ขอบคุณครับสำหรับข้อคิด

ตอนแรกเราคิดว่าจะมีเราคนเดียวซะอีกที่คิดแบบนี้ เราเข้าใจความรู้สึกเธอนะว่ารู้สึกอย่างไร เราเคยคิดท้อมากกว่านี้อีก บางทีปัญหาที่ไม่ใช่เร่องการเรียนก็เข้ามาในหัวมาเช่นเดียวกัน แต่พอเราได้รู้จักกับผู้หญิงคนเดียว ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจเรามากๆ ชีวิตเราเลยเปลี่ยนไป ขอบคุณนะครับคุณครู

คิดถึง บรรยากาศ ตอนเรียนกับครูสมศรีมากเลย

ตอนนี้ อยู่ ปีหนึ่ง คณะวารสารฯ ธรรมศาสตร์

ยังได้ใช้ ความรู้จากครูสมศรี เวลาเรียน ภาษาอังกฤษ อยู่เลย ^^

รัก ครู สมศรีมากคะ

ต่อจากนี้หนูจะตั้งใจเรียนนะคะคุณครู

หนูเป็นคนที่เป็นบังเอิญสอบติดห้องกิ๊ฟของโรงเรียนหนู

แต่หนูไม่อยากเรียนเลยเพราะมันไม่ใช่ความฝันของหนูที่จะเรียนสายวิทย์

หนูอยากเรียนสายศิลป์มากๆแต่ในเมื่อตอนนี้สอบติด

ก็เลยต้องเรียนไปเพื่อพ่อแม่ค่ะ

และตอนนี้นหุก็ท้อมากๆ

ที่เพื่อนเขาไปกันได้

มีหนูที่ต้องรีบวิ่งตามให้ทันค่ะ

รักครู**

ขอบคุณค่ะ ครูสวยของหนู

โฮะ โฮะ

ซึ่งๆ >.<"
นักปราญช์ของหนู

หน้าที่ของเราคือเรียนหนังสือครับ
ฉะนั้น ทำมันให้ดีที่สุด!!!!!!!!

เพราะการเรียนของเราคนเดียว จะเป็นกำลังใจให้คนที่เรารักครับ

สู้ๆ ลุยมันไปเลยยยย!!!

เด็กไทย..............เเต่ไฮเท็ก

ขอบคุณ คุณครูสมศรีมากเลยค่ะ อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นมากๆ ตอนแรกท้อใจเลยเพราะต้องเรียนพิเศษเยอะมาก สู้ๆค่ะ

โอ้โห,, ,
ซึ้งเข้าไปจับจิต .....

รู้สึกดีขึ้นมาทันทีเล๊ยยย ย
ขอบคุงม๊ากมายเรยคร๊าๆๆๆๆ
ครูคนสวยย ย*
^^

ขอบคุณมากๆๆนะค่ะคุณครู

หนูไม่รู้ว่า ตอนนี้คนที่ต้องเตรียมเอนท์ ท่ามกลางกระแสกดดันต่างๆ รวมทั้งตัวหนูเองด้วย

หนูถามตัวเองว่า หนูเก่งขึ้นหรือยัง ดูบริหารเวลาเป็นไหม ตลอด summer ที่ผ่านมา

หนูไม่เรียนพิเศษที่ไหน วางแผนไว้เลยว่าเราจะอ่านหนังสือ ให้ครบทุกวิชา อย่างคร่าวๆ

เพราะเมื่อ เปิดเทอมหนูก็ ลงเรียนพิเศษทุกวิชาไว้เหมือนกัน หนูสรุปศัพท์ครูสมศรี ทั้ง AD 1 -2

ตลอด summer ทั้งหมด แต่หนูก้อยังท่องได้ไม่หมด หนูคิดเสมอว่า หนูจะเอ็นท์ติดไหม

เราอ่านเยอะนะ หนูอยากเข้า รัฐศาสตร์ IR จุฬา มากๆ แต่เมื่อหนูลองทำข้อสอบเก่า สัก 2-3 ฉบับ

