สวัสดีค่ะ นี้เป็นครั้งแรกที่หนูได้พิมพ์แสดงข้อความในเว็บของครู หนูเป็นลูกคนที่ 2ค่ะ คุณแม่รักหนูมากเลยค่ะ เวลาหนูสอบได้คะเเนนไม่ดีเวลาสอบที่โรงเรียน คุณแม่มักบอกว่าแม่ไม่ซีเรียสไม่ต้องคิดมาก เวลาหนูอยากได้อะไรแม่ก็มักจะซื้อให้ แต่หนูมีข้อเสียที่หนูชอบดาราเกาหลีค่ะเลยอาจส่งผลต่อการเรียนหนูด้วยก็ได้ค่ะ หนูอยู่ชั้นม.2 ขึ้นม.3 ค่ะ หนูอยากสอบเข้าเตรียมอุดมค่ะ บางครั้งมันก็เป็นข้อดีที่แม่มักบอกว่า อย่าไปซีเรียสมากบางครั้งเวลาหนูจะไปเรียนพิเศษเพื่อเข้าเตรียมฯ แต่บางทีมีติดดูคอนเสริตที่แม่จองไว้บ้างหรือบางทีแม่ก็บอกให้อยู่บ้านแต่หนูอยากไปเรียนมากเลยค่ะ หนูเป็นพวกที่เถียงคำไม่ตกฟากจนแม่โกรธ หนูรู้นะค่ะว่าแม่เป็นห่วงหนู ไม่อยากให้หนูเหนื่อยแต่แค่เรียนสำหรับหนูแล้วมีนไม่หนักหนาเลยกลับรู้สึกดีด้วยซำที่ได้เรียนเยอะๆแต่แม่ไม่เข้าใจเลยหนูอยากสอบเข้าเตรียมฯได้แม่จะได้ภูมิใจ "บางครั้งหนูต้องการแรงกระตุ้นจากหม่าม้าแต่ทุกครั้งที่หนูพยายามท่องศัพท์กลับมาทบทวนบทเรียน ก็จะได้สายตาเหมือนดูถูกหนูบางอย่างเพราะแม่มักบอกหนูเสมอว่าหนูไม่ใช่คนฉลาดแต่หนูขยันถึงแม้ม้าจะชมว่าหนูขยันก็ตามแต่สีหน้า น้ำเสียงเหมือนไม่ใช่เลย ม้าไม่ได้รู้สึกภูมิใจกับคำว่าขยันของหนูเลย หนูแค่อยากแสดงให้ม้าเห็นว่าที่ม้าเสียเงินให้หนูไปเรียนไม่ได้เสียปล่าวนะ และจะเข้าเตรียมให้ดู แต่แม่มักจะไม่ให้หนูไปเรียนบางทีแค่ซื้อของกับแม่หนูทำให้หนูขาดเรียนคร้งนึง
ครูขาหนูจะทำยังไงดีค่ะจนเมื่อสงกรานต์ทรี่ผ่านมา ครูได้มาเยี่ยมโรงเรียนที่สาขาบางกะปิเขามีให้รดน้ำดำหัวครูหนูเลยตัดสินใจไปต่อแถว ครูเชื่อไหมค่ะ เมื่อครูเอาแป้งที่มือครูมาปะลงที่แก้มหนู หนูรู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะอบอุ่นจนหนูรู้สึกเหมือนครูเป็นแม่อีกคนเลยค่ะ หนูเลยคิดว่าถ้าม้าไม่ได้ซีเรียสเรื่องที่หนูจะสอบเข้าเตรียมฯจนหนูขาดแรงจูงใจที่จะอ่านหนังสือ หนูก็จะคิดว่า หนูพยายามเพื่อครูสมศรีหรือคนที่หนูรู้สึเหมือแม่อีกคนก็ได้