วันแรกที่ไปสมัครเรียนครูสมศรี ย้อนไปเมื่อเกือบ8ปีที่แล้ว ผมจำได้ว่าเพื่อนผมต้องหิ้วปีกไปสมัคร เนื่องจากเมามาก อ้วกหน้าที่เรียนพิเสด เปนสิ่งที่ผมจดจำได้ วันเรียนพิเสดก้เปนวันที่ไป นั่งจีบสาวๆ น่ารักๆทั้งนั้น โดดเรียนเท่ๆ มานั่งดูสาว เท่ห์ดี ทำแบบนี้ตั้งแต่ม4-ม.5 ครูที่รร.ก้มอง เด็กคงนี้ ไม่มีทางเอนท์ติด พบผู้ปกครองทีไรก้ฟ้องแต่เรื่องพึดติกรรมที่ไม่ดี แต่พอมาวันนึง ผมมาฟังสิ่งที่ครูสมศรีพูดว่าไอ้ขี้แพ้ พูดถึงว่าพ่อแม่เหนื่อยแค่ไหนที่หาเงินมาให้เราเรียน มันพลิกชีวิตผมเลย ผมรีบนั่งรถเมล์ หรือรถตุ๊กมาเรียน ตอนม.6 ผมลงคอร์ส ครูสมศรีคนเดียวตลอด ผมหยิบศัพท์มาท่องตอนเข้าแถวที่รร. ตอนนั่งรถเมล์ ผมทำตามที่ครสมศรี บอกตอนม.6 ผมนั่งทำข้อสอบเอนท์ย้อนหลัง10ปีตามที่ครูสมศรีบอก ทั้งที่ผมไม่คิดว่าไร้สาระสิ้นดี ใครจะไปนั้งทำ 10ปี แต่สิ่งเหล่านี้แหละครับ มันทำให้ผมมีวันนี้ ผมสอบตรงติดคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาลัยธรรมศาสตร์ ผมได้ทำงานในบริษัทชั้นนำของประเทศ และของโลก เพราะผมไม่อยากเปนไอ้ขี้แพ้ ขอบคุณครูสมศรีครับ มากกว่าภาษาอังกิดที่ผมได้คือ เรื่องไอ้ขี้แพ้นี่แหละครับ
|