Kru Somsri's English School

ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี

คุยกับคุณครูสมศรี

( ไม่เคยพบความสำเร็จ )

: April 22, 2009, 08:53:04 PM : Ja-Ja (Sailom) ^^
กิจกรรมน่ะ ถ้าชอบก็ทำต่อไปเถอะค่ะ เเม้ว่าจะไม่ได้ที่ 1 ก็ตาม ถือว่าเราได้ทำในสิ่งที่ชอบอย่างสุดความสามารถค่ะ ส่วนเรื่องการอ่านหนังสือ ลองดูวิธีจ๋านะคะ ลองหาสมุดเล่มเล็ก ๆ ซักเล่ม พออ่านหนังสือเสร็จก็สรุปสิ่งที่อ่านได้ลงในสมุด (ห้ามดูไปสรุปไปนะคะ ประสิทธิภาพจะลดน้อยลง) เอาเเบบสั้นเเต่ครบถ้วน ไม่ต้องใช้ศัพท์สูง ใช้คำที่เราเข้าใจค่ะง่าย เเล้วก็พกสมุดติดตัวไว้ สมมติว่าขึ้นรถเมล์ก็หยิบที่สรุปไว้มาอ่านเลยค่ะ อ่านทุกครั้งที่เราว่าง เเล้วก็อย่าดูถูกเวลานะคะ 5 นาทีถ้าสมาธิดีเราจะได้อะไรมากมายเกิดคาดเลยค่ะ เเต่ไม่ใช่ว่าท่องครั้งเดียวเเล้วผ่านเลยไปนะคะ ทบทวนบ่อย ๆ ต้องจำได้เเน่ค่ะ สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าขยันต้องทำได้อยู่เเล้วค่ะ ปล. เวลามีค่ามากกว่าทองคำ
: April 22, 2009, 12:24:34 AM : ~Me@nN!eK~
เราอ่านแล้วกลับรู้สึกดีซะอีก++ เพราะนั่นแสดงให้เห็นว่า คุณเอาความผิดหวังมาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองพยายามต่อไปๆๆ ซึ่งคนแบบนี้หายากมากนะคะ ถ้าเป็นคนอื่น(เช่นเรา) ผิดหวังเรื่องหนึ่ง ก็ทิ้ง ไปทำอย่างอื่น หมดความพยายามแล้ว เราเชื่อว่า คนแบบคุณ อีกไม่นานจะประสบความสำเร็จค่ะ อย่าเพิ่งยอมแพ้นะคะ^^ เรื่องท้อแท้ มันเป็นธรรมดาค่ะ ทุกคน ไม่ว่าเก่งแค่ไหน ก็เคยท้อกันทั้งนั้น ถ้าเหนื่อย ก็พัก หายเหนื่อยก็ลุกมาลุยต่อ เท่านั้นเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ^^
: April 21, 2009, 11:24:14 PM : &(%$%#$)(&^%$^&(* [ME]
"เราก็เหมือนกัน เครียดมาก" "แต่คนเราน่ะ ถ้าไม่เคยยืนอยู่ในจุดที่ต่ำสุด ก็ไม่รับรู้ถึงจุดสูงสุดได้อย่างภาคภูมิใจหรอก"..
