กรครับถ้างานเยอะมากเราก็ต้องอดทน ทำให้เร็วขึ้น
เคยเขียนบรรจงมากก็ลดเหลือแค่บรรจงธรรมดา
ระหว่างทำก็ไม่ต้องคิดเรื่องอื่น
เอาใจจดจ่อกับเรื่องที่ทำ อย่าขัดแย้งในอารมณ์ คิดเสียว่าฝึกความอดทน
แม่ค้าขายของบางคนเที่ยงคืนยังแค่เริ่มต้นงานกว่าจะได้หลับได้นอนก็ข้ามเที่ยงวันไปอีก
แต่เขาอยู่กันได้เพราะการฝึกและฝีน
เราก็มีสิบนิ้วสองมือเท่าเขา
อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ
ส่วนเรื่องของคุณพ่อคุณแม่ เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ท่าน
แต่ถ้าครูเป็นกร ครูจะรักแม่มากขึ้นทุกวันโดยไม่ต้องไปตำหนิคุณพ่อ
ยิ่งถ้ากรมองว่าคุณพ่อไม่ห่วงคุณแม่ กรก็ต้องพยายามขยันเรียนคุณแม่จะได้ภูมิใจและฝากชีวิตไว้กับเราได้
แต่คุณครูคิดว่าคุณพ่อรักคุณแม่นั่นแหละแต่ด้วยหน้าที่การงานและความเครียด ท่านจึงลืมแสดงความรู้สึกห่วงใยให้กันและกัน
บางทีเราเองยังลืมเข้าไปกอดไปกราบคุณแม่ของเราเลย
กรลองเข้าไปนวดหรือพูดคุยกับคุณแม่สิ ท่านคงดีใจนะ
เหมือนที่กรกอดคุณครูและพูดคุยกับคุณครูงัย
ออกจะชื่นใจน้า
ทำแทนคุณพ่องัย แต่อย่าไปโกรธคุณพ่อนะ ท่านคงมีเหตุผลตามภาษาผู้ใหญ่น่ะนะ
แล้วพบกันนะ
ไหนบอกว่าจะมาเรียนเช้าวันเสาร์งัย สมคิดรออยู่นะ วันนี้สมคิดยังกอดคุณครูเลยแล้วถามถึงกรด้วยล่ะ
รักนะจุ๊บๆ อย่าแอบคิดมากนะ เดี๋ยวแก่เร็วน้า
|