Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ครูคับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา(เพื่อนต้องสูญเสียคุณพ่อคุณแม่ มาให้กำลังใจเพื่อนกันค่ะ )

: July 05, 2008, 08:12:56 PM : รักปิ๋ม
โห อ่านแล้วแทบร้องเลยอ้ะ T^T ขอให้สู้ๆนะคับ เป็นกำลังใจให้มาก ผมอ่านแล้วคิดว่าผมโชคดีมาดเลยที่มีพ่อและแม่อยู่ ขอบคุณนะที่สอนให้ผมเข้าใจเวลาที่เหลือให้มีคุณค่า ^^
: July 05, 2008, 07:18:56 PM : คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์
ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกคนนะคับ อ่านแล้วรู้สึกเลยอ่าๆๆ T^T อย่าท้อถอยนะคับ เป็นกำลังใจให้เสมอคับผม สู้ๆคับ
: July 05, 2008, 05:31:08 PM : lB a d t z_m a r u
อ่านแล้วร้องไห้เลยT_T ขอแสดงความเสียใจด้วยคนค่ะ เข้มแข็งไว้นะคะ อย่ายอมแพ้ เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ สู้ๆนะ อย่าท้อนะคะ
: July 05, 2008, 12:55:09 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
ขอบคุณในตวามห่วงใยเพื่อนๆของหนูนะครับ นี่แหละ ..สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่หนูปลูกฝังให้หนูถักทอความดีค่อจากท่าน แสดงหห้เห็นว่าท่านจากเราก็แต่เพียงร่างกายเท่านั้น แต่แท้จริงแล้วท่านยังอยู่ดูหนูยืนหยัดและสร้างความดีต่อไป ตอนนี้สิ่งที่หนูถ่ายทอด ทำให้เพื่อนอีกหลายคนตระหนักถึงพระคุณและความโชคดีที่เขายังมีพ่อแม่อยู่ข้างๆมากขึ้น หนูได้สร้างกุศลอย่างมากเลยครับ... ขอบคุณครับลูกชายของแม่
: July 04, 2008, 10:22:33 PM : pooh01123
ขอบคุณครับ คุณครู ตอนแรกผมรู้สึกท้อแท้มาก ต้องยอมรับเลยว่ามันเป็นอะไรที่หนักมากๆ เพราะว่ามันเกิดขึ้นเร็ว เร็วมากจนไม่ได้ตั้งตัว ตอนเด็กๆผมเคยคิดเล่นๆว่า ถ้าไม่มีพ่อแม่อยู่แล้วผมจะทำยังไง ... ตอนนั้น วัยขนาดนั้นผมบอกได้เลยว่าคิดไม่ออกครับ และไม่อยากจะคิดด้วย เพราะผมคิดว่าท่านคงอยู่กับผมอีกนาน แต่จริงๆแล้วมาไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ .. ผมของบอกเพื่อนๆทุกคนเลยนะครับว่า การที่มีพ่อแม่อยู่ ไม่ว่าจะทั้งคู่ หรือ ขาดใครไปคนใดคนหนึ่งก็ตาม ผมว่าพวกเราควรจะใช้เวลาที่มีอยู่ของเรา ไม่ใช่เพื่อตัวของเรา แต่เพื่อนคนที่เรารักมากกว่า เพราะเราไม่อาจจะรับรู้ได้เลยว่า เราจะเสียท่านไปเมื่อไหร่ แต่ถ้าเสียแล้ว เราจะได้ภูมิใจได้ว่า อยากน้อยนั้น เราก็ได้ทำเพื่อท่านแล้ว ผมหวังว่า กรณ๊ของผม จะเป็นตัวอย่างให้เพื่อนๆนะครับ ขอให้เพื่อนเป็นลูกที่ดี กับคุณพ่อคุณแม่ ...คิดซะว่าถ้าเสียท่านไปเราก็ทำดีที่สุดแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง ขอบคุณนะครํบ สำหรับกำลังใจ พี่ๆทุกคน และครูแม่คนที่2ของผม ^^
: July 04, 2008, 10:13:46 PM : องครักษ์แห่งวังแสงสูรย์
ขอแสดงความเสียใจมากเลยครับ ผมขอในกำลังใจคุณเต็มที่น่ะ จงสู้ต่อไปน่ะ... อย่าท้อล่ะ..........
: July 03, 2008, 10:55:16 PM : NaaPaaat
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ขอให้เข้มแข็ง อดทน และอย่ายอมแพ้ ยามใดที่ท้อแท้ ลองกลับมามองที่บอร์ดแห่งนี้นะครับ ทุกๆคน พร้อมเป็นกำลังใจให้เสมอครับ โชคดีครับ ขอบคุณคุณ ที่ทำให้ผมรักคุณพ่อและคุณแม่มากขึ้น...