: April 21, 2009, 09:56:58 PM : N' OPEL
อยากบอกแค่ว่า "ความสำเร็จ ไม่เคยทอดทิ้งผู้ที่เพียรแล้วล้มเหลว แต่ปฏิเสธ ผู้ที่ล้มเหลวต่อความเพียร"
: April 21, 2009, 01:46:06 PM : คิดถึงที่สุด
เราก้อเปนเหมือนกัลแหละ ตั้งแต่ประถม เราสอบไม่ติดเลย หลังจากนั้นพอม . ก้อไม่ติดอีก ท้อมากๆ พอ จะขึ้น ม4 เราก้อไม่ติด แต่เราก้อพยายามแร้วนะ ตอนนี้เราคิดว่าเราจะพยายามขึ้น ขยันๆ ขึ้น ถึงแม้เราเปนคนหัวไม่ดีเท่าไร แต่เราคิดว่าถ้าเราขยันกว่านี้ ตั้งใจกว่านี้เราอาจจะทำมันสำเรจก้อด้าย ...ท้อได้ แต่อย่าถอยยยยยย***
: April 06, 2009, 04:20:14 PM : NaaPaaat
คนอื่นเขาก็มีมือมีเท้าเท่ากับเราอ่ะ ถ้าเขาทำได้ เราก็ทำได้เหมือนกัน ลองไปมองดูครับ คนที่เก่งๆในโรงเรียน หรือคนที่เขาประสบความสำเร็จ เขาทำยังไง เขาไม่เคยย่อท้อกับอุปสรรคต่างๆในชีวิต เขามีกำลังใจ เวลาเขาล้ม กำลังใจเหล่านั้นช่วยให้เขาลุกขึ้นมาสู้ต่อไป การที่พยายามอ่านหนังสือเข้าไปมากๆ แต่จำไม่ได้อาจเป็นเพราะเราอ่านหนังสือผิดวิธี ลองเปลี่ยนวิธีอ่านใหม่ดูดีไหมครับ บางคนอ่านหนังสือเพียงรอบเดียวก็จำได้ บางคนต้องกลับมาอ่านทวนหลายๆครั้งจึงเกิดความเข้าใจ พยายามต่อไปครับ หาวิธีใหม่ๆในการอ่านหนังสือ ในการสร้างแรงกระตุ้นให้กับตัวเอง ภูมิใจในตัวเอง อย่ามองว่าตัวเองด้อยค่า อย่ามองว่าตัวเองต้อยต่ำและสู้ใครไม่ได้ ไม่มีใครที่เก่งมาตั้งแต่เกิด ทุกคน ล้วนต้องได้รับการฝึกฝน ดังเพชร ที่ต้องได้รับการเจียระไน เพื่อเป็นเพชรที่มีราคาและมีคุณค่า สู้ๆนะครับ
: April 06, 2009, 04:15:02 PM : อุซางิจัง..CUD44
ตรงจุดอื่นพี่ว่าคนอื่นพูดมาพี่ว่ามากพอแล้ว แต่ตรงจุดภาษาไทย พี่มีอะไรมาแนะนำค่ะ พี่เป็นคนที่"เคยสอบตกภาษาไทย" มาหลายรอบมากๆ พี่เคย"ไม่เรียนภาษาไทย"เลยเพราะพี่รู้สึกว่าไม่ชอบ พี่เรียนด้วยความรู้สึกว่ามันคือภาษาประจำชาติเราควรทำได้ตั้งแต่เกิด แต่บางที.......พี่ว่ามันก็ไม่ใช่ จนตอนนี้พี่ค้นพบตัวเอง พี่ว่าจากวิชาที่ไม่ชอบ ตอนนี้ภาษาไทยกลายเป้นวิชาหากินพี่ไปแล้ว บางทีน้องอาจจะแค่ "เริ่มผิดจุด" ก็ได้นะคะ ถ้าน้องคิดว่าน้องอ่านเองแล้วน้องไม่เข้าใจ บางทีหาที่เรียนก็อาจจะช่วยได้ ในมุมมองของพี่ก่อนที่พี่จะทำภาษาไทยได้แบบปัจจุบัน พี่ว่าแต่ก่อน "พี่เรียนผิดวิธี" แค่นั้นแหละจ่ะ
: April 06, 2009, 03:51:45 PM : มาริโอ้(ว)
