Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( คุณครูสมศรีคะ หนูจะทำอย่างไรดี ทั้งที่หนูอยู่แล้วว่ามันต้องทำ ต้องพยายาม )

: May 14, 2009, 03:55:49 PM : Dorapear
พยายามเข้านะคะ
: May 14, 2009, 03:42:46 PM : &(%$%#$)(&^%$^&(* [ME]
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้
: May 14, 2009, 11:33:43 AM : K0K
สูๆสู้ตายคับ บ บ***
: May 14, 2009, 11:32:12 AM : Dorapear
สู้ๆนะคะ
: January 08, 2009, 10:10:37 PM : EFFIE
พยายามต่อไปนะ
: January 05, 2009, 07:49:34 PM : Helix
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
: January 05, 2009, 05:39:47 PM : องครักษ์แห่งวังแสงสูรย์
: N'NaN&P'ToR+] January 05, 2009, 03:18:57 PM เปิดเพลงพี่โต๋ฟังเลยค่ะ อิอิ เปนกำลังใจให้ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ -*-
: January 05, 2009, 03:18:57 PM : NaNToR+
เปิดเพลงพี่โต๋ฟังเลยค่ะ อิอิ เปนกำลังใจให้ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ
: January 04, 2009, 10:58:48 PM : Sunny
เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเข้าใจความรู้สึกของเธอดี เพราะตอนนี้เราก็เป็นเหมือนกัน.. แต่จากนี้ เราจะสู้ เราจะไม่ยอมแพ้ สู้ๆ นะเด็กเอ็นท์53(หรือป่าว) เห้อ เราก็เคยมีความคิดแบบนี้ คือเราเข้าใจว่ามันอจไม่ได้ที่จะไม่ท้อแท้ แต่ว่า...อ่ะนะ สู้ๆ เข้มแข็งเข้าไว้ แล้วทุกอย่างจะดีเอง^^
: January 04, 2009, 09:04:16 PM : Dereana
ไก่ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ
: June 18, 2007, 09:42:32 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
หนูน้อยจ๋า คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูและเห็นใจมากที่ความเครียดเข้ามายึดพื้นที่หัวใจของหนูทั้งดวง หนูเครียดเพราะหัวใจของหนูถูกคาด ถูกหวัง จนเกิดอาการอึดอัด เป็นธรรมดาของกลไกทางจิตใจที่เราใส่ความรู้สึกเข้าไปนานและต่อเนื่องจนจิตใจของหนูอ่อนล้า คุณครูคิดว่าหนูควรสลัดความหวังทิ้ง เดินทางไกลหากแบกสัมภาระติดตัวไปมากมาย ย่อมเหนื่อยล้าก่อนที่จะถึงจุดหมาย สองขา สองมือ และหนึ่งกำลังใจ แค่นี้ก็เพียงพอต่อการเดินทางบนเส้นทางนี้ หนูจ๋า หนูยังอยู่แค่จุดเริ่มต้นนะลูก หนูไม่ใช่ไม่เก่ง แต่หนูยังไม่คุ้นเคยแค่นั้นเอง คนที่ประสบความสำเร็จเขาอดทนและเข้มแข็ง เขามีหนึ่งหน่วยชีวิตเท่าเรานะลูก แต่สิ่งที่ต่างกับเราก็คือ เขาไม่ยอมแพ้ ไม่มีคำว่า"แพ้"ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้ นกบินทางไกล แต่นกไม่เคยนับระยะทางระหว่างบิน ปลาเทร้าท์ต้องว่ายทวนกระแสน้ำตกเพื่อวางไข่ในที่ปลอดภัย เหนื่อยแสนเหนื่อแต่มันไม่เคยท้อนะลูก หรือเพราะมันไม่มีความคิด ความรู้สึก ก็ถ้าเป็นเช่นนั้นหนูคงต้องเลียนแบบนกและปลา เวลาทำความดี ย่อมดี ณ ขณะทำ อ่านหนังสือเพื่อได้ความรู้ ไม่ใช่คะแนนนะลูก และสูงค่ากว่านั้นคือการได้ฝึกความอดทนของเรา ยามแม่คลอดลูก ช่องคลอดฉีกขาด เลือดทะลักหลั่งรินแต่บนใบหน้าของแม่ก็ยังคงปริ่มไปด้วยรอยยิ้ม แม่ไม่เคยจดจำความเจ็บปวดยามให้กำเนิดชีวิตเรา แต่กลับแปรความเจ็บปวดมาเป็นความชื่นใจกับของขวัญชิ้นงามที่แม่ได้รับ คุณครูมั่นใจว่าไม่มีอะไรที่มนุษย์ที่ประคองสติไว้ได้จะทำไม่ได้ ที่สุดของความเจ็บปวดคือความชา และที่สุดของความขยันอย่างมากสุดก็แค่นอนน้อยลง สนุกน้อยลง ก็แค่นั้น แต่หนูมิใช่ต้อฝืนทนไปทั้งชีวิตนะลูก[/size] ก็แค่เหมือนปลาเทร้าท์ที่อาศัยกำลังใจว่ายสวนกระแสของน้ำตกเพื่อหาที่ที่ดีที่สุดให้ลูกน้อยเท่านั้น