เนื่องจากผมเห็นคุณครูสมศรีเหนื่อยจากการเรียนการสอนผมจึงอยากขอนำเสนอ เรื่องที่เป็นไดอารี่ของผมเอ็งครับ
( ขออภัยถ้าเป็นคำหยาบ )
บทที่ 1 กำเนิดนายเจี๊ยวหวาน
เช้าวันอาทิตย์ที่สดใส ( หรือป่าวก็ไม่รู้ ) เพราะยังไม่แคะขี้ตา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กริ๊ง........ " ไอ้เหม่ง มึงจะไปเรียนไหมเนี่ย " ข้าพเจ้าก็นึงขึ้นได้ทันทีว่า ซวยแล้ว วันนี้เป็นวันเรียนวันแรกของ สถาบันสอนอังกฤษของครูคนซวย เฮ่ย คนสวย
ครูสมศรีนั่นเอง.........
ก่อนอื่นต้องย้อนความไปสมัยที่ผมอยู่ ป2 ก่อนละกันนะครับ ผมมีพ่อชื่อ วินัย แม่ชื่อ อาภาภรณ์ ( ชื่อออกแนววงการบันเทิงทั้งคู่ ) พ่อเป็นคนระยองหี๊ ส่วนคุณแม่เป็นสาวอีสานเด๋อ พูดแล้วก็นำขำใช่ไหมละครับว่าทำไม เด็จพ่อและหม่อมแม่ของข้าพเจ้านั้นเจอกันได้เช่นไร ทั้งที่อยู่กันคนละฟ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก..... ???กัน เนื่องจากเด็จพ่อของผมทำอาชีพรับราชการทหารเรือ ได้รับมอบหมายงานอย่างภาคภูมิใจให้ไปเดินเรืออยู่ที่ภาคอีสานซักพักหนึ่ง แน่นอนว่ามันไกล้ถึงประเด็นของเรื่องนี้แล้ว "เถลิงประเทศ ชาติไทยทวววววี๊ มีชัยไชโย" หลังเสียงเคารพธงชาติวันที่3 ของการมาถึงภาคอีสานอย่างเป็นทางการ ก็มีการตรวจแถว เครื่องแบบ ตลอดจนทรงผม แน่นอนว่าพ่อของผมนั้นไซร้ จะไม่รอดแหง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะเหตุใดนะหรอ ผมของพ่อผมเป็นแบบสปีชี่ หยิกกก ระยะสุดท้าย ( ซึ่งเราได้มาเต็มๆ ) มันหยิกอ่ะไม่เท่าไร พอผมพ่อมันยาวน่ะสิ หนาซะ จึงโดนจัดระเบียบประชากรบนหนังศรีษะ "จะให้ไปตัดเองหรือจะให้ทหารเกณฑ์ตัดให้" >.< แน่นอนใครๆก็อยากอิสระไปตัดเองดีกว่า
หลังจากนั้นเด็จพ่อของผมก็เดินก้มหน้าก้มตาเข้าร้านตัดผม แหง่......... เสียงประตูเก่าๆดัง ขณะที่เปิดเข้าไป
สาวรูปร่างอ้วน ยืนทำผมให้ลูกค้าอยู่ ทันใดนั้น อะ ดิน นะ ลีน ก็พุ่งพร้านไปทั่วร่างกายของเขา ก็ใช่น่ะสิ เสป็คเขานิ เขาจึงหาวิธีมาหาสาวคนนั้นทุกๆวัน และมันก็สำเร็จ มาหาผู้หญิงคนนั้นได้ทุกวัน เพราะเด็จพ่อ ( เล่าให้ฟังพลางหัวเราะ ) ไปตัดผมกับผู้หญิงคนนั้นวันละเส้นวันละเส้น (จิงๆนะ พ่อย้ำ) จนผู้หญิงคนนั้นใจอ่อนยอมคบเป็นแฟนกัน ( เขาบอกว่าสมัยนั้นยังไม่กล้าจบมือกานเลยขนาดคบกันได้ตั้ง 3 เดือน แค่คุยก็บิดซ้ายบิดขวาแล้ว ไม่เชื่อถามครูสมศรีสิ อิอิอิ ) จนกระทั้งบัดเดี๋ยว ทั้งคู่ได้แต่งงาน สรุปแล้วหญิงคนนั้นก็คือหม่อมแม่ของข้าพเจ้าเอง .... หลังงานแต่งส่งตัวเข้าหอ แม่ข้าพเจ้าก็นึงสงสัยอะไรบางอย่าง ..... “คุณ แล้วตอนคุณจีบฉันนะ มาตัดผมทุกๆ วัน ที่กองทหารเข้าไม่ว่าหรอ” แม่ถามแบบสงกะสัย “ว่าซิ” เด็จพ่อตอบอย่างภาคภูมิใจ
“ เพราะว่าผมอ่ะไม่ยอมให้อนาคตของผมผ่านไปเพียงแค่ปัญหาเรื่องของประชากรบนหนังศรีษะหรอก ถึงแม้นว่า ตัวของผมเองจะถูกทำโทษ” พ่อตอบทำหน้าซึ้ง
ผ่านไป 16 ปี ก็ได้กำเนิดผมขึ้นมา ชื่อไอ้เจี๊ยวหวาน ที่ถอดกรรมมาพัน มาจากบรรพบุรุษเต็มๆ
ติดตามชมตอนต่อไปครับ
Kru Somsri's English School