ท้อได้แต่อย่าถอยนะครับ ท้อแล้วขอให้รีบลุกขึ้นมาสู้ใหม่ ผมคิดว่า เวลาเราทำอะไรก็แล้วแต่ จงอย่ากดดันตัวเราเองจะเป็นการดีที่สุดนะครับ เพราะเมื่อเราไปกดดันตัวเองเมื่อไหร่แล้ว มันจะทำออกมาได้ไม่ดีนะครับ ขอให้น้องจงมั่นเพียรเรียนหนังสือ และทบทวนอยู่บ่อยๆนะครับ ใช่ว่าใบประกาศนียบัตรต่างๆนานาที่น้องได้มาจะไร้ค่า น้องควรทำต่อไปเถอะครับ ในเวลาที่น้องทำกิจกรรมอะไรต่างๆนานาของให้น้องจงแบ่งเวลาดีๆด้วยเช่นกันนะครับ แล้วจงเก็บใบประกาศพวกนี้ไว้ ยามที่เราขึ้นมหาลัยมันมีผลในส่วนหนึ่งเลยนะครับ ***ในส่วนตัวพี่คิดว่าน้องไม่ใช่คนไม่เอาไหนเลยนะครับ น้องเป็นคนหนึ่งที่คิดได้ คิดดี แต่เมื่อเราเจอแต่ปัญหาความไม่สำเร็จถึงที่สุดจึงทำให้เราท้อ ทำให้เราเกิดการเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ ซึ่งตรงจุดนี้ มันเลยส่งผลให้น้องเครียด และคิดว่าตัวเองต่ำต้อย หรือไม่เอาไรเลย พี่ว่าไม่ใช่เลยครับ พี่คิดว่าถ้าน้องขยันมากขึ้นกว่าเดิมอีกนิดๆ มีความเพียรบ่อยๆอย่างสม่ำเสมอ ทบทวนสิ่งต่างๆที่เคยเรียนมาอยู่เป็นนิจ สักวันความสำเร็จต้องมาหาน้องแน่ครับ ปล.สิ่งเหล่านี้ที่ทำให้น้องท้อ น้องเจ็บ มันจะสอนน้องได้เป็นอย่างดีในอนาคตน้องจะรู้ได้ครับ บทเรียนชีวิตทุกคนมีสิิทธิ์ที่จะพลาดและล้ม แต่จงอย่าท้อและถอยไปโดยไม่คิดลุกขึ้นสู้ใหม่นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
: April 06, 2009, 12:46:19 PM : Dorapear
สู้ต่อไปเถอะนะ เพราะบางครั้ง เราก็เป็นเหมือนกัน แบบว่าตั้งใจอ่านหนังมือแบ้ว แต่ ไม่ตรงกับข้อสอบ มันก็ทำให้เครี่ยด ทำจิตใจให้สงบ แล้วก็ สู้ต่อไปนะ
: April 05, 2009, 07:50:47 PM : Bussayamintaya
เราเองก็เป็นคนหนึ่งนะที่ไม่เคยชนะเลยอะไรเลยนะ แบบว่า แข่งอะไร ก็แบบไม่ได้ที่หนึ่ง สอบเข้าที่ไหนก็โอยไม่ติด ซักที่ บางครั้งท้อนะ แต่พอทำใจได้ก็ เอาใหม่ สู้ใหม่ มันต้องมีสักครั้งละน่า เอ่อ...เราไม่อยากใช้คำว่า ไม่ประสบความสำเร็จ เราเองเราคิดว่า เราประสบความสำเร็จแล้วนะ แต่!!...ว่าเราไม่ได้ที่ 1 หรือ ที่ต้น ๆ ก็เท่านั้นเองแหละ เราก็ได้...ไอ้ใบประกาศนียบัตรน่ะ ถึงแม้ว่าเราแค่ได้ร่วมกิจกรรมเท่านั้น แต่เราก็ภูมิใจนะ อย่างน้อยเราก็ได้ทำไง เพราะเราเชื่อว่า ในการเข้าร่วมกิจกรรมแต่ล่ะครั้ง เราเต็มใจและรักในสิ่งที่เราทำอ่ะนะ เราไม่อยากให้เธอเรียกมันว่าความล้มเหลวนะ เพราะมันไม่ใช่ความล้มเหลว เพียงแค่มันยังไม่ใช่วันของเราก็เท่านั้นเองน่ะ...... ลองมองบนยอดไม้ดูสิ มันสูงใช่มั้ยล่ะ การที่ขึ้นไปบนยอดไม้น่ะมันท้าทายดีใช่มั้ย ถ้าเราไม่พยายามเราคงขึ้นไปบนนั้นไม่ได้....เนอะ เราให้กำลังใจนะ...สู้ ๆ ไม่มีอะไรเกินความสามารถเราแน่ ถ้าเราอดทน และพยายาม อย่าท้อนะ ^o^
