ในสังคมที่ให้ความสำคัญต่อระบบการวัดผลด้วยคะแนนและเน้นที่ตัวผลลัพธ์มากกว่าการกระทำที่นำไปสู่ผล
ทำให้คนขาดจริยธรรม และจะทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนต้องการ
เราตั้งแค่เกณฑ์วัดคนเก่ง แต่เราไม่ได้เน้นเกณฑ์วัดคนดี
แค่หนูคิดภูมิใจในความดีของตน ไม่ต้องใส่ใจคนอื่นหรอกนะคะ
เพราะเวลาสอบระดับชาติ ไม่มีใครช่วยเพื่อนหนูได้เท่ากับตัวของเขาเอง
ฝึกไว้ค่ะเพราะในชีวิตจริง คนดีที่ถูกใส่ร้ายจนกลายเป็นคนมัวหมองมีออกดาษดื่น
คนใส่ไคล้ใส่ความคนอื่นอาจหน้าชื่นในสังคม แต่ต้องอกตรมในอเวจี
แค่เรามี "หิริโอตตัปปะ"(คือเกรงกลัวและละอายต่อบาป) และมี"ศรัทธาในความดี"ก็พอค่ะ
ไม่นานค่ะ สังคมที่บูชาวัตถุและการฉ้อโกงจะถูกธรรมชาติตบเข้าสู่ครรลองที่ถูกต้อง
เพราะการกระทำที่ไร้ศีลจะก่อทุกข์ให้แก่ผู้กระทำเอง
ความโลภหรือความอยากได้ไม่ใช่ของเย็น แต่คือความร้อนที่เผาลนจิตใจให้หมองไหม้ เสื่อมสง่าราศี
เราอย่าฝึกเห็นแก่คะแนนด้วยวิธีไม่ถูกต้องก็พอ
และทำใจให้สงบ ไม่ต้องโกรธหรือน้อยใจนะคะ
เพราะความจริงจะหนีความจริงไปไม่พ้น
เอาจิตดูใจและพัฒนาใจของเราเองดีกว่านะคะ
เปลี่ยนคนอื่นยากกว่าเปลี่ยนตัวเราเองค่ะ
หนูคือเด้กดีสำหรับคุณครูค่ะ
ทำดีและอย่าหวั่นไหวต่อไปนะคะ
คนดีในสังคมจะได้มีเยอะๆนะคะ