พระคุณแม่ ช่างยิ่งใหญ่ ตัวลูกรู้
เฝ้าเลี้ยงดู จนเติบโต ลูกก็เห็น
คอยฟูมฟัก รักแก้วตา ลูกร่มเย็น
เพราะแม่เป็น พระอรหันต์ ลูกบูชา
แต่ความหลง มัวระเริง กับโลกใหม่
คะนองไป กับเพื่อนฝูง ตามประสา
ให้สำคัญ สิ่งใหม่ๆ กว่ามารดา
คิดว่าค่า ความรักแม่ เป็นของตาย
จึงบูชา ความรักใหม่ สุดชีวิต
เพื่อประคอง รักลิขิต มิให้หาย
จนลืมรัก ของแม่ตน ที่ใกล้กาย
แต่สุดท้าย แม่อภัย แม้ลูกลืม
จนรักใหม่ ได้ทลาย จากชีวิต
ก็ฟูมฟาย เสียจริต สุดจะขืน
ก็มีรัก ของแม่นั้น ช่วยเติมคืน
ช่วยชุบฟื้น คนหลงผิด ให้หายดี
นี้แหละรัก ที่คิดว่า เป็นของตาย
แล้วสุดท้าย ก็เป็นรัก ที่สุขขี
ความรักแม่ ให้ลูกได้ ทุกนาที
ขอแค่ลูก สุขฤดี ก็ชื่นใจ