แอนจ๋า.....
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับหนูคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเด็กที่กำลังจะเอนท์ทุกคนนะลูก
การย้ายที่เรียน ทำให้เราต้องเจอกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ คนใหม่ๆ
กับความรู้สึกของเราเอง ยังเกิดสิ่งแปลกขึ้นอยู่เสมอ
ฉะนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่หนูอาจพบว่าเพื่อนใหม่ของหนูดูแปลกไปจากเพื่อนๆท่ที่หนูเคยคบมา
เมื่อเราพบสิ่งใดที่เรายังไม่คุ้นเคย เราจะตกใจ
และขาดความั่นใจในการเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
หนูยัง"ไม่คุ้น"เท่านั้นลูก
ผู้ใหญ่อย่างคุณครูไม่ได้เก่งกว่าแอนหรอกลูก
เพียงแต่ความเป็นผู้ใหญ่ทำให้เราเจอเรื่องนั้นซ้ำๆ จนทำให้เราคยชินและตั้งสติทันกับเหตุการณ์ที่พบเจอ
เวลาลูกเจอสถานการณ์แปลกๆทั้งในทางบวกและลบ
แอนต้องตั้งสตินะคะ
เพียงเราไม่ใส่สิ่งที่เป็นลบลงไป ทุกอย่างก็จะดีขึ้นด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว
ที่สำคัญหนูไม่ต้องไปเร่งมันนะคะ
เวลาทุกข์ อย่าเข้าไปคิดซ้ำ หรืออย่าถูกฉุดให้เข้าไปในความคิด
ทุกข์เพราะคิด ถ้าไม่คิดก็ไม่ทุกข์
แต่ทำอย่างไรให้น้องแอนไม่คิด
ก็เปลี่ยนตัวคิดให้ป็นตัวรู้ เช่นหยิบหนังสือที่หนูรักขึ้นมาขีดๆเขียนๆ
หาปากกาสวยๆมาเขียนตัวบรรจง
แล้วก็ค่อยลดลงมาเป็นเขียนธรรมดา
อ่านทวนประโยคเก่า ถ้าอยู่คนเดียวก็อ่านออกเสียงนะคะ
คุณครูจะมีหนังสือเล่มเล็กๆติดตัวเสมอ
แล้วก็ใช้หนังสือเป็นหนึ่งในคื่องมือดับทุกข์
กระเป๋าถือของคุณครูใบใหญ่มากเลยลูก
ข้างในมีแต่ของเด็กแฟนคลับที่ให้คุณครูพกติดตัว หยิบมาดูทีไรยิ้มทุกที
เอาล่ะ พอสบายใจขึ้นก็ต้องเปลี่ยนเกียร์เพื่อเร่งเครื่องให้แล่นเร็วขึ้น
ทำข้อสอบมากขึ้น
ทำไม่ได้ก็ดูเฉลย
เฉลยไม่เข้าใจ น้องแอนก็ลองไปปรึกษาคุณครูก็ได้นะลูก
คนเรา ถ้าลองสบายใจ อะไรๆก็ดูจะลงตัวไปหมด
ที่สำคัญ อย่าเครียดนะจ๊ะ
ลองกลับไปทำดูนะ
ได้ผลเป็นเช่นไรตอบด้วยนะ คุณครูเป็นห่วง