สูดลมหายใจลึกๆ ไม่ใช่เราคนเดียวที่ต้องขยันนะลูก คุณครูศรัทธาในการศึกษาไทยที่สอนให้เราอดทน แต่จะให้ดี อย่าคิดว่าตัวเองเครียด อย่ามีเจตคติไม่ดีต่อการสร้างความขยัน ทุกวันนี้คุณครูอ่าหนังสือมากกว่าวันก่อน เพราะกลัวความไม่ฉลาด แต่พอมาถึงจุดหนึ่งจึงรู้ว่าความไม่ฉลาดยังไม่น่ากลัวเท่ากับการกลัวอุปสรรค การสอบไม่ติดไม่น่ากลัว แต่การกลัวการสอบไม่ติดนี่สิน่ากลัวกว่า ถ้าหัวใจเรามีแต่ความกลัว แล้วพื้นที่สำหรับนักสู้จะอยู่ที่ไหนล่ะ ถ้าหนูรักคุณครู หนูต้องเชื่อคุณครูนะลูก ก้มหน้าอ่านต่อไป แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องคะแนน สิ่งที่หนูรู้อาจจะไม่ตรงกับสิ่งที่เขาต้องการวัด หนุจงสร้างความพร้อมด้วยการอ่านหนังสือ สลับกับการประเมินตนเองด้วยการทำข้อสอบ แล้ววิเคราะห์ผลด้วยหลักวิทยาศาสตร์ว่าเรามีจุดอ่อนตรงไหนดีกว่ามากล่าวว่าตนเองหรือตัดกำลังใจตนเองจนสูญสิ้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ฝ่าขุนเขาต้องใช้กำลังและศรัทธา ฝ่าอุปสรรคและปัญหาต้องใช้"ปัญญา" และ "ความเพียร" เชื่อคุณครูนะลูกใช้ปัญญานำอารมณ์นะลูก แล้วใช้ความเพียรเป็นแสงเทียนส่องทาง นั่นไง....มองเห็นปลายทางแล้วยังลูก ตามคุณครูมานะ คุณครูจะประคองลำแสงไม่ให้แสงเทียนดับลง ตามครูมานะลูก คุณครูจะอญุ่ข้างหนูนะลูก ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้วนะ เราจะไปด้วยกันนะคนดี
: June 18, 2007, 08:45:49 PM : rUkToR+
มันยังไม่เห็นผลตอนนี้หรอกค่า เพิ่งเทอม 1 เอง ใจเย็นๆค่ะเริ่มต้นได้ขนาดนี้ ทำบ่อยๆจนชำนาญ แต่ต้องทำอย่างต่อเนื่องนะคะ เดี๋ยวก้อติดคณะที่น้องต้องการนะคะ ไม่ต้องเครียดนะคะ ทำใจสบายๆ เปิดเพลงพี่โต๋ฟังก้อได้+555(ไม่ค่อยจะโปรโมต) พี่+พี่โต๋จะเป็นกำลังใจให้น้องสมหวังนะคะ โชคเอค่ะ
: June 18, 2007, 06:46:54 PM : รักคุณครู
หนูไม่รู้ว่า ตอนนี้คนที่ต้องเตรียมเอนท์ ท่ามกลางกระแสกดดันต่างๆ รวมทั้งตัวหนูเองด้วย หนูถามตัวเองว่า หนูเก่งขึ้นหรือยัง ดูบริหารเวลาเป็นไหม ตลอด summer ที่ผ่านมา หนูไม่เรียนพิเศษที่ไหน วางแผนไว้เลยว่าเราจะอ่านหนังสือ ให้ครบทุกวิชา อย่างคร่าวๆ เพราะเมื่อ เปิดเทอมหนูก็ ลงเรียนพิเศษทุกวิชาไว้เหมือนกัน หนูสรุปศัพท์ครูสมศรี ทั้ง AD 1 -2 ตลอด summer ทั้งหมด แต่หนูก้อยังท่องได้ไม่หมด หนูคิดเสมอว่า หนูจะเอ็นท์ติดไหม เราอ่านเยอะนะ หนูอยากเข้า รัฐศาสตร์ IR จุฬา มากๆ แต่เมื่อหนูลองทำข้อสอบเก่า สัก 2-3 ฉบับ ทั้งๆที่หนูได้ คะแนนภาษาอังกฤษดีที่ รร. + มีพื้นฐานของคุณครูพอสมควร หนูกลับทำ วิชาอังกฤษได้แค่ 50 กว่าๆ สังคมหนูว่าหนูถนัด มาก หนูได้แค่ครึ่งๆ ทั้งๆที่หนูอ่านจบหมดแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่าน หนูอ่านแต่วิชาที่ชอบคือ อังกฤษ + สังคม ทำให้วิชาอื่นๆ ที่ต้องสอบด้วยคือ เลข วิทย์ ซึ่งหนูไม่ถนัด แต่หนูกลับไม่ค่อยจะฝึกฝน เมื่อถึงเวลาเรียนพิเศษ ณ ตอนนี้ ก้อได้แค่เรียน แล้วหลับใน ณ เวลานี้ หนูมีความท้อแท้มากๆ หนูมองไกลว่า หนูอยากเป็นนู้น เป็นนี่ หนูวางแผนไว้หลายอย่าง แต่ ณ ตอนนี้ หนูกลับ ทำอะไร ที่เป็นพื้นฐาน ไม่ได้ดี ... บางครั้งหนูร้องไห้อยู่คนเดียว และให้กำลังใจตนเองเสมอ หนูอยากทำให้ แม่หนูภูมิใจ อยากให้แม่สบายด้วยมือของหนู หนูอยากเป็นหญิงเก่ง เหมือนกับพี่ชายของหนูที่ประสบความสำเร็จ แต่ช่วงนี้สิ่งต่างๆ ที่คิด + หวัง ซึ่งเป็นแรงกดดันให้เราต้องพยายาม แต่กลับดูท้อถอยลงเข้าไปทุกที หนูรักแม่ หนูรักพี่ หนูรักคุณครูทุกคน ปัญหาหลายๆเรื่องที่ตรงนี้มีมากมาย บางทีเครียดไปจริงๆ