ทั้งๆที่หนูได้ คะแนนภาษาอังกฤษดีที่ รร. + มีพื้นฐานของคุณครูพอสมควร หนูกลับทำ

วิชาอังกฤษได้แค่ 50 กว่าๆ สังคมหนูว่าหนูถนัด มาก หนูได้แค่ครึ่งๆ ทั้งๆที่หนูอ่านจบหมดแล้ว

ตลอดเวลาที่ผ่าน หนูอ่านแต่วิชาที่ชอบคือ อังกฤษ + สังคม ทำให้วิชาอื่นๆ ที่ต้องสอบด้วยคือ

เลข วิทย์ ซึ่งหนูไม่ถนัด แต่หนูกลับไม่ค่อยจะฝึกฝน เมื่อถึงเวลาเรียนพิเศษ ณ ตอนนี้ ก้อได้แค่เรียน แล้วหลับใน

ณ เวลานี้ หนูมีความท้อแท้มากๆ หนูมองไกลว่า หนูอยากเป็นนู้น เป็นนี่ หนูวางแผนไว้หลายอย่าง แต่ ณ ตอนนี้ หนูกลับ

ทำอะไร ที่เป็นพื้นฐาน ไม่ได้ดี ... บางครั้งหนูร้องไห้อยู่คนเดียว และให้กำลังใจตนเองเสมอ หนูอยากทำให้

แม่หนูภูมิใจ อยากให้แม่สบายด้วยมือของหนู หนูอยากเป็นหญิงเก่ง เหมือนกับพี่ชายของหนูที่ประสบความสำเร็จ

แต่ช่วงนี้สิ่งต่างๆ ที่คิด + หวัง ซึ่งเป็นแรงกดดันให้เราต้องพยายาม แต่กลับดูท้อถอยลงเข้าไปทุกที

หนูรักแม่ หนูรักพี่ หนูรักคุณครูทุกคน ปัญหาหลายๆเรื่องที่ตรงนี้มีมากมาย บางทีเครียดไปจริงๆ

หนูน้อยจ๋า คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูและเห็นใจมากที่ความเครียดเข้ามายึดพื้นที่หัวใจของหนูทั้งดวง

หนูเครียดเพราะหัวใจของหนูถูกคาด ถูกหวัง จนเกิดอาการอึดอัด

เป็นธรรมดาของกลไกทางจิตใจที่เราใส่ความรู้สึกเข้าไปนานและต่อเนื่องจนจิตใจของหนูอ่อนล้า

คุณครูคิดว่าหนูควรสลัดความหวังทิ้ง เดินทางไกลหากแบกสัมภาระติดตัวไปมากมาย ย่อมเหนื่อยล้าก่อนที่จะถึงจุดหมาย

สองขา สองมือ และหนึ่งกำลังใจ แค่นี้ก็เพียงพอต่อการเดินทางบนเส้นทางนี้

หนูจ๋า หนูยังอยู่แค่จุดเริ่มต้นนะลูก หนูไม่ใช่ไม่เก่ง

แต่หนูยังไม่คุ้นเคยแค่นั้นเอง

คนที่ประสบความสำเร็จเขาอดทนและเข้มแข็ง

เขามีหนึ่งหน่วยชีวิตเท่าเรานะลูก

แต่สิ่งที่ต่างกับเราก็คือ เขาไม่ยอมแพ้

ไม่มีคำว่า"แพ้"ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้

นกบินทางไกล แต่นกไม่เคยนับระยะทางระหว่างบิน

ปลาเทร้าท์ต้องว่ายทวนกระแสน้ำตกเพื่อวางไข่ในที่ปลอดภัย

เหนื่อยแสนเหนื่อแต่มันไม่เคยท้อนะลูก

หรือเพราะมันไม่มีความคิด ความรู้สึก

ก็ถ้าเป็นเช่นนั้นหนูคงต้องเลียนแบบนกและปลา

เวลาทำความดี ย่อมดี ณ ขณะทำ

อ่านหนังสือเพื่อได้ความรู้ ไม่ใช่คะแนนนะลูก

และสูงค่ากว่านั้นคือการได้ฝึกความอดทนของเรา

ยามแม่คลอดลูก ช่องคลอดฉีกขาด เลือดทะลักหลั่งรินแต่บนใบหน้าของแม่ก็ยังคงปริ่มไปด้วยรอยยิ้ม

