Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ครูค่ะหนูทำต้องแล้วใช่ไหมค่ะ? เก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้ว )

: October 22, 2007, 03:38:22 PM : rUkToR+
ใช่ค่ะ เวลาจะรักษาหัวใจเราเอง วันหนึ่งที่เราเข้มแข็งแล้ว เราก็จะมีภูมิคุ้มกันกับความรัก แม้จะเป็นรักครั้งใหม่ที่ตามมา แต่เรายังใช้หัวใจดวงเดิมที่จะรับรักใหม่ได้ หากไม่เสียน้ำตาก็คงไม่รู้ซึ้งถึงความสุขใจค่ะ
: October 22, 2007, 12:31:09 AM : Unidentified Girl
เวลาจะรักษาใจเราเอง
: October 21, 2007, 09:10:46 PM : rUkToR+
pedwater พูดโดนใจมากมายค่ะ ถ้าเค้ารักเราจริง ล็อกหัวใจเค้า หัวใจเราคนเดียวเท่านั้นที่เป็นกุญแจไขเข้าไปได้ หัวใจที่มั่นคงในรักแท้ คือหัวใจที่รักจริงค่ะ ห่างไกลกันแค่กาย แต่ใจยังคงใกล้กันทุกวันเสมอ เวลาเราคิดถึงเค้า ก็จินตนาการถึงใบหน้าเค้า ถึงวันเวลาดีๆที่เรามีให้กันและกัน เค้าก็จะอยู่ข้างกายเราเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่มีความรักนะคะ ความรักมีทำให้โลกกลายเป็นสีชมพู อีกมุมหนึ่งโลกอาจกลายเป็นสีดำได้ ความเจ็บปวดจากความรัก จะเป็นภูมิคุ้มกันให้เรากล้าแกร่ง เข้าใจคำว่า "รัก" มากขึ้นกว่าที่มันควรจะเป็น เข้าใจ หัวใจดวงอื่นๆมากขึ้น มองอะไรกว้างกว่าที่เคยมอง หากจะรักษาความเจ็บปวดจากความรัก ต้องใช้เวลาค่ะ ไม่มียาใดๆในโลกที่จะสมานแผลใจได้ เราต้อง ใช้เวลาให้หัวใจสมานแผลตัวเองค่ะ เป็นกำลังใจให้หัวใจทุกดวงที่มีต้นรักขึ้นอยู่ในหัวใจค่ะ
: October 21, 2007, 08:31:44 PM : pedwater
เราว่าสิ่งที่เธอทำใน ตอนนี้ มันเป็นเรื่องที่ดีแล้วละ ที่เธอเลือกไม่รั้งเค้าไว้กับเธอ แต่ถ้าเป็นเรานะ เราว่าเธอน่าจะอธิบายถึงเหตุผลให้เค้าเข้าใจนะ อธิบายไปว่า เธอไม่ได้มีคนใหม่ แต่แค่ไม่อยากให้เค้าทะเลาะ กับครอบครัว ไม่ใช่ลาจากกันแบบนี้อ่ะ เพราะว่าทั้งเธอและเค้าก็เจ็บปวด ไปไม่แพ้กันหรอก แล้วเธอก็บอกเค้าไปว่า ไปเรียนต่อนะ แล้วถ้าในสักวัน เราได้เป็นคู่กันจริงๆ เธอก็บอกเค้าไปก็ได้ว่าเธอจะรอเค้า ถ้าเค้ารักเธอจริงๆ เค้าก็ต้องไม่ไปรักใครอีกอ่ะ ไกลกันแค่ตัวไม่ใช่เหรอ ก่อนเค้าไปหรือเค้าจะอยู่ ก็ให้มันเป็นความทรงจำที่ดีๆเถอะนะ ปล. เราก็แค่ไม่อยากให้เธอเป็นแบบเราอ่ะ
: October 21, 2007, 05:03:48 PM : จริงใจ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ คุณครูและเพื่อนๆทุกคน สำหรับกำลังใจและข้อคิดที่ให้หนู ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ
: October 21, 2007, 11:38:20 AM : rUkToR+
เปลี่ยนเป็นพี่โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ กับ แพนเค้กได้มั้ยคะ+555
: October 21, 2007, 10:45:55 AM : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!