: April 05, 2009, 03:38:49 PM : eing
ครูคะตอนเด็กๆหนูเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องพอเริ่มโตขึ้นมาก็เริ่มสอบได้ที่ดีขึ้นแต่แล้วก็คิดว่าตัวเองเก่งแล้ว คราวนี้ตอนป.6สอบเข้าม.1 หนูไปสอบตั้งหลายที่แต่ก็ไม่ติดเลยสักที่ ก็เลยเริ่มพยายามขึ้นๆ หาที่เรียนพิเศษบ้างแต่ก็ไม่ทบทวน เอาแบบเข้าใจตอนนั้น เกรดเฉลี่ยก็ออกมาดีขึ้นจนได้ถึง4.00ใน ม.3 แล้วก้หาที่กวดวิชาเรียนเข้าไปเรื่อยๆๆได้ไปแข่งขันแต่ละอย่างทั้งดนตรี คณิต เข้าค่ายกับโครงการต่างๆๆที่จัดให้ ได้ประกาศนียบัตรมาเยอะมากแต่ก้ไม่เคยชนะหรือประสบความสำเร็จอะไรเลยได้แต่ใบประกาศที่ว่าคุณได้เข้าร่วมการแข่ง... ต่างๆๆเป็น10ๆใบ หนูพยายามมากอยากให้พ่อแม่ภูมิใจแต่ก็ไม่สำเร็จถึงแม้ว่าไม่สำเร็จหนูก้ได้แต่คิดว่าถือเป็นประสบการณ์ คราวนี้ม.3ก็ลองไปสอบโรงเรียนต่างๆที่มีชื่อ ก็เหมือนเดิมคะ ไม่ติดสักกะที่ ขนาดไปซิวก็ไม่ติด หนูเริ่มรู้สึกท้อแท้ พยายามอ่านหนังสือมากๆๆแต่ก็จำไม่ได้สักที หนูพยายามจนท้อแท้มากว่าทำไมเราอ่านแล้วไม่เข้าหัว หรือไม่เข้าแปบเดียวก็ออกจากหัว จนท้อมากทีอ่านไปก็ไม่เข้าหัวT^T หนูเคยไม่ชอบวิชาพวกภาษาเลยแต่พอเรียนอังกิดกับครูทำให้หนูเริ่มกระตือรือร้น ครูทำให้หนูมั่นใจในการทำข้อสอบมากขึ้น จนได้ภาษาอังกิดเกรด4 จากเกรด3 หนูต้องคุณครูด้วยนะคะ * ถึงอย่างไรก็มีอีกวิชาที่ไม่เอาไหนมากๆถึงจากพยายามสักเท่าไรก็ไม่ดีขึ้นเลยคือวิชาภาษาไทยคะหนูเลยคิดว่าจะเอาคะแนนอื่นช่วยแต่มันก้ไม่ได้ผลกลายเป็นคะแนนหนูโดนชุด หนูควรหาที่เรียนดีหรือเปล่าคะ เพราะหนูอ่านเองก็ไม่เข้าใจทั้งๆที่เป็นวิชาประจำชาติแต่กลับไม่เอาไหนเลย *สุดท้ายนี้ หนูเคยท้อเรื่องการสอบเข้าที่อื่นแต่พ่อบอกว่าไม่ลองจะรู้ได้ไงแต่พอลองทีไรหนูก้ไม่เคยได้เลยสักที่หรือจะสอบแข่งขันก็ไม่เคยชนะจนท้อแท้และเริ่มชินกับการล้มเหลว ครูว่าต่อไปหนูควรทำอย่างไรดีคะ กับการไม่เอาไหนของหนูที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ แล้วพวกใบประกาศที่เข้าร่วมโครงการต่างๆ จะมีประโยชน์สำหรับหนูไหมคะ