|
: October 08, 2008, 09:58:23 PM
: H i t a c h i 4520
|
|
จริงแหล่ะ กดเอ็นเทอร์ ได้ พอดี เป๊ะ กับเวลานั้น เรย...หุหุ
|
|
: October 08, 2008, 09:32:32 PM
: PRAEWSMILE
|
|
=]
|
|
: October 08, 2008, 05:01:11 PM
: ดญ พอย_^^_
|
|
ถูก ม่ะมากก ข๊ะ
ครูสวยเลยพาเลขสวยไปด้วยย !!
|
|
: October 07, 2008, 07:11:00 PM
: kznot
|
|
อ่ะ อ่ะ อ่ะ
ถูกต้องนะคร้าบบบบ บบ
|
|
: October 07, 2008, 05:01:00 PM
: Unidentified Girl
|
|
เลขสวย เพราะครูสวย
|
|
: October 07, 2008, 04:26:42 PM
: IMME
|
|
ขอบคุณค่ะคุณครู
|
|
: October 07, 2008, 10:35:04 AM
: อุซางิจัง..CUD44
|
|
ว้าวววว
(ปิ๋มเค้าให้อ่านรายละเอียดอ่านไรอ่ะ)
|
|
: October 06, 2008, 10:10:02 PM
: kznot
|
|
ครูสวยๆยยย
เลขเรยสวยๆ
|
|
: October 06, 2008, 10:04:10 PM
: ปิ๋ม อาร์เจน
|
|
|
|
: October 06, 2008, 10:01:10 PM
: ปิ๋ม อาร์เจน
|
|
di
|
|
: October 06, 2008, 08:08:08 PM
: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
|
|
ความทุกข์เป็นเพื่อนแท้ของเรา
ความสุขต่างหากที่เป็นเพื่อนกิน
เพราะเมื่อเรามีความสุข ช่วงเวลานั้นช่างสั้น และหายไปในพริบตา
ในเมื่อเพื่อนเเท้ให้เวลาเรามากกว่า
หนูอย่ารังเกียจเขานะลูก
ปริญญาบัตรถูกน้ำก็เปื่อยยุ่ยได้
แต่เกียรติบัตรของมนุษย์นั้นไม่มีทางสูญสลาย
มีสวรรค์เป็นผู้ประธาน
มีความเพียรเป็นอธิการบดี
มีความมานะเป็นคณาจารย์
มีความเอื้อเฟื้อเป็นเพื่อนบัณฑิต
มีพระคุณบิดรมารดาเป็นดอกไม้แนบกายบัณฑิต
เกิดเป็นมนุษย์อย่าติดแค่เปลือกนอก
ทุกคนอาจแข่งคว้าปริญญา เกียรติ และตำแหน่งไว้ต่อท้ายชื่อสกุลตน
แต่เรามาสะสมความดีไว้ดีกว่านะลูก
แค่หนูปรารถนาที่จะทำสิ่งดีๆตอบแทนผู้มีพระคุณ คุณครูก็ขอปรบมือในเกียรติยศของปราชญ์น้อยคนนี้แล้วนะลูก
สู้ๆต่อไปนะคะ
ไม่ต้องทุกข์นะคะคนดี
เราต่างมีวันนี้เพื่อหน้าที่
ปุ๋ยหมักเน่าจึงสร้างความเติบโตให้ไม้ได้เติบใหญ่อย่างสง่างาม
ทุกเหตุการณ์แม้ทุกข์เศร้า ย่อมมีค่า ถ้ามองเป็น
คุณครูขอเป็นกำลังใจให้นะคะหนูน้อย
|
|
: October 06, 2008, 06:34:59 PM
: kznot
|
|
เเค่ได้ทำ ในสิ่งที่ตนชอบ
ก้อไม่ต้องเสียใจอะไรเเล้วหล่ะคับ
เเล้วก้อ ประสบการณ์ ที่เมืองนอกเปงอะไรที่พิเสดมากคับ
ผมเคยไปเเคนานา 1 เดิอน ยังอยากได้โอกาสนี้อีกเรยคับ
เเล้วก้อ อยู่ที่ไหนก้อเก่งได้คับ
เตรียมก้อเรียนเหมือนที่อื่น เเค่สังคมดีกว่า
|
|
: October 06, 2008, 06:27:43 PM
: IMME
|
|
สวัสดีค่ะคุณครูสมศรี
หนูต้องกราบขอบคุณคุณครูมากๆเลยนะคะ
คุณครูทำให้หนูมีกำลังใจที่จะทำหลายสิ่งหลายอย่างที่หนูอยากทำแล้วท้อค่ะ
หลังจากที่หนูได้ฟังคุณครูเล่าให้ฟังเกี่ยวกับตอนที่คุณครูไปสอบที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ก็ทำให้หนูเลือกบางสิ่งบางอย่างได้ง่ายขึ้นค่ะ
ตอนแรก หนูก็คงเหมือนเด็กหลายๆคนที่อยากจะลองไปสอบที่เตรียมฯ แต่แล้วหนูก็เผอิญสอบติดนักเรียนแลกเปลี่ยนเป็นระยะเวลา 1เดือน แล้ววันเดินทางของหนูก็ตรงกับช่วงที่โรงเรียนเตรียมฯกำลังจัดการสอบ
ในตอนแรก หนูคิดว่าหนูจะสละสิทธิ์
แต่หนูก็คิดว่า บางทีการที่หนูไปใช้ชีวิตในต่างประเทศ
ถึงแม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่มันก็คงสร้างหลายสิ่งหลายอย่างที่ในเมืองไทยให้หนูไม่ได้
หนูคิดว่าถึงแม้ว่าชีวิตหนูจะไม่ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมฯเหมือนที่คุณแม่ท่านหวัง หนูทราบว่าท่านตั้งใจตั้งแต่หนูยังเด็ก แต่ท่านก็เคารพการตัดสินใจของหนู แถมยังให้การสนับสนุนหนูด้วย
ท่านทราบว่าหนูเศร้าท่านบอกหนูว่า ไม่ต้องกังวลนะลูก ถึงแม้ว่าหนูจะไม้ได้สอบเตรียมฯ แต่แม่ก็เชื่อว่าถ้าหนูตั้งใจ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หนูก็เก่งได้ทั้งนั้น
แต่หนูก้อยังรู้สึกเศร้าอยู่ดีที่ไม่สามารถที่ทำฝันของท่านให้เป็นจริงได้
หนูควรทำอย่างไรดีคะคุณครู
และก็ต้องกราบขอบคุณคุณครูอีกครั้งนะคะ ที่ทำให้หนูมีความมุ่งมั่น กลับมามีความเชื่อมั่นในตนเองอีกครั้ง(เพราะว่าตั้งแต่เข้ามัธยมมาหนูกดดันมาก การแข่งขันที่สูงซึ่งหนูก็เข้าใจ เกรดหนูตกมาก แต่พอหนูได้ฟังคุณครูเล่าวิธีเทียมเกวียณแล้วหนูคิดว่าน่าสนใจ และมันทำให้หนูเชื่อมั่นว่า ความพยายามและความตั้งใจสามารถสร้างทุกสิ่งได้ )
ขอบคุณคุณครูอีกครั้งค่ะ
|
Kru Somsri's English School
