เวลาเรารักใครสักคน ไม่ต้องจี๋จ๋ากันทุกวัน ไม่ต้องคุยกัน 3 เวลาหลังอาหาร เราก้อยังรักเค้าอยู่
ความรักที่แท้จริงจะแสดงออกมาเมื่อคนที่เรารักเค้ามีความทุกข์ แล้วเรา เต็มใจที่จะช่วยเหลือเค้าโดยไม่มีเงื่อนไข
ช่วยเค้าจากหัวใจที่บริสุทธิ์ มาจากความห่วงใย ซึ่งมีรากฐานมาจากความรัก
บางครั้งเราอาจจะดูเย็นชากับเค้า จนเค้าอาจจะเข้าใจผิดว่าเราไม่ได้รักเค้าเลย เค้าก้อเลยไม่สนใจเรา
แต่ที่จริงมันไม่ใช่ เรารักเค้ามากแต่มันติดอยู่ที่ ทิฐฐิ
ถ้าเราไปเล่นกับเค้า ก้อเหมือนเรายอมเค้า
เราอาจจะคิดว่า ทำไมเราต้องเป็นฝ่ายง้อด้วย เค้าต่างหากต้องเป็นฝ่ายมาง้อเรา
แต่ยังไงเค้าก้อเป็นพี่เรานะคะ ถึงจะทะเลาะกันรุนแรงแค่ไหนความรักที่น้องมีต่อพี่
หรือที่พี่มีต่อน้อง มันไม่ได้สั่นคลอนไปตามแรงทะเลาะเลย
ความรักในสายเลือดมันยังคงอยู่ในหัวใจของพี่น้องเสมอ
น้องลองจินตนาการถึงต้นหญ้าสูงๆในท้องทุ่งที่กว้างใหญ่
หากลมพัดมาแล้วต้นหญ้ายังคงแข็งตรงอยู่เช่นนั้นไม่ลู่ไปตามลม
เวลาเรามองก้อจะรู้สึกเป็นภาพที่ดูแข็งๆ
แต่หากต้นหญ้าสูงเหล่านั้น เอนลู่ไปตามลม ใบพริ้วไสว
เวลาเรามองก้อเป็นภาพที่รู้สึกอ่อนไหว รู้สึกสบายใจที่ได้มอง
น้องลองตัดทิฐฐิในใจออก ตัดความรู้สึกเย็นชา ลืมเรื่องที่เคยทะเลาะกัน
นึกถึงภาพที่พี่เค้าเคยช่วยเหลือเรา ตอนเด็กๆที่พี่เป็นคนดูแลเรา ปกป้องเราเวลาพ่อแม่ไม่อยู่
มีพี่ที่คอยเป็นเสมือนเพื่อนแท้ที่หาไม่ได้อีกแล้วมีเพียงคนเดียวเท่านั้น
อดีตผ่านมาแล้วนึกถึงไม่มีอะไรดีขึ้นก็ปล่อยมันไป
อดีตก้อเปรียบเสมือนรอยเท้าเก่าที่เราเคยเดิน
ปัจจุบันคือการก้าวเดินไปข้างหน้า
หากวันเวลาผ่านไป พัดพารอยเท้าเก่าให้ลบไป หากเราหันหลังกลับมามอง
ก็จะไม่เห็นรอยเท้าที่เราเคยเดิน
น้องลืมอดีตที่เคยเฉยชา เคยทะเลาะ ไม่เคยหยอกล้อกัน
วันนี้หันหน้าไปพูดกับพี่ เล่นกับพี่เหมือนอย่างที่เราอยากทำ
สายใยแห่งความรักความผูกพันมันตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ
พอน้องพูดเล่นกับพี่ เดี๋ยวพี่น้องก้อเล่นกับน้องเอง
แล้วน้องกับพี่ก้อจาเป็นพี่น้องที่มีความสุข
พ่อแม่ก้อจาได้สบายใจ
อนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้านะคะ ขึ้นอยู่กับน้องว่าอยากให้ความสุขเกิดชึ้นในครอบครัวอีกหรือเปล่า
สู้ๆๆนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