ตอนหนูขึ้น ม.4 ก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกันเลยค่ะครู

หนูเลือกเรียนสายศิลป์ แต่อาจารย์เค้าไม่สนับสนุน แถมแช่งหนูอีกตะหาก

ว่าเรียนสายนี้แล้วจะเข้าอะไรได้ หนูก็เลยฮึดมาก กะว่าเลือกสายนี้แล้วจะขยันๆ

แต่เพื่อนที่เรียนสายศิลป์ถึงจะเรียนไม่เก่ง แต่ก็จริงใจทุกคนเลยค่ะ

ไม่มีแข่งกันเรียน ไม่มีอิจฉาที่คนนั้นคนนี้ได้เกรดดีกว่า

ขอบคุณครูมากเลยนะคะ ที่แนะแนวทาง แนวความคิดดีๆให้หนู

หนูรักคุณครูคะ

เมื่อเพื่อนคนหนึ่งได้รับการดูถูกจากอาจารย์

เคยอยู่ห้องคิงแต่กลับเปลี่ยนไปอยู่ห้องธรรมดาและพบสภาพเพื่อนที่ไม่เรียนหนังสือ

เมื่อเรียนอยู่ม.ปลาย เพื่อนคนนี้เรียนได้เกรดเกือบเต็ม4

แต่ก็ยังฝังใจที่ครูคนนั้นได้เคยดูถูก...

จึงนำมาซึ่งคำตอบดังนี

คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูนะลูก

แต่ว่า จริงๆแล้วไม่มีใครทำร้ายจิตใจขอหนูได้เท่ากับตัวของหนูเอง

อาจจะเป็นเพราะหนูเป็นเด็กเก่ง

เด็กเก่งจึงคำนึงถึงคะแนนและห้องเรียน

ตลอดจนให้ความสำคัญกับเพื่อนในแง่การเกื้อกูลให้เกรดดีขึ้น

มากกว่าจะมองว่าเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมโลกที่ต้องกระเสือกกระสนหาความสุขซึ่งอาจจะแปลกไปจากเรา

คนที่ไม่ได้เหมือนเราก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ดีนะลูก

ความดีของคนไม่เหมือนกัน และระดับความดีก็แตกต่างกันไป

จงนับถือ"ความเป็นปัจเจกบุคคล"ของแต่ละคน แล้วหนูจะมีความสุข

ใจที่ไม่คิดแค้นใคร โกรธใคร และให้อภัยคนอื่นเป็นจิตที่เป็นอิสระ

เกรดที่ได้สูง แต่ใจไร้สุข ก็ไม่ได้แสดงว่าหนูประสบความสำเร็จในการเรียนนะลูก

เมื่อตอนที่คุณครูได้เรียนโรงเรียนหนึ่ง

คุณครูเป็นอันดับต้นๆของห้อง ซึ่งไม่ใช่เพราะคุณครูเก่ง แต่เพื่อนๆต่างหากที่ไม่ค่อยชอบเรียนกัน

พวกเขาเลยทำให้คุณครูมีโอกาสสอบได้เลขตัวเดียวกับเขาบ้าง

เพื่อนข้างๆเป็นเด็กผู้ชาย บ้ายอยู่ชุมชนแห่งหนึ่ง แอบเอากัญชามาโรงเรียนให้เพื่อนอีกคนเอาไปผสมน้ำส้มพริกสายชูทำก๋วยเตี๊ยวขาย

คุณครูมีแต่ความโง่ อยากได้ไปใส่ก๋วยเตี๊ยวกินบ้างอะไรบ้าง ก็เลยขอเขาไปลอง

เขาตอบว่า "อย่าเลยสมศรี สิ่งเหล่านี้ไม่ดี อย่าริ อย่าลอง"

"แล้วทำไมพวกเธอลองกันล่ะ"

"ชีวิตพวกเราอยู่กับพวกนี้มาแต่เด็ก แต่เธอไม่ควรนะสมศรี"

เวลาสอบ พวกเขาทำไม่ได้ บางครั้งครูก็ต้องช่วยเพราะไม่อย่างนั้นเขาก็จะโดนไล่ออก แต่สอนเท่าไรก็ไม่จำ ทำอย่างไรได้ล่ะ

ทั้งๆที่ผิดแต่ก็แอบช่วย

ครูว่าครูไปเป็นมาเฟียหญิงได้เลยนะสมัยนั้น เพราะเด็กเก่งเขาจะไม่ชอบคบกับพวกนี้

แต่สำหรับคุณครู เกิดมาเพื่อเรียนรู้และชักชวนให้คนเห็นคุณค่าของสิ่งดีๆ

คนที่เอาแต่สนุก เอาแต่เล่น เพราะเขาสะสมความไม่รู้มานานจนเขาไม่สามารถเรียนทันจึงหันมาคุย มาเล่นแทนเรียน

ให้อภัยทุกคนที่หนูเพ่งโทษไปที่พวกเขานะคะ

คนเราต้องรู้จัก "หักหอกให้เป็นดอกไม้"นะลูก

คุณครูว่าคงมีคนสอนให้หนูเป็นคนเก่งมากแล้ว

แต่คุณครูขอสอนให้หนูเป็นเด็กที่คิดเป็นเเละปริ่มสุขนะลูก

เวลาคนเราเจอความทุกข์ เกรดเอาไปคลายทุกข์ให้หนูไม่ได้นอกจากพทธิปัญญา

หรือปัญญาที่ตื่นรู้ว่าอะไรคือของร้อน อะไรคือของเย็น

อะไรร้อนก็ปล่อยทิ้งเสีย

อะไรเย็น เรามีอยู่ ก็จงนำไปแบ่งปัน

รักหนูนะลูก

ถ้ารักคุณครู ก็อภัยทุกคนนะลูก

จุ๊บุ จุ๊บุ