คุณครูค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า อันที่จริงนู๋ก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขานะ แต่แบบหนูเปฌนลูกของน้องชายพ่อที่เป็นสามีของเขาอ่ะคะ เข้าใจมั้ยอ่ะคะ ทีนี้เขาก็รับหนูมาเลี้ยงเพราะว่าตอนนั้น พ่อกับแม่จริงๆของหนูเค้าเลิกกัน แล้วพ่อหนูเค๊าก็ล้มละลายอ่ะคะ ไม่สามมารถเลี้ยงหนูได้ในตอนนั้น ตอนนั้นหนูเพิ่งเกิดเองค่ะ

แล้วบ้านที่เขารับหนูมาเลี้ยงเขาก็มีลูกอยู่สองคนเป็นชายทั้งคู่ แต่ว่าตอนนีลูกคนโตเขาเสียไปแล้ว ส่วนลูกคนรองเขอก็สมองพิการ ส่วนหนูตอนนี้เท่ากับเป็นน้องคนสุดท้าย หนูรักพ่อที่นี่มากค่ะ เค๊าใจเย็น และหนูก็รู้สึกได้เช่นกันค่ะว่าพ่อที่นี่ก็รักหนูมากเช่นกัน ตอนนม.ต้นหนูก็ไม่ค่อยทำงานบ้านค่ะแต่ก็ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลยนะคะ แม่หนูเค๊าบ่นค่ะบ่นเยอะมากๆทีนี้หนูก็เบื่อมาก เถียงก็ไม่ได้ เถียงก็ต้องโดนตี โดนทำอะไรที่แรงๆมากพสมควรอ่ะคะ แต่งานบ้านที่ทำประจำก็มีกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจานแบบงานบ้านทั่วไปอ่ะคะ แล้วหนูก็ชอบทำการบ้านบางทีก็มีเล่นคอมจนถึงดึกบ้าง พอมาม.สี่อ่ะคะ หนูก็ทำงาน้านทุกอย่างเลย ซักผ้า รีดผ้า คือหนูก็ทำทั้งบ้านอ่ะคะ เค๊าก็ยังบ่นหนูอีก บางทีอ่ะหนูก็อยากได้เวลาอ่านหนังสือทำการบ้านด้วย คือหนูก็รู้ตัวหนูเองว่าหนูไม่ใช่คนเก่งอะไร ก็ต้องอ่านบวกกับความพยายามอ่ะคะ หนูอยากอ่านหนังสือบ้างแต่เค๊าก็บ่นตลอด เค๊าบ่นเหมือนกับว่าการเรียนไม่สำคัญ่ะคะ หนูก็พยายามทำงานบ้านทุกอย่างละนะ หนูอ่ะพยายามตั้งใจเรียน ไปเรียนพิเศษ เงินเรียนพิเศษหนูก็ไม่ได้ยุ่งกะเค๊าเลย เพราะว่าพ่อแท้ๆของหนูตนนนี้เริ่มมีฐานนะแล้วเขาเลยส่งเงินมาให้ตลอด พอหนูไปเรียนพิเศษเขาก็บ่นเอาตัวหนูไปเปรียบเทียบกะคนที่เขาไม่เรียนพิเศษก็ได้ดี แต่พอหนูเปรียบเทียบคนในห้องของหนูให้เขาฟังเค๊าก็จะด่าหนู บ่นหนูแบบยาวมาก บางทีเค๊าก็ทำให้หนูหมดกำลังใจที่จะอ่านหนังสือ เพราะหนูเรียนพิเศษมาบางทีคะแนนหนูก็เเย่อ่ะ เค๊าก็เอาจุดนี้มาต่อว่าตลอด คือหนูเสียใจว่าทำไมเค๊าต้องพูดเหมือนตัดกำลังใจหนูตลอดอ่ะ ตอนนี้หนูก็รู้สึกว้าเหว่ามากๆเลยค่ะ ตอนนี้หนูรู้สึกอยากได้ความรักที่อบอุ่นยากมีครอบครัวที่ดี บางทีหนูเห็นเพื่อนเค๊าอยู่กับพ่อแม่ดีๆหนูก็รู้สึกอิจฉาบ้างอ่ะคะ ครูคะหนูเครียดด้วยอ่ะ หนูกลัว ว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกมั้ย