เด็กน้อย
คำพูดที่หนูพรั่งพรูออกมา ดูจะเป็ไปด้วยคำว่า หนูชอบ..หนูไม่ชอบ...
เมื่อหนูใช้คำว่าชอบไม่ชอบกำหนดชีวิต ผลที่ตามมาของผู้รับสารที่หนูส่งออกไปก็จะกลายเป็นชอบและไม่ชอบตามหนูไปด้วยนะลูก
หนูควรหันมาจับความรู้สึกที่ว่าอะไรพึงกระทำและอะไรไม่พึงกระทำมากกว่า
การกระทำก็จะออกมาเพียงแค่ว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม
คนอื่นจะเป็นอย่างไร เราแก้เขาไม่ได้ค่ะ
แต่เราแก้ตัวเองได้
อะไรที่เราเห็นว่าไม่ดี เราจงเตือนตนว่านิสัยเช่นนี้เราไม่ควรจะซึมซับเข้ามาไว้ในตัวเอง
แค่ศีล 5 ก็ทำให้ใจเราเป็นปกติแล้วค่ะ
ศีลที่บริสุทธิ์คือปราการป้องกันความทุกข์ให้เราได้นะคะ
ความจริงใครๆในโลกนี้ก็ทำให้เราทุกข์ไม่ได้ ถ้าเราไม่ปล่อยให้ใจเราไปรับความผิดปกติของจิตของเขา
อย่ามัวเสียเวลากับความคิดที่คอยปรุงอารมณ์ที่ขุ่นมัวอยู่เลยนะคะ
จิตทำงานได้ทีละหนึ่งอย่าง
ถ้ามัวแต่คิด จะทอนเวลาพัฒนาชีวิตของเรา
ยิ่งคิดแต่สิ่งลบๆที่ทำให้จิตหดหู่ใจ
ต่อไปก็จะเป็นคนไม่น่ารัก มีแต่ความทุกข์ มีแต่ความเครียด ย้ำคิดเรื่องเดิม
ไม่เอานะคะ ...
ตั้งต้นใหม่ด้วยจิตใจที่สดใส และก้าวไปอย่างมีสติ
วัยหนูเป็นวัยเรียนนะลูก และพัฒนาความมีวินัยและน้ำใจ
แค่นี้ก็น่ารักแล้วค่ะ
คุณครูจะเป็นแสงหิ่งห้อยให้หนูนะลูก
แม้นไม่เจิดจรัสเท่าแสงจันทร์
แต่ก็ทำให้หนูอุ่นใจทุกครั้งที่รอบกายหนูมืดมิดได้
โชคดีที่หิ่งห้อยตัวนี้อ้วนพีพอที่จะเปล่งแสงได้สว่างขึ้นมาอีกนิดนะคะ
ดีใจมากๆที่หนูคิดถึงคุณครูยามทุกข์ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