวิทยาศาสตร์คือ ภาษาอังกฤษค่ะ
ตอนสอบวัดความสามารถทางภาษาอังกฤษหลายๆ ครั้งหนูภูมิใจกับคะแนนที่ได้มากเลย
หนูอยากต่อทุนระดับปริญญาที่ต่างประเทศ ดังนั้นนี่จึงเป็นประกายความหวังของหนูเลย (แต่ก่อนอังกฤษอ่อนมากๆ )
บางทีทำข้อสอบอยู่ มีเยอะเลยศัพท์ยาวๆ ยากๆ ที่เคยได้ท่องเป็นชุดๆ เห็นแล้วยิ้มเลยค่ะ โดยเฉพาะความรู้ที่เคยเรียนจากคอร์สแกรมมาเนี่ย
ทุกวันนี้หนูอ่านหนังสือ สมุดจดที่เคยเรียน และหนังสือเล่มเล็กของครู อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจฮึดสู้
หนูมาอยู่ไกลบ้าน ก็ต้องเหงาบ้าง เหนื่อยล้า
พออ่านแล้วรู้สึกว่าเราท้อไม่ได้นะ ต้องพยายามเพื่อพ่อแม่ เพื่ออนาคต อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ
ที่เล่ามาอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ สำหรับใครหลายคน แต่หนูรู้สึกว่ามันเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่มากเลย
หนูขอกราบขอบพระคุณคุณครู
ครูสอนหนูมากมาย ไม่ใช่แค่ความรู้ภาษาอังกฤษ
ครูสอนความเป็นคน สอนให้กตัญญู สอนให้เข้มแข็งและขยันอดทน ให้กำลังใจ แถมตอนนี้หนูยังใช้เงินภาษีของคุณครูในการเรียนอีก :]
หนูจะพยายามก้าวเดินต่อไปให้ถึงปลายฝันให้ได้ค่ะ
จะได้กลับมาทำงานเพื่อพัฒนาประเทศไทยของเราค่ะ
ด้วยความเคารพเสมอค่ะ
ปล. อยากให้ครูเปิดสาขาที่เชียงใหม่ค่ะ รอคอยที่จะเรียนมากเพราะปิดเทอมมีแต่ค่าย กลับไปเรียนที่บ้านไม่ได้ เพื่อนๆ หลายคนก็อยากเรียนมากๆ เลย
Kru Somsri's English School