แม่ไม่เคยจดจำความเจ็บปวดยามให้กำเนิดชีวิตเรา แต่กลับแปรความเจ็บปวดมาเป็นความชื่นใจกับของขวัญชิ้นงามที่แม่ได้รับ

คุณครูมั่นใจว่าไม่มีอะไรที่มนุษย์ที่ประคองสติไว้ได้จะทำไม่ได้

ที่สุดของความเจ็บปวดคือความชา

และที่สุดของความขยันอย่างมากสุดก็แค่นอนน้อยลง สนุกน้อยลง ก็แค่นั้น

แต่หนูมิใช่ต้อฝืนทนไปทั้งชีวิตนะลูก[/size]

ก็แค่เหมือนปลาเทร้าท์ที่อาศัยกำลังใจว่ายสวนกระแสของน้ำตกเพื่อหาที่ที่ดีที่สุดให้ลูกน้อยเท่านั้น

สูดลมหายใจลึกๆ ไม่ใช่เราคนเดียวที่ต้องขยันนะลูก

คุณครูศรัทธาในการศึกษาไทยที่สอนให้เราอดทน

แต่จะให้ดี อย่าคิดว่าตัวเองเครียด อย่ามีเจตคติไม่ดีต่อการสร้างความขยัน

ทุกวันนี้คุณครูอ่าหนังสือมากกว่าวันก่อน เพราะกลัวความไม่ฉลาด

แต่พอมาถึงจุดหนึ่งจึงรู้ว่าความไม่ฉลาดยังไม่น่ากลัวเท่ากับการกลัวอุปสรรค

การสอบไม่ติดไม่น่ากลัว

แต่การกลัวการสอบไม่ติดนี่สิน่ากลัวกว่า

ถ้าหัวใจเรามีแต่ความกลัว แล้วพื้นที่สำหรับนักสู้จะอยู่ที่ไหนล่ะ

ถ้าหนูรักคุณครู หนูต้องเชื่อคุณครูนะลูก

ก้มหน้าอ่านต่อไป แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องคะแนน

สิ่งที่หนูรู้อาจจะไม่ตรงกับสิ่งที่เขาต้องการวัด

หนุจงสร้างความพร้อมด้วยการอ่านหนังสือ สลับกับการประเมินตนเองด้วยการทำข้อสอบ

แล้ววิเคราะห์ผลด้วยหลักวิทยาศาสตร์ว่าเรามีจุดอ่อนตรงไหนดีกว่ามากล่าวว่าตนเองหรือตัดกำลังใจตนเองจนสูญสิ้น

เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว

ฝ่าขุนเขาต้องใช้กำลังและศรัทธา

ฝ่าอุปสรรคและปัญหาต้องใช้"ปัญญา" และ "ความเพียร"

เชื่อคุณครูนะลูกใช้ปัญญานำอารมณ์นะลูก

แล้วใช้ความเพียรเป็นแสงเทียนส่องทาง

นั่นไง....มองเห็นปลายทางแล้วยังลูก

ตามคุณครูมานะ คุณครูจะประคองลำแสงไม่ให้แสงเทียนดับลง ตามครูมานะลูก

คุณครูจะอญุ่ข้างหนูนะลูก ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้วนะ

เราจะไปด้วยกันนะคนดี

อ่านต่อใน http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=447.msg1921#msg1921