ในที่สุด ปิ๋มก็ปรากฎตัว 555

แล้วเบิ้มล่ะ ??

โอเปิ้ล...

มิ้วรู้แล้ว จะทำไงให้

ปิ๋มไม่ลอย 55+

แอบเจาะห่วงปิ๋มไง อิอิ

ปิ๋มน่ารักมากๆ 55+

ปิ๋มอย่าลอยน่ะ ดึงไม่อยู่แล้ว

อย่าลอยๆ

งั้นเด๋วช่วยดึงให้ละกันนะ
อิอิ

ปิ๋มน่ารักมากๆ 55+

ปิ๋มอย่าลอยน่ะ ดึงไม่อยู่แล้ว

อย่าลอยๆ

อยากเห็นปิ๋ม น่ารักแน่เลยง่ะ

อ่ะแฮ่มๆ

ถึง น้องปิ๋ม...

ดีใจ ที่พี่ได้รู้จักน้อง นะครับ...เป็นคนดัง ใน เซ็นเตอร์ ครูสมศรี ต่อไป นะจ๊ะ...

อ้อ... ที่สำคัญ ตั้งใจ ทำความฝันให้เต็มที่ นะน้อง...

แม้ว่า มันกำลังใกล้เข้ามา อย่าได้หวาดกลัว กับมัน...

สู้ ต่อไป น้องปิ๋มมมมมมมมมมมมมม

แอ๊มใครลงชื่อlog inเม้นบนให้ขอบคุณนะคะเหอๆ

(จำได้ว่าไม่log in)

ปิ๋มอ่ะหรอ...

น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ

น่ารักจนไม่มีคำบรรยาย

ถ้ารู้จักแล้วจะหลงรัก 55+

น่ารักง่ะ อยากเห็นเหมือนกานนน

อ๊ากกก

พี่ปิ๋มมีตัวตนจิงๆด้วย

^^

แล้วพี่เบิ้มละคุงครู สงกะสัยๆ

อยากเหงหน้าจัง งุงิ

พี่ ปิ๋ม

น่ารักจังเลยอ่ะคนชื่อปิ๋มอ่ะ อ่านแล้วซึ้งอ่ะ ตอนแรกอ่ะนึกว่าปิ๋มนี่ชื่อครูสมัยเรียนซะอีก
แล้วคนที่ชื่อปิ๋มอ่ะชื่อปิ๋มเจงๆหรอ เท่ดีเนาะ
คริคริ เราเด็กพีเป๊ะแหละ ชื่อของพี่เป๊ะ ก้อเท่เหมือนกันนะ+5555

love kru makk naka

angie 's sister

และแล้ว "ปิ๋ม" ชื่อที่คุณครูผูกพันมากว่า25ปีของความเป็นครูก็ปรากฎตัวขึ้นมา

"ปิ๋ม" คือเด็กผู้หญิงที่ทำให้คุณค่าของคำว่า"ครู"มากกว่าที่คุณครูคิดไว้

ทันทีที่"ปิ๋ม"กลับมาจากอาเจนตินา ปิ๋มก็รีบให้คุณพ่อคุณแม่พามาหาคุณครูนอกระบบธรรมดาๆคนนี้

ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณแผ่นดินไทย ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ คุณครูทุกท่านของ"ปิ๋ม"

ผู้สร้าง"ปิ๋ม"ผลงานชิ้นโบว์แดงของสังคมไทยให้มาเป็น"ลูกศิษย์"ของครูนอกระบบคนนี้

คุณครูของจารึกเรื่องราวนี้ไว้ไปจนวันตาย

อยากให้"อาปา"ผู้ล่วงลับไปแล้วได้รับรู้ว่า

"อาปา"ยังไม่ตาย เพราะคำสอนของอาปามีผู้สืบทอดต่อไปแล้ว

ขอบคุณทุกอักขระที่"ปิ๋ม"มอบให้ค่ะ

Re: (ไม่มีหัวข้อ)
? ส่งให้: คุณครูสมศรี เมื่อ: มิถุนายน 08, 2008, 11:44:35 pm ?

--------------------------------------------------------------------------------
คุณครูขาตอนนี้ห้าทุ่มแล้วแหละ หนูเพิ่งทำการบ้านเสร็จเองค่ะ แต่ว่า พอดีว่าวันนี้มีอะไรอยากจะบอกครูจังเลย ถ้าไม่ได้บอกต้องนอนไม่หลับแน่ๆ ฮ่าๆๆ คือว่า หนูอยากจะบอกครูว่า วันนี้วันที่ 8 มิ.ย.2551 เป็นวันที่หนูได้รู้จักกับคุณครูมา 4 ปีเต็มๆแล้ว เมื่อย้อนเวลากลับไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว วันที่ 8 มิ.ย.2547 เป็นวันแรกในชีวิตของหนูที่ได้มาเรียนกับคุณครูสมศรี หนูรู้สึกวิตกเป็นอย่างมากเพราะไม่เคยเรียนพิเศษมาก่อนและก็กลัวครูด้วย แต่คุณครูคะ คุณครูเป็นบุคคลที่หนูรักและเคารพอย่างแรงกล้าตั้งแต่เเรกที่หนูได้สัมผัสคุณครูเลยจริงๆนะคะ หนูรู้สึกปลื้มคุณครูอย่างมากจนพอหมดชั่วโมงเรียนหนูมักจะใจหายเสมอว่า มำไมหมดชั่วโมงเร็วจังจนหนูแทบไม่อยากกลับบ้านเลย วันที่หนูมีเรียนกับครู หนูจะคอยนั่งนับวันอยู่เสมอว่าเมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึง และพอปิดคอร์สทีไรหนูก็เศร้าเป็นอย่างมากทุกทีเพราะอีกตั้งนานกว่าจะได้เจอครูอีก

คุณครูคะขอบพระคุณนะคะที่ทำไมหนูรักภาษาอังกฤษและเก่งภาษาอังกฤษได้ขนาดนี้ ฮิฮิ เพราะคุณครูเป็นแรงบันดาลใจและเป็น idol ของหนูมาตลอด จึงทำให้หนูมีจุดมุ่งหมายมาตั้งแต่ ม.2 ว่าอยากจะเข้าคณะอักษรศาสตร์ จุฬา หนูมีความมุ่งมั่นเช่นนี้มาตลอดและหนูจะพยายามทำมันให้สำเร็จให้ได้นะคะ

คุณครูขา หนูไม่เคยคิดเลยว่า คุณครูจะมารู้จักหนู เพราะมีเด็กอีกตั้งหลายคนที่รู้จักคุณครูแต่คุณครูก็ไม่สามารถรู้จักเด็กทั้งหมดได้ จึงนับว่าเป็นเกียรติและเป็นบุญอย่างยิ่งที่หนูได้มารู้จักคุณครูและคุณครูก็มารู้จักหนู

คุณครูคะ หนูไม่รู้จะเขียนอะไรให้คุณครูอีกดี แค่อยากจะบอกครูว่าตลอดเวลาที่หนูได้รู้จักครูมา หนูรักและเคารพเทิดทูนครูเสมอมา คุณครูเป็นผู้ที่มีความสำคัญสำหรับหนูเป็นอย่างมา คุณครูเป็นบุคคลหนึ่งที่เป็นส่วนสำคัญในชีวิตหนู หนูรู้สึกว่า การได้รู้จักครูมันทำให้ชีวิตหนูมีสีสันมากขึ้น อย่างเพื่อนหนู เค้าอาจจะชอบบ้าดาราหรือนักร้องเกาหลีกัน แต่สำหรับหนู"ชั้นบ้าครูสมศรีว่ะ" มันอาจจะเป็นอะไรที่ไม่เหมือนใคร แต่มันก็ทำให้หนูมีความสุขได้อยู่เสมอ

คุณครูคะ หนูก็คงจะต้องไปนอนแล้วนะคะ สิ่งที่หนูเขียนให้ครูก็เป็นของขวัญอย่างหนึ่งในวันนี้ วันที่หนูได้รู้จักและผูกพันธ์กับคุณครูมาตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา มันเป็นความรู้สึกดีๆที่หนูอยากบอกครูและมีให้ครูเสมอมา

"สุขสันต์วันที่เรารู้จักกันครบ 4 ปีค่ะ"

เจอกันอาทิตย์หน้านะคะ

ป.ล.ปีหน้าครบ 5 ปี ไปกินเลี้ยงที่เอมเคกันมั้ยคะ?? อิอิ