Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ไม่รู้จะเดินต่อไปยังไงเเล้ว TT )

: October 19, 2010, 08:59:56 PM : ลูกคนหนึ่ง
ค้ะ จะพยามเข้มแข็งแน่นอน ) เวลาที่เครียดเมื่อได้ระบายแล้วก็รู้สึกดีขึ้นนะค้ะ ขอบคุณทุกคนมากค้ะ ถ้าจะฝากเบอต้องทำยังไงค้ะ เดินไปฝากกลัวพี่เค้าจะงง 555 แต่ยังไงก็ขอบคุณนะค้ะ มาอ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
: October 05, 2010, 08:46:43 AM : Lahnmaii
สู้ๆ นะคะ!! เข้มแข็งเข้าไว้
: October 05, 2010, 08:24:06 AM : Ginhwan
น้องขา น้องช่วยทิ้งเบอร์โทรศัพท์ให้พี่ ๆ ที่สาขา บอกฝากมาให้คุณครูนะคะ เดี๋ยวพี่จะเรียนให้คุณครูทราบ แล้วคุรครูจะได้โทรไปหาหนู เวลามีความทุกข์ต่อไป หนูจะได้กดสายคุยกับคุณครูเลยนะคะ อย่าเพิ่งเครียดนะคะ เดี๋ยวพี่จะไปบอกคุณครูให้นะ ใจเย็น ๆ นะ ตั้งใจเรียนก่อนนะ ห่วงน้องมาก ๆ
: October 04, 2010, 07:59:35 PM : Luftwaffe
อาจจะเป็น เพราะ เป็น ผู้หญิงคนเดียวในบ้าน เลยไม่รู้จะบอกใครก็ได้ครัล
: October 04, 2010, 07:55:23 PM : ลูกคนหนึ่ง
วันนี้หนูน้อยใจอีกแล้วละคะ ตกเย็นหนูคิดว่าจะวิ่งกอด ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อสักหน่อย หนูก็เจอคุณพ่อกอดเล่นกับน้องชายลูกพี่ลูกน้อง เล่นกันอย่างสนุกสนาน ก็อดน้อยใจไม่ได้ละคะ ความรู้สึกมันเหมือนอะไรจุกตรงคอ ทำไมเวลาอยู่กับหนูคุณพ่อกลับเย็นชานัก ทำไมคะ ทำไมกอดหนู หัวเราะกับหนูแบบนั้นไม่ได้ หรือเขาคิดว่าหนูโตแล้ว หนูไม่ต้องการคะ เวลานี้หนูต้องการแค่ความรัก อยากจะรู้สึกบ้างว่ามีคนเห็นเราเป็นคนสำคัญอยู่ หนูทราบดี ลูกสำคัญกับพ่อแม่อยู่แล้ว แต่หนูไม่เคยสัมผัสได้เลยจากที่นี่ ที่อยู่ที่นี่ ทั้งจากคุณย่า และคุณพ่อ เขาเคยคิดมั้ยคะว่าเขากำลังทำร้ายหนูทางอ้อม เขารับรู้กันบ้างมั้ย ขณะที่เขากำลังหัวเราะ กลับทิ้งหนูอยุในห้องคนเดียวหนะหรอคะ อดเสียใจไม่ได้จริงๆ คงต้องปล่อยมันบ้างสักโฮ จาก ลูกคนหนึ่ง
: August 10, 2010, 09:29:19 PM : ~เด็กดี๊ดี~
สู้ๆจ้ะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอ
: August 08, 2010, 02:20:42 AM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
หนูเป็นเด็กที่เก่งมากลูก จิตใจที่พบกับเหตุการณ์อย่างนี้ ในวัยเช่นนี้ ถือได้ว่าเป็นหัวใจที่แกร่งยิ่งนัก สิ่งแรกที่หนูควรทำคือ การยอมรับความจริงของ "การพลัดพราก" แค่หนูได้ชีวิตนี้มา ชีวิตนี้ก็มาพร้อม"ความเสื่อม" หรือ "ความพร้อมที่จะสูญ"ไปจากเราเสมอค่ะ การโหยหาความรัก ประหนึ่งการร้องโอบกอดสุริยันจันทรา ยิ่งร้อง ยิ่งตอกย้ำในเงาที่จับต้องไม่ได้โดยไม่รู้ตัวมาโดยตลอด การไม่มีคนที่รักเราอยู่ใกล้เคียง ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักคนอื่นไม่ได้นะลูก ดึงตนเองออกจากความทุกข์นะลูก ด้วยการตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ กิจกรรมที่เชื่อมโยงกับคำว่า "ให้" ไม่มี "รัก" ใด ที่จะได้จากการ "ร้องขอ" แต่ "รัก" จะท่วมท้น หากเราเป็นผู้หยิบยื่นให้ผู้อื่นก่อน การมีครอบครัวพร้อมหน้า ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าครอบครัวนั้นจะปริ่มสุขนะลูก คนเราจะสุข จะทุกข์อยู่ที่การมองโลกให้เป็น ฝึกการยืนหยัดด้วยตนเอง ฝึกความแกร่งแต่อ่อนโยน ไม่หวั่นไหวไปตามสิ่งที่มาจาอารมณ์ทั้งเราและเขา เพื่อพร้อมจะก้าวไปสู่ฝันแต่ละขั้นที่หนูวาดไว้นะลูก การมีธรรมะประคองใจจะช่วยปรคับประคองจิตใจให้ประภัสสร อย่าตีความว่าคุณย่าจะรักน้องมากกว่าหนูหรือไม่ ฝึกยินดีเมื่อน้องได้รับความรัก คนเราแสดงออกไม่เท่ากัน ก็จะได้รับความรักแตกต่างกันออกไป คุณครูเป็นคนเข้มแข็ง คุณแม่ก็จะดูแลคุณครูแบบหนึ่ง พี่สาวของคุณครูเป็นคนอ่อนโยน คุณแม่ก็จะใกล้ชิดกับพี่สาว กอดกันเป็นประจำ แต่คุณครูกับคุณแม่ไม่เคยกอดกัน แต่คุณแม่จะลูบศีรษะให้พรตลอด เพราะคุณครูชอบขอพรคุณแม่ โดยการก้มศีรษะแล้วอุ้มสุนัขเล็ก ๆ สองตัว แองจี้อีกตัวมาขอพรพร้อมกัน ผู้ใหญ่จะปฏิบัติไปตามที่เด็กเเสดงกิริยา แม้ตนเองจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เราคิดอย่างไร เราจะเป็นเช่นนั้น คนเราเริ่มต้นที่ความคิดนะลูก ถ้าคิดผิดที่ผิดทาง ความทุกข์ย่อมปรากฏเป็นธรรมดา หากคิดถูก คิดให้กำลังใจตน คิดอภัยคน สีหน้าก็จะปริ่มสุข มีพลังที่จะกอปรเหตุที่เพิ่มสุขต่อไป ส่วนคุณพ่อ เป็นผู้ชาย ย่อมแสดงออกไม่เหมือนผู้หญิง และด้วยจริตเดิมของท่านคงเป็นคนทุ่มเทกับหน้าที่การงานและภาระรับผิดชอบที่ท่านมี จิตท่านจึงหลอมหล่ออยู่แต่ในงานและรายได้ที่จะจุนเจือครอบครัว จึงมองเลยคำว่า "ความรู้สึก" ออกไป แต่ก็ไม่เป็นไรนะลูก การได้เกิดมาเป็น "มนุษย์" ยากเหลือหลาย กว่าจะใช้ภพชาติหลายอสงไขยนับรวมมิเท่าเม็ดทรายทั้งหมดในมหาสมุทร เมื่อได้ "ชีวิต"มาแล้ว อย่าประมาทใช้ไปอย่างสะสมผลกรรมไว้ในใจ "บุญ" ก็คือ "ความสุขใจ" "บาป" ก็คือความทุกข์ใจ ไม่มีใครสร้างทุกข์ให้เราได้ หากจิตของเรามีธรรมะครองใจ ไม่ว่าคุณแม่จะกระทำสิ่งใดลงไป ล้างสิ่งเหล่านั้นออกจากจิตใจของหนูออกไปให้จงหมดนะลูก จำแต่สิ่งดีๆไว้นะลูก แม่มีพระคุณต่อหนู ที่หลั่งเลือดมอบกายาให้เรา เนื้อ เลือด กระดูกของหนูมาจากแม่นะลูก อโหสิกรรมให้คุณแม่ แล้วใช้ชีวิตอย่างสรรค์สร้าง มองโลกจากตัวเราออกไปอย่างไม่ทำร้ายตนเองนะลูก หนูสามารถทิ้งเบอร์โทรไว้ที่พี่เสื้อส้ม แล้วคุณครูจะโทรไปคุยด้วยนะคะ อย่างน้อยคุณครู คุณแม่ และเพื่อน ๆที่นี่จะเป็นกำลังใจให้หนูนะลูก รักหนู ห่วงใยหนูนะลูก คุณครูจะเป็นแม่ที่สองให้หนูเอง (กราบขอบพระคุณคุณแม่ทุกท่านที่กรุณาช่วยตอบ และขอบคุณพี่น้องชาวบอร์ดทุกคนค่ะ)
: August 07, 2010, 09:22:24 PM : แม่คนหนึ่ง
เห็นใจนะคะ แต่อยากให้หนูรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่เค้าก็เหตุผลของเค้าที่ต้องทำอย่างนั้น บางครั้งการอยู่ใกล้กับคนที่เหมือนไกลกัน อาจจะเข้ากันไม่ได้ หรืออะไรก็ตาม มันก็ทรมานใจเหมือนกัน สู้อยู่ห่างกันจะดีกว่า คุณพ่อก็อาจจะยุ่งอยู่กับงาน หรือยังเครียดเรื่องคุณแม่อยู่ หนูต้องให้เวลาท่าน เป็นเพื่อนท่าน เพราะตอนนี้ท่านก็มีแต่หนูคนเดียวแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พ่อแม่จะไม่รักลูก เพียงแต่อาจจะไม่ได้แสดงออกเท่าที่ควร มีวิธีหนึ่งที่น้าเคยใช้ได้ผลก็คือ เมื่อเราอยากให้ใครดีกับเรา อยากให้ใครรักเรา เราต้องทำใจให้รักเขา ทำดีกับเขาก่อน เราก็จะได้รับสิ่งนั้นกลับมาเช่นกัน ลองดูนะ ทั้งคุณพ่อ คุณย่า อย่างเช่นท่านทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ ก็หาน้ำให้ท่านดื่ม ถามเรื่องงานว่าวันนี้เหนื่อยไม๊ เมื่อท่านบ่นอะไรก็รับฟัง คนเราทุกคนอยากระบายความในใจแต่บางครั้งก็กลัวจะเป็นปัญหากับคนอื่นจึงไม่ค่อยพูดกัน จริง ๆ การพูดคุยกันมาก ๆ จะเป็นการดีกว่า เพราะจะทำให้เราเข้าใจความในใจของเขา กับคุณย่าหนูเป็นเด็กต้องรู้จักเข้าไปไต่ถามพูดคุยกับท่านก่อนจีงจะน่าเอ็นดู ลองทำดู ยังไงก็หลานอีกคน ปกติของคนเราจะเอ็นดูลูกหลานตัวเล็กเพราะดูน่ารักยังเด็ก ถ้าเราเข้าหาท่้าน ท่านก็จะเอ็นดูเราเอง สำหรับเพื่อนให้เลือกคบเพื่อนดี ๆ นะ ดูว่าใครจริงใจ ช่วยเหลือเรายามเราทุกข์ มีปัญหาปรึกษาผู้ใหญ่จะได้คำตอบที่ถูกต้องสมควรกว่า เพราะประสบการณ์มากกว่า ปรึกษาคุณครูสมศรีก็ได้ คุณครูน่ารักและมีคำแนะนำที่ดีเสมอ สู้ ๆ นะหนู เป็นกำลังใจให้ค่ะ
: August 05, 2010, 09:54:56 PM : tooty""
สู้ต่อไปนะ ^^ อย่าเพิ่งท้อ... ขอให้ระลึกไว้เสมอว่า ดีแล้วที่ทุกอย่างไม่แย่ไปกว่านี้ ทุกๆคนทีคุณค่าเท่าเทียมกัน หาคุณค่าของตัวเองให้พบและรักตัวเองให้มากๆ ไม่ว่าใครรักเราเท่าไร จะแคร์หรือใส่ใจเรามากน้อยแค่ไหน ขอเพียงให้เราดูแลเอาใจใส่หัวใจของเราให้เข้มแข็งไว้ก็พอ ถ้าฟุ้งซ่านมากๆก็ให้หายใจเข้าออกลึกๆประมาณ 10 นาที และทำจิตใตให้ผ่อนคลายไม่ต้องคิดอะไรมาก อดทนนะ..เมื่อเราผ่านช่วงเวลาที่โหดร้ายและเจ็บปวดไปได้ ความน้อยใจ เสียใจ ทั้งหลายก้จะหายไปแล้วเราก็จะกลายเป็นคนที่เข้มแข็ง สู้ต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ ^^
: August 04, 2010, 07:30:14 PM : POK : )
สู้ๆ ครับ บางทีอุปสรรคที่เผชิญอยู่ อาจจะเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอนาคต สู้ๆ จ้า อย่าพึ่งท้อ ..
: August 04, 2010, 06:52:42 PM : ลูกคนหนึ่ง
ขอบคุณมากเลยนะคะ หนูอยู่ชั้น ม4คะ เพื่อนที่หนูไว้ใจมีคะ แต่บางครั้งหนูก็ต้องเลือกที่จะเล่าบ้าง ขอบคุณมากนะคะ
: August 02, 2010, 08:30:45 PM : mamaka
ถึง....ลูกคนหนึ่ง ตอนนี้หนูเรียนอยู่ชั้นไหนค่ะ คุณแม่มีแต่ลูกชาย ได้ฟังเรื่องของหนูแล้ว รู้สึกเห็นใจนะค่ะ ความสับสน ความน้อยใจ ทำไมมันวนเวียน อยู่ในหัวเราใช่ไหม ? ไม่ผิดหรอกที่จะรู้สึก ไม่ผิดsivdที่จะเสียใจ แต่คุณแม่อยากให้หนูมีใครสักคนที่คุยกับเราได้ ขอเป็นเพื่อนจะดีที่สุด ลูกมีหรือยังค่ะ คุณแม่จะเป็นกำลังใจให้ และคิดว่าแม่ๆอีกหลายท่าน ถึงจะไม่รู้จักหนู แต่ความเป็นแม่จะถ่ายทอดและส่งมอบแต่สิ่งดีๆให้ลูกนะ.... No one left behind, we're in Kru Somsri Family. mamaka
: August 02, 2010, 07:42:42 PM : ลูกคนหนึ่ง
ครูสมศรีคะ ตอนนี้หนูรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลย เเม่ของหนูที่หนูรักเเละเคารพมาเเต่เด็กเค้าทิ้งหนูไปคะ คุณเเม่ไปมีชู้กับผู้ชายคนอื่น หนูไม่โกรธเเม่เลยนะคะ หนูเเค่รู้สึกเหงา หนูพยามไม่นำเรื่องนี้มาเป็นปม เเต่หนูกับชอบน้อยใจเรื่องอื่น หนูพยามร่าเริงเป็นเด็กปกติคะ พยามยืนด้วยตัวเอง ทุกวันนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ2คนคะจะมีไปกินข้าวเช้าที่บ้านคุณย่าก่อนไปโรงเรียน หนูรักคุณพ่อเเละคุณย่ามาก คุณพ่อเป็นคนเงียบดูเหมือนจะไม่ใส่ใจหนูสักเท่าไหร่กลับมาบ้านคุณพ่อก็จะนั่งทำงานที่โค๊กคุณพ่อ ไม่ค่อยได้คุยกัน ที่บ้านคุณย่ามีน้องสาวคนนึงคะคุณย่าดูเเลเอาใจใส่น้องคนนี้มากจนบางครั้งหนูก็คิดว่าหนูเป็นหลานคุณย่าด้วยรึเปล่า คุณย่าชอบคุยเล่นกับน้อง กอดน้อง ถามน้องว่าอยากกินอะไรไหม เเต่ไม่เคยถามหนูเลย หนูทำอะไรผิดหรอคะ ยิ่งเป็นเเบบนั้น หนูยิ่ง ไม่อยากที่จะไปคุยกับคุณย่า น้อยใจคะ เสียใจด้วย ตอนนี้หนูเเค่อยากให้ใครสักคนมากอดหนู ดูเเลหนู อยากที่จะมีพ่อเเม่มาคอยบ่น คอยว่า หนูใช้ชีวิตปกตินะค้ะ เเต่มีบางครั้งกลับมาจากโรงเรียน ก็มีฟุ้งซ่านกลับมาน้อยใจเรื่องพวกนี้ เเล้วยิ่งทุกครั้งที่เห็นคุณย่าทำดีกับน้อง หนูไม่อยากยอมรับเลยว่าหนูอิจฉาที่น้องเค้าก้มีคนดูเเลเอาใจใส่ ถ้ามีพ่อเเม่มาคอยกอดหนู ยิ้มให้หนู อย่างน้อยก็ได้เห็นหน้าพวกเขาก็คงดี หนูตอนนี้รู้สึกทำไรไม่ถูกเเล้วในหัวมีเเต่ความน้อยใจเเย่จังเลยนะค้ะ คนเราควรจะสู้ เเต่ตอนนี้รู้สึกอ่อนเเอเเละสับสนเหลือเกิน หนูทำร้ายตัวเองอยู่รึเปล่าคะ ? หนูควรจะทำยังไง...