น้องขา คุณครูจะสอนพวกเราว่า
พวกเรามีกันคนละหนึ่งหน่วยชีวิตเท่ากัน
ถ้าอยากเสพความสุขก็ให้คิดแต่เรื่องดีๆ
ถ้าอยากเสพความทุกข์ก็ให้คิดอย่างคนสิ้นหวังหมดกำลังใจหรือ"ไอ้ขี้แพ้"
คุณครูจะสอนแล้ว"เจ็บ"เข้าไปในใจ เพราะคุณครูจะกระตุกกระชากความรู้สึกที่ถ่วงเรามาทั้งชีวิต
สุดท้ายคุณครูก็จะบอกว่า
"ที่เหลือพวกหนูไปเลือกเองแล้วกันว่าจะลิขิตชีวิตตนให้สุขหรือให้ทุกข์
ความท้อ ความกังวล ความทุกข์ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น
สู้เอาเวลาไปทบทวนเรื่องที่เรียนมาดีกว่านะคะ ถ้าน้องอยากเป็นลูกศษย์คุณครูน้องต้องรู้จักคิดหาสาเหตุ
เช่นอยากเข้าใจก็ต้องท่อง หาแบบฝึกหัดมาเพิ่มเติมความรู้ ไม่ใช่มัวแต่มานั่งน้อยเนื้อต่ำใจหรือทับถมตัวเองค่ะ
อย่ามัวคิดซ้ำๆอย่างหมดกำลังใจเลยนะคะ ลุกขึ้นมาสู้เถิดค่ะ พี่ๆที่ตาพิการยังขวนขวายเรียนกันจนเอ็นท์ติดเลยนะคะ
เราโชคดีเท่าไหร่แล้วที่มีอวัยวะครบ เหลือแค่จิตใจอ่อนแออย่างเดียว
เสียดายเวลานะคะ อย่าคิดมาก ไม่มีใครบังคับให้น้องท้อใจนะคะ น้องเลือกเอง เสียดายจังเลยนะคะ
เอ้า..รู้ตัวแล้วลุกขึ้นมาอ่านหนังสือได้แล้วนะคะ
พี่ๆและเพื่อนในนี้เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