: July 03, 2008, 10:05:45 PM : Fatal Frame
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ น้ำตาไหลเลยโดยไม่รู้ตัวเลย ขอแสดงความเสียใจจริงๆครับ อ่านแล้วทำให้ผมคิดได้เลยว่า "โชคดีมากที่พ่อแม่ผมยังอยู่"
: July 03, 2008, 10:02:51 PM : N' OPEL
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ กับการสูญเสียในครั้งนี้ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ครูและพี่ๆรวมทั้งเพื่อนๆ ณ ที่แห่งนี้ จะคอยเป็นกำลังใจให้ เป็นที่พึ่งพิงยามหัวใจอ่อนล้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้อย่าสูญเสียความหวังไปนะ ตราบใดที่เรายังใช้ชีวิตอย่างมีความหวัง ไม่ว่าชีวิตจะพบพานความมืดมนเพียงใด แสงแห่งความหวังจะยังคงส่องทางชีวิตให้เราเสมอ
: July 03, 2008, 09:55:48 PM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
Poohที่รัก คุณครูขอแสดงความเสียใจต่อเหตุการณ์ที่หนูต้องสูญเสียทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไปในเวลาเดียวกัน เข้มแข็งไว้นะลูก ท่านทั้งสองไม่ได้จากหนูไปไหน หนูลองเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าสิลูก หนูจะสามารถสัมผัสพลังอันยิ่งใหญ่ เพราะท่านทั้งสองสถิตย์อยู่บนท้องนภา ท่านจะคอยมองลงมาดูแลหนู ท่านจะคอยเป็นกำลังใจยามหนูท้อแท้และท้อถอย เมื่อสามเดือนก่อน คุณครูได้ไปงานศพคุณแม่ของอาจารย์ท่านหนึ่ง ท่านถามคุณครูว่า "ใช้เวลานานเท่าไหร่คะพี่ หนูถึงจะลืมการเสียชีวิตของแม่ได้" ท่านทราบดีว่าคุณครูสูญเสียคุณพ่อในวัยใกล้เคียงกับหนู หลังจากที่ท่านถามเสร็จ คุณครูชงักอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมพยายามถามตัวเองว่า เราเคยลืมเหตุการณ์นี้ด้วยหรือ "ไม่มีวันลืมค่ะ เพราะท่านอยู่ในใจพี่เสมอ" ยามที่คุณครูประสบความสำเร็จ สนุกสนาน หรือทุกข์ตรม พ่อจะมายืนเคียงข้างคุณครูเสมอ คุณครูไม่เคยรู้สึกว่าเราแยกจากกันเลย แปลกเสียอีก ทีคุณพ่อกลับตามดูแลคุณครูได้มากกว่ายามที่ท่านมีชีวิต เพราะท่านสถิตย์อยู่ในใจของคุณครูนิจนิรันดร์ ทุกคืนเมื่อสวดมนต์เสร็จ คุณครูกับคุณพ่อจะพูดคุยกันเสมอ ท่านพร่ำสอนและพร่ำเตือนแคอยเป็นกำลังใจให้คุณครูลุกขึ้นมาสอนเด็กๆได้อย่างปริ่มพลัง คุณครูเล่าให้ท่านฟังว่าคุณครูชอบเล่าเรื่องของคุณพ่อด้วยความภาคภูมิใจว่า พ่อคือชาวจีนโพ้นทะเลที่การศึกษาไม่ได้สูงส่ง แต่กลับเป็นปราชญ์เอกในดวงใจของลูกคนนี้ ไม่มีลูกศิษย์คนไหนที่ไม่ได้ยินเรื่องพ่อจากปากของลูกเลย หนูเห็นไหมลูก ท่านไม่ได้จากเราไปไหน แถมเราไม่เคยขัดใจกันเลยแม้สักครั้งเดียว การจากไปของพ่อทำให้คุณครูเห็นและตระหนักในพระคุณของแม่มากขึ้น แต่คุณครูก็นึกไม่ออกว่า ชีวิตของคุณครูจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร ถ้าวันหนึ่งคุณครูต้องสูญเสียคุณแม่ไป แต่เพราะอาชีพที่ทำให้เราเปรียบดั่ง"แม่"ของลูกๆอีกมากมาย ทำให้ชีวิตมีความหมายที่จะอยู่อย่างยังประโยชน์เท่าที่ตนจะทำได้ แม่ที่ความรู้ไม่สูงส่งแต่คือปราชญ์อีกท่านที่สอนคุณครูเสมอว่า เป็น"ครูที่สอนเก่ง" เป็นไม่ยาก แต่เป็นทั้ง"ครู"และเป็นทั้ง "พ่อและแม่"ให้เด็กๆยากยิ่งกว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณครูก็จะขอจดจำและปฏิบัติตามคำพ่อคำแม่ที่พร่ำสอนมาแต่แรกเกิด ชีวิตหนูมีค่ามากนะลูก แม้ญาติจะไม่ได้รักหนู แต่ท่านก็มีส่วนดูแลหนูมานะลูก หนูควรปฏิบัติเฉกเช่นข้าวเนื้อดีที่มีรวง ข้าวมีรวงต้องโน้ม คนมีดีต้อองอ่อนน้ม การได้หนึ่งหน่วยชีวิตนี้มา ล้ำค่ายิ่งนัก จงคัดกรองแต่สิ่งที่ดีงามเข้ามาบรรจุไว้ในหนึ่งหน่วยชีวิตนี้เถิด ทำความดีแทนพ่อและแม่ที่ท่านไม่สามารทอดลมหายใจเพื่อต่อชีวิตของท่านให้ยืนยาวขึ้นได้ ทำประโยชน์ที่ผู้คนต้องถามถึงนามกรของบุพการีของเรานะคะ อยู่เพื่อดำรงวงศ์สกุล สร้างเกียรติและศรีศักดิ์แห่งการเป็นลูกพ่อลูกแม่ ที่มุ่งมั่นในการทำความดี แม้คุณครูจะไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของหนู แต่หนูจะยอมให้คุณครูได้พร่ำสอนหนูรึเปล่าล่ะคะ เรามาผนึกกำลังสร้างสังคมที่เต็มใจสู้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีกันเถอะนะ วันข้างหน้าหนูจะได้เป็นที่พึ่งให้เด็กรุ่นต่อๆไปนะคะ คุณครูขอเป็นกำลังใจให้หนูเสมอค่ะ
: July 03, 2008, 09:35:40 PM : NUC *
ง่า ... ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ อย่าท้อนะคะ อดทน พยายามต่อไป ท่านคงมองอยู่บนสวรรค์
: July 03, 2008, 09:30:58 PM : กรุ๊ป BuBbLeZ^^
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ น้ำตาไหลเลยอ่ะ คิดว่าตัวเองทุกวันนี้ยังมีพ่อ มีแม่ สู้ๆๆครับ คิดเสียว่าพ่อแม่ยังอยู่กับเรา ยังเฝ้าดูเราอยู่จากสวรรค์ เราต้องทำให้ท่านภูมิใจให้ได้
: July 03, 2008, 07:55:07 PM : pooh01123
คืองี้คับ .... ครอบครัวของผมก้อเป็นครอบครัวนึงซึ่งรักกันมากๆ จริงๆแล้วแทบจะมีเรื่องมาทะเลาะกันแทบทุกวัน แต่มันก้อทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น ๆ คุณครูคิดว่ามันคงไม่มีปัญหาอะไร แต่จริงๆแล้วมันเริ่มจะเกิดปัญหาไม่น่านานมานี้คับ คือ พ่อของผมเขาเป็นโรคเส้นเลือดในสมองคับ แล้วเขาก็อยู่โรงพยาบาลหลายเดือนมากๆ วันไหนที่ผมไม่ได้ไปเรียนพิเศษผมก็มักจะไปหาท่านตลอด แต่แล้ววันนึงผมก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ไปเพราะ ท่านไม่อยู่แล้ว ท่านเสียกะทันหันมากๆ หลังจากผมก้าวผ่านจากประตูห้องที่พ่อของผมอยู่ได้ไม่นาน นางพยาบาลก็วิ่งพรวดเข้ามา ตอนนั้น ผมบอกไม่ถูกกับเหตุการณ์นั้น มันรวดเร็วมาก ตั้งแต่วันนั้นผมก็อยู่กับแม่มาตลอด แม่เขามัดกจะมานั่งร้องไห้คนเดียว แล้วเขาก็จะซึมไปมากเลยครับ มันก็เลยทำให้เขาเกิดป่วยขึ้นมาอีกคน เขาเป็นโรคหัวใจครับ วันแรกที่ผมรู้ ผมรู้สึกว่า ผมต้องทำอะไรบางอย่าง จนเมื่อวันที่คะแนนสอบปลายภาคออกผล ผมรีบกลับบ้าน โดยหวังว่าจะนำคะแนนนั้นให้แม่ดูแต่ท่านกลับอยูที่โรงพยาบาลพยาบาล ห้อง ไอ ซี ยู ผมไม่รู้จะทำไงได้ ได้แต่กำสมุดคะแนนไว้ แต่ท่านก็ไม่ไดเสียแล้ว ท่านเสียเพราะหัวใจวายเฉียบพลัน ตอนนี้ผมไม่มีทั้งพ่อและแม่ เมื่อถึงวันพ่อ-แม่ทีไร โรงเรียนมักจะมีงานให้เด็กนักเรียนให้พ่อแม่มาโรงเรียนเสมอ หลายปีก่อนผมก็พาท่านทั้งสองมา แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้วคับ ผมพยามยามที่จะเรียนเพื่อที่จะได้ตอบใครทุกคนได้ว่า ผมไม่เป็นอะไร แต่เมื่อกลับมาบ้าน ไม่มีคนที่ค่อยเรียกใช้ ไม่มีคนที่คอยตักเตือนเวลานอนดึก ไม่มีซักคน .... ตอนนี้ ผมเริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่า ชีวิตข้างหน้า โดยไม่มี พ่อและแม่ นั้น จะเป็นอย่างไร ตอนนี้ผมรู้สึกไม่มีใครอยู่ข้างๆผมเลย ถึงแม้ว่าผมจะอยู่กับญาติ แต่เขาก็ไม่ได้รักผมเหมือนพ่อกับแม่ คุณครูครับ ควรทำยังไงดีครับ