ข้าน้อยนี้อยากตอบมากหนักหนา
แต่อับจนปัญญาที่จะตอบ
เล่นพูดคุยกันเป็นกลอนส่งทุกรอบ
เลตต้องตอบเป็นภาษาบทกวีที่งดงาม
น้องวิวเลยต้องนั่งคิดตรองตรึก
มานั่งนึกดูตามคำทีพร่ำเขียน
มานั่งอ่านแล้วจำไว้เป็นบทเรียน
ต้องพากเพียงเพื่อพ่อแม่สุขกายใจ
ยิ่งอ่านคำคุณครูซึ้งในจิต
ก็ยิ่งคิดกตัญญูทบเป็นสอง
ว่าเราควรดำเนินตามครรลอง
หมายใจปองเรียนให้ดีนี่สิจริง
กลอนพาไปไม่ไหวแล้วพอดีกว่า
มั่วหนักหนาเดี๋ยวคนอ่านรับไม่ได้
ครูภาษาไทยก็อาจจะชักตาย
ภาษาวอดวายเพราะน้องวิวริแต่งกลอน
55+