ก่อนอื่น ขอบอกว่า จงอ่านให้จบนะสำหรับลูกๆทุกคนที่มีความรัก เราถูกสังคมหลอมหล่อรูปแบบความคิด เช่นหนัง หรือละครที่ทำให้เราใช้ความรักมากินพื้นที่ของชีวิต ลูกไม่ต้องยอมเจ็บหรือเขียนบทให้ตัวเองแบบเสียสละนะลูก เพราะเราจะจมอยู่กับความรักอีกนาน แล้วลูกจะอึดอัด หนังแนวเอเชียจะใช้เวลาค่อนชีวิตไปกับการทดสอบจิตใของคนที่เรารัก ถ้าเป็นหนังไทยก็ต้องสไตล์รักเสียสละและยอมเก็บทุกข์ตรมเพียงคนเดียว หนังจีนฆ่าล้าง ผลาญตระกูลจนพระนางสับสนว่าศัตรูจะเป็นคนรักกันได้ไหม ? หนังอินเดียวิ่งรอบเขาคิชฌกูฏจนนางเองพุงกระเพื่อม ร้องเพลงจนคอแห้ง พระเอกวรรณะต่ำ นางเอกมีชาติตระกูลถูกกีดกัน ช้ำจนถึงgenerationลูกหลาน เฮ้อ... จะว่าไปแล้วหนังอเมริกันดีที่สุด มาถึงก็ love scene สุดชีวิต แต่เช้าขึ้นมาแยกย้ายไปทำงานให้บ้านเมือง พระนางมีอาชีพชัดเจน ความรักเป็นเพียงส่วนประกอบของชีวิตที่เข้ามาสะท้อนว่า คนรักก็คือเพื่อนผู้รู้ใจที่พร้อมจะใช้ชีวิตร่วมกันรับผิดชอบต่อสถาบันครอบครัวให้ดีที่สุด ความรักไม่ใช่อะไรที่เราต้องกลืนกินลงไปในตัวของเรา ความจริงแค่ลูกบอกเหตุผลว่าเขาควรไปเรียนเพื่ออะไร และลูกเองก็ต้องจะตั้งใจเรียนด้วยเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างไปทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดก็พอ ที่เหลือเวลาจะเป็นตัวก่อเหตุปัจจัยให้เราเอง ลูกดูพ่อแม่ของลูกสิ เขาก็คงผ่านชีวิตหวานแหววเหมือนลูก แต่ที่สุดความรักก็ต้องแปรมาเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบ ความรักก็คือลูกอม super sourที่ลูกอม เปรี้ยวเข็ดฟัน ทำให้ตาเบิกโพรง หลังไหล่เกร็งไปกับรสชาติที่เปรี้ยวจี๊ดจ๊าดแสบทรวงทะลวงอก ต่อมารสเปรี้ยวก็กลายเป็นรสหวานติดตรึงลิ้น สุดท้ายของลูกอมก็ต้องละลายหายไป ไม่เหลือไว้อะไรในช่องปาก แต่ลูกทานแต่ลูกอมทั้งวันไม่ได้ ลูกต้องทานข้าวถึงจะอิ่ม ชีวิตก็เช่นเดียวกัน หน้าที่หลักของลูกคือเรียนหนังสือเหมือนข้าวที่ลูกต้องทานทุกวัน ส่วนความรักก็เหมือนลูกอม super sour /super lemon เปรี้ยวหวานสะใจยังไงก็ต้องดื่มน้ำตาม ไม่เช่นนั้นฟันก็จะผุ มันไม่ใช่สิ่งที่เราจะอยู่กับมันทั้งวัน ลูกไม่ต้องคิดซ้ำเกี่ยวกับความรักที่เกิดขึ้น หน้าที่ของลูกกับพระเอกของลูกคือตั้งหน้าตั้งตาเล่าเรียน รักแท้ไม่มีในวัยนี้เพราะต่างฝ่ายต่างรับผิดชอบชีวิตตัวเองยังไม่ได้ ชีวิตจริงลูกคงไม่ต้องการเห็นว่าที่สามีแบมือขอเงินแม่ทุกเช้า แล้วก็เอาเงินที่แม่ให้ มาซื้อสร้อยลายหัวใจไขว้กันสองดวงมาให้ลูก ผู้ชายที่เราควรภูมิใจคือผู้ชายที่รับผิดชอบ เป็นผู้ใหญ่ เป็นผู้นำ ลูกต้องรอ..... ตอนนี้เรียนไปก่อน ลุกขึ้นมาเขียนบทใหม่ให้ตัวเอง มา คุณครูเขียนบทใหม่ให้เลยนะ ....... และแล้วทั้งคู่ก็รู้ว่า เขาทั้งสองยังเด็กนัก และเขาทั้งคู่ก็รู้ว่าความแน่นอนที่สุดคือความไม่แน่นอน แต่น้องจริงใจเริ่มตระหนักว่า พ่อและแม่ของเขาทั้งสองเปรีบยดั่งแท่งเทียนที่พร้อมละละยตัวเองเพื่อเปล่งแสงให้ลูกเดิน "เดินไปสิลูก เดินไปตามลำแสงที่แม่เผาผลาญตัวเองเพื่อสาดส่องมรรคาให้ลูกก้าวไป อย่าออกนอกลู่นอกทางนะลูก เพราะสุดทางของลำแสงลูกจะพบวิมานบนผืนดินที่เด็กๆหลายคนพากันพลาดโอกาส ทั้งๆที่พ่อแม่ยอมพลีตนเพื่อสร้างความสว่างให้ลูกมองเห็นเส้นทาง ใช่จ้ะลูก ดูคุณครูสมศรีสิลูก อ้วนซะขนาดนั้น แต่เขามีความรู้ เขามีสติปัญญาใช้เตือนเด็กๆ เพราะสมัยเขาเล็กๆ เขาไม่ยอมทิ้งเวลาไปกับเรื่องนี้เลย ไปลูก ตามคุณครูไปนะ...." เฮ้อจบจนได้ เอ๊ะ ใครเป็นนางเอกของเรื่องนี้น้า เข้าใจชีวิตมากขึ้นแล้วหรือยังลูก ถ้าไม่เข้าใจ อ่านใหมอีกรอบนะคะ (บทประพันธ์โดย สะมะศิริ นำแสดงโดย แพนเค้ก สเตฟาน ที่นี่ เร็วๆนี้)color]
: October 21, 2007, 01:31:02 AM : Unidentified Girl
บทสรุปของความรัก ไม่จำเป็นต้องได้มา "ความรัก" ไม่ใช่ "การครอบครอง" บางครั้งความรักอาจทำให้เราเจ็บปวด แต่ถ้าคนที่เรารักมีความสุข มีอนาคต มีสิ่งดีๆในชีวิต ก็มีเหตุผลเพียงพอให้เราเสียสละนะคะ คนเรามีสิทธิ์ที่จะรักใครได้อย่างสุดหัวใจ ทั้งในรูปแบบของ แม่ พ่อ เพื่อน หรือแฟน ในขณะเดียวกันคนนั้นก็มีสิทธิ์ที่จะไม่รักเราแม้แต่นิดเช่นกัน คนนั้นอาจจะรักใครอยู่อย่างเต็มหัวใจ และเขามีความสุขดี นั่นคือสิ่งที่เราควรเสียสละตัวเองให้เขาสุข เพราะเมื่อคนที่เรารักมีความสุข เขาก็จะทำให้คนรอบข้างอีกมากมายสุขด้วย แม้นเราจะเจ็บปวด แต่ถ้าเรารู้ตัวดีว่าทำเพื่อเขา เราก็เพียงแค่ทุกข์ คนเดียว ไม่ได้ทำให้ทุกข์เกิดกับ หลายๆคน แล้ววันเวลาที่ผ่านไปจะสอนเราให้จดจำเฉพาะในสิ่งที่เราเป็นสุขอยู่กับเขา เรื่องทุกข์จะค่อยๆจางลง เคยเห็นคนที่ "ต้องการครอบครอง" ไหมคะ คอยแต่จะดึงใครคนนั้นไว้กับตัว กีดกันใครๆไม่ให้เข้าใกล้ แม้ว่า ทั้งคู่ จะรักกันปานจะกลืน จริงๆคงต้องใช้คำว่า รักอย่างหลง แต่เขาอาจลืมมองว่าทำให้ "ใครคนอื่น" อีก "มากมาย" ต้องเจ็บปวด เทียบผลที่จะเกิดขึ้นดู แล้วเราจะรู้ว่าเราจะเดินต่อไปอย่างไร ขอเป็นกำลังใจให้คนที่เลือกเสียสละเช่นน้องนะคะ
: October 20, 2007, 08:47:20 PM : rUkToR+
การตัดสินใจของน้องมาจากพื้นฐานของความรักที่แท้จริงค่ะ คนเรารักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลา ไม่จำเป็นต้องโทรหากัน 4 เวลา (เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน) แต่เราก็สัมผัสความรู้สึก ถึงคำว่า "รัก" ที่มีต่อกันได้ รักแท้ คือรัก ที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน รักที่ไม่ต้องการครอบครองคนที่เรารัก เห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่นๆแล้วเราก้อมีความสุข ถ้าเค้ามีความสุข เป็นรักที่ไม่มีเงื่อนไข เรายอมเจ็บเพื่อให้เค้าได้เจอในสิ่งที่ดี เรายอมห่างไกลเค้า ทั้งๆที่ความผูกพันมันผูกหัวใจทั้งสองดวงไว้แน่น ยากที่จะตัดขาด มันทรมานมาก แต่น้องยอมเจ็บได้เพื่อแฟนจะได้มีอนาคตที่ดี น้องคือคนที่มีรักแท้อยู่ในหัวใจ น้องตัดสินใจถูกแล้วค่ะ ที่น้องยอมสละความสุขของตัวน้องเอง เพื่อเค้าและครอบครัวของเค้า แต่แฟนของน้องกำลังมีความรัก+ความหลง ซึ่ง"ความหลง" ทำให้ยอมสละทุกสิ่งโดยไม่คำนึงถึง ว่าใครจะเดือดร้อน ขอแค่ได้อยู่ใกล้กับคนที่รัก เมื่อคนที่รักจากไปก้อย่อมกระวนกระวาย ไม่มีเหตุผลในบางครั้ง แต่ถ้าเวลาผ่านไป ทำให้เค้าได้คิดว่าน้องทำแบบนี้เพราะอะไร แฟนน้องเค้าเข้าใจแล้วว่า น้องทำแบบนี้เพื่อเค้า ความเจ็บปวดจะแปรสภาพกลายเป็นความผูกพัน + ความเข้าใจค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ ยังไงพี่เชื่อว่าเทพแห่งความรักต้องประทานสิ่งดีๆให้กับน้องแน่นอนค่ะ ขอให้น้องรักษา "รักแท้" อยู่ในหัวใจนานๆนะคะ ดูแลต้นรักในหัวใจวันหนึ่งถ้าต้นรักของเราเติืบใหญ่มีรากฐานที่มั่นคง ก็สามารถแผ่ร่มเงาให้คนอื่นๆได้มีความสุขจากความรักของเราค่ะ
: October 20, 2007, 08:07:57 PM : pooh
บางครั้งคนเรารักกันก็ไม่จำเป็นว่าต้องอยู่ด้วยกันเสมอไปนะ แสดงว่าเธอคงรักแฟนเธอมาก ถึงยอมให้ตัวเองเป็นฝ่ายเสียใจ เราว่าเธอทำอย่างนี้น่ะถูกแล้ว เพราะไม่มีใครหรอกนะ ที่อยากเห็นคนที่เรารักไม่มีความสุข เราเชื่อว่าสักวันแฟนเทอก็จะเข้าใจเหตุผลของเทออ่ะ แต่เราว่าเทอเป็นคนดีมากอ่ะ ที่คิดได้แบบนี้ เพราะคนไม่รักกันจริงเค้าคงจะรั้งกันไว้อ่ะ แต่ถ้าเทอมีโอกาสอธิบายกับแฟนเทอแล้วคุยกันให้รู้เรื่อง เราว่าก็คงไม่มีใครเจ็บหรอก สู้ๆนะ
: October 20, 2007, 07:04:40 PM : อุซางิจัง..CUD44
เหอๆที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ถ้าเกิดความรักนั้นเกิดขึ้นไม่ถูกที่และไม่ถูกช่วงจังหวะเวลาค่ะ แต่เทอก็ทำถูกแล้วหล่ะที่ตัดสินใจทำแบบนั้นลงไป บางครั้งการที่เรารักใครซักคนไม่จำเป้นต้องอยากเป้นเจ้าของเค้าแต่คือการอยากือะไรที่ดีที่สุดให้เค้า ให้เค้ามีความสุขต่างหาก
: October 20, 2007, 06:53:18 PM : จริงใจ
แค่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง เรื่องมีอยู่ว่าหนูมีแฟนค่ะ หนูรักเค้าแล้วเค้าก้อรักหนู เรารักกันมาก แต่วันนึง แม่เค้าจะให้เค้าไปเรียนต่อต่างประเทศกับพี่ชาย แต่เค้าไม่อยากไปก้อเลยมาปรึกษาหนู หนูก้อเลยบอกไปว่า " ไม่รู้สิ ตามใจ อยากไปก้อไป " เค้าก้อถามว่า "ทำไมไม่ห้ามเลย ไม่รักเค้าแล้วใช่ไหม" หนูก้อเลยตอบไปว่า " ไม่ใช่ไม่รัก แต่ไม่รู้จะทำยังไง" พอเค้าคุยกับหนูเสร็จ เค้าก็ไปบอกแม่เค้าว่า "ไม่ไปจะเรียนที่นี่ ไม่ไปไหนทั้งนั้น" จนเกิดทะเลอะกับแม่ของเค้า แม่เค้าบอกว่า "ถ้าไม่ไปก้อไม่ต้องมาเป็นแม่ลูกกัน" เค้ามาเล่าให้หนูฟัง หนูก้อเลยถามเค้าว่าทำไมถึงไม่อยากไป เค้าบอกว่า "ไม่อยากอยู่ไกลกัน" หนูไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย หลังจากที่หนูคิดอยู่หลายคืน หนูก้อจำได้ว่าครั้งหนึ่ง เค้าเคยบอกหนูว่า "ถ้าเจอคนที่ดีกว่าก้อบอกนะ เค้าจะเป็นฝ่ายไปเอง" หนูเลยตัดสินใจ โทรไปหาเค้าแล้วบอกว่า "ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แต่วันนี้เราเจอคนดีกว่าแล้ว เรื่องของเราให้มันจบลงแค่นนี้นะ" ที่ผ่านมาเรารักเทอแค่เพื่อน คำว่ารักที่บอกไปก้อแค่พูดเพราะเธออยากได้ยินก้อแค่นั้น ที่เราคบเธอเพราะเราไม่มีใครแต่วันนี้เรามีแล้ว " แล้วหนูก้อวางสายไปเลย หลังจากนั้นเค้าก้อโทรมา แต่หนูก้อไม่รับทั้งที่อยากจะรับใจจะขาด ที่หนูต้องแบบนี้เพราะไม่อยากให้เค้ามีปัญหากับครอบครัว หนูจะดีใจมากกว่าถ้าเค้าเลือกครอบครัว ไม่ใช่เลือกหนู แต่ว่าหนูเจ็บปวดมากค่ะ หนูทำถูกแล้วใช่ไหมค่ะ ขอบคุณนะค่ะคุณครูที่ทำให้มีบอร์ดนี้ให้หนูระบาย ขอบคุณค่ะ (อย่าเพิ่งหนีไปไหน เด็กๆที่มีความรักทุกคนต้องอ่าน คุณครูตอบอยู่กระทู้ล่างๆจ้ะ